Aan alle moois komt een eind. Tegen de herfst gaan de prinsen terug naar het koninklijk paleis in Parijs en Astère wordt door haar vader opgehaald. In de koets, op terugweg naar hun landhuis, vertelt hij dat hij gaat hertrouwen. Astère is blij voor hem en hoopt op een lieve stiefmoeder. Maar hélaas, Freule La Roche, de vrouw waar papa mee trouwt is niet bepaald een moeder voor Astère. Ze brengt zelf twee dochters mee, Francoise en Juliette, en hen trekt ze in alles voor.
Als tot grote ramp die winter haar vader ook nog eens heel ziek wordt en overlijdt wordt Astère een paria in haar eigen ouderlijke huis. Ze moet alle rotklusjes opknappen terwijl haar stiefzusjes een luizenleven leiden. Steeds meer wordt Astère gedegradeerd tot poetsmeid, en uiteindelijk mag ze niet eens meer mee aan tafel eten. Ze moet het klaarmaken maar mag het niét samen met de anderen opeten, de keuken is goed genoeg voor haar.
Op een dag kan Astère de eenzaamheid, al het harde werken, het geplaag door haar stiefmoeder en -zusjes niet meer aan en schrijft ze een brief aan prins Charles. In het geniep geeft ze die mee aan de staljongen, Pierre, waar ze gelukkig een heel goed vriendje aan heeft. Hij zorgt ervoor dat de brief met de postkoets meegaat en op die manier hopelijk aan het hof van de koning bij prins Charles terecht komt. Maar er gebeurt niets, geen enkele reactie, en Astère wordt steeds wanhopiger…
Het gemaskerd bal
Het is sinds die fijne tijd met de drie prinsen een jaar later, het is wéér zomer en er arriveert een brief van de koning. Ter ere van de een- en-twintigste verjaardag van kroonprins Louis wordt in het naburige chateau des Chambord een ‘bal masqué’, een gemaskerd bal gegeven en de koning nodigt daar haar vader en zijn dochter voor uit. De koning weet blijkbaar niet dat pápá hertrouwd was én ook nog eens dood is. Freule La Roche eigent zich de uitnodiging toe, zíj zal wel gaan met haar twee dochters. ‘En jij, poetsmeisje, geef ondertussen de keuken maar eens een goede beurt’ en om te zorgen dat Astère goed lang bezig is kiepert de freule de asla van de houtkachel op de vloer en over de vaatwas. ‘Nou meid, ruim de boel op, succes!’ giechelen moeder en dochters, en weg zijn ze, volledig opgetut voor het gemaskerde bal voor de kroonprins. Diepbedroefd blijft Astère achter.
Maar na een uur arriveert plots een prachtige koets voor de voordeur, met daarop het koninklijke wapen. Een voorname hofdame stapt uit, met in haar kielzog een dienstmeisje dat allerlei kleding over haar arm draagt. Als ze open doet vraagt de dame ‘Ben jij Astère?’ en als ze knikt stelt ze zich voor: ‘aangenaam, Madame des Pommes-Pardoux, en ik kom je halen voor het bal. ‘Astère kijkt haar sprakeloos aan en als het dan tot haar doordringt wordt ze zielsgelukkig. Madame des Pommes-Pardoux ziet het glimlachend aan en zegt dan ‘et bien ma fille, meisje, laten we naar binnen gaan.’
In haar slaapkamer aangekomen moet Astère zich omkleden en krijgt ze een prachtige goudbrokaten jurk aan, die heel mooi kleurt bij de donkere kleur van haar ogen en haren. Het dienstmeisje maakt haar vervolgens prachtig op, tovert van haar haren een waar kunstwerk en tot slot krijgt Astère een maskertje voor, ze kan naar het bal masqué! In de koets legt de voorname Madame des Pommes-Pardoux uit dat de prinsen haar misten en dat ze daarom op onderzoek is uitgestuurd. En omdat Madame door de roddels van het personeel in het chateau al wel zo’n vermoeden had dat Astère door haar stiefmoeder fout werd behandeld nam ze voor de zekerheid wat kleding mee. ‘Zodra we in het chateau zijn zal ik de keukenmeiden vragen om die smeerboel van de freule op te ruimen’, zegt de hofdame, als Astère benauwd vertelt dat ze eigenlijk de keuken aan kant moet brengen
Astère’s entrée
Het feest is in volle gang als Astère arriveert. Wanneer ze boven aan de trap staat die naar de balzaal leidt is het eerste wat ze ziet hoe haar stiefzusjes om de prinsen heen draaien. Astère heeft even de neiging om zich weer om te draaien en te vertrekken. Maar dan bedenkt ze zich dat ze nu niet voor niets hier is, dit is haar kans om haar lot te verbeteren. Maar helaas kunnen de prinsen haar door het masker niet herkennen, dus moet ze zorgen ergens anders mee op te vallen. Ze vraagt de koninklijke butler haar aan te kondigen als Comtesse de Villeneuve, de titel van ‘gravin’ die ze van haar moeder erfde en die niet bekend is bij haar stiefmoeder. De butler tikt met zijn staf op de grond. Omdat het bal eigenlijk al in volle gang is valt door de aankondiging van deze late gast een grote stilte en dan kondigt de butler luidkeels en plechtig aan: ‘Mesdames et Messieurs, la Comtesse de Villeneuve’. Langzaam daalt zij van de trap af en alle ogen zijn op haar gericht…
Charles mist zijn vriendinnetje van vorige zomer en begrijpt niet waarom ze niet is gekomen. Maar als hij dit gemaskerde meisje zo gracieus de trap af ziet dalen vermoedt hij door haar houding dat het bijna niet anders kan dan dat dit Astère is. De mooie rechte houding, die donkere opgestoken krullen, de manier waarop ze haar lichaam gracieus beweegt, echt, ze moet het zijn. Charles laat meteen alle meisjes die om hem heen dwarrelen voor wat ze zijn en rent naar de trap, net op tijd om het mysterieuze meisje bij haar laatste trede de hand te reiken. Charles kust de hand en van achter zijn masker vraagt hij: “Astère, ma chère?’ Astère antwoordt niet, ze heeft besloten de hele avond geen woord te zeggen en de jongens maar te laten raden wie ze is. Het is haar zoete wraak omdat niemand reageerde op haar brief met haar noodkreet van een tijdje terug.
‘Astère, s’il vous plait, zeg nou dat je het bent!’ dringt Charles aan en hij haalt zelfs Louis erbij. Maar ook tegen de kroonprins zegt ze geen boe of bah. Na een eerste dans met Charles willen ook alle aanwezige jonge mannen een dans van haar, en met genoegen ziet ze hoe Charles steeds nijdiger wordt omdat hij geen kans krijgt met haar te praten. En dan, plotseling, ziet Astère dat het al twaalf uur is. Ze weet dat de freule en haar twee dochters om half één thuiskomen en vóór die tijd wil Astère in bed liggen, om te voorkomen dat ze de dagen daarna alleen maar nog meer ellende over zich heen krijgt.
Astère verontschuldigt zich tegenover de jonge hertog van Chambreux waar ze op dat moment mee danst en glipt weg door een zijdeur. Gelukkig, zoals afgesproken met de hofdame staat de koets al voor haar klaar en in razend tempo wordt Astère naar huis gebracht. Nét voordat de freule en haar dochters thuiskomen ligt ze in bed. De dames zijn duidelijk boos, al in de hal bespreken ze luidkeels wie toch die stomme meid was die alle kansen van de twee zusjes bij prins Charles kwam verprutsen.
Charles en Louis nemen wraak
De volgende ochtend is er met prins Charles geen land te bezeilen. Hij gaat op zoek naar Madame des Pommes-Pardoux die Astère zou gaan zoeken en zij vertelt hem dat het mysterieuze meisje inderdaad zijn geliefde vriendinnetje is. Dat zij misbruikt wordt door haar stiefmoeder als poetsmeid en nu een heel eenzaam leven leidt. Charles schrikt zich eerst wezenloos en dan, dan wordt hij ontzettend boos, hoe kunnen ze dat lieve meisje dit aandoen. Hij gaat op zoek naar Louis en samen beramen zij een plannetje om Astère uit haar afschuwelijk situatie te bevrijden, terwijl ze tegelijkertijd wraak nemen op de freule en haar dochters.
Charles en Louis rijden te paard naar het landhuis waar Astère woont en daar worden ze met grote blijdschap ontvangen door freule La Roche, terwijl Francoise en Juliette hun ogen niet kunnen geloven dat de kroonprins van Frankrijk en zijn jongste broer zomaar ineens in hun huis staan. ‘Freule, we hebben goede redenen aan te nemen dat er in dit huis een meisje woont met dit bijzondere vlekje op haar lichaam’ en kroonprins Louis toont haar een tekening van het vlekje op Astère’s onderbuik, het klauwende katje. ‘Mijn broer Charles is gisteren tijdens het bal masqué verliefd op haar geworden en toen heeft ze hem dit tekeningetje toevertrouwd, als een eerste teken van hun verbond. Maar plots verdween ze en nu zijn we naar haar op zoek.’
Louis test Juliette
Louis vertelt het prachtig en de freule en haar dochters gaan er volledig in mee. ‘Hoogheid, dat moet vast Juliette zijn, zij heeft prachtige vlekjes op haar lichaam. Waar precies zit het betreffende vlekje?’ ‘Ehm, dat is dus wel een wat fragiele kwestie, freule, het vlekje zit namelijk op de pubis van het meisje, verborgen onder de haartjes die daar boven haar vrouwelijkheid groeien.’ ‘Nou hoogheid, dat hoeft echt geen probleem te zijn hoor. Toe Juliette, kleed je eens uit.’
Louis en Charles kunnen hun ogen niet geloven, op bevel van haar moeder kleedt het meisje zich meteen uit en dan blijkt dat ze er best mag zijn, een behoorlijk gevulde blondine met flinke borsten, Louis kijkt meteen verlekkerd. Charles stoot hem aan en fluistert ‘Hey broer, wel bij de les blijven hoor.’ ‘Kan wel zijn Charles, maar ik ga die meid neuken, desnoods waar haar moeder bij is, let maar eens op’ reageert Louis, ook fluisterend.
Op verzoek van Louis gaat Juliette op het dikke kleed voor de open haard liggen en dan zegt hij Charles zijn onderzoekje te starten. Voorzichtig doet Charles de benen van het meisje uit elkaar, knielt ertussen en buigt zich over haar driehoekige bosje haar. ‘Het spijt me freule, maar hier zit zoveel haar, er is geen stukje van de huid te zien.’ Op bevel van de freule haalt haar zusje Francoise snel zeep en een scheermes en heel voorzichtig scheert Charles het meisje helemaal kaal rond haar kutje. Als hij haar daarna goed heeft drooggewreven wijst hij op een klein moedervlekje dat tevoorschijn is gekomen en vraagt Louis ‘wat denk jij, is dit het?’ Louis bestudeert het vlekje zogenaamd diepgaand, duikt zelfs bijna met zijn neus in het gleufje van het meisje en zegt dan ‘ik twijfel echt, het zou kunnen, maar…’
‘Maar wat?’ dringt de Freule aan. ‘Eh bien, Freule’, zegt louis, ‘het meisje heeft nog een ander intiem geheim verklapt. Ze heeft niet alleen een vlekje in de vorm van een poesje, maar ze miauwt ook als een katje als ze klaarkomt. Ze heeft dat gisteravond voorgedaan en het is zó’n uniek geluidje, dat herkennen we meteen.’ ‘Nou hoogheid, wat mij betreft mag u nagaan hoe mijn dochter reageert.’ ‘Maar Freule, heeft u daar écht geen bezwaar tegen? En uw dochter ook niet?’ vraagt Louis “ongelovig’. ‘Nee hoor, wij gunnen prins Charles zijn geluk, daar moet alles voor wijken.’
‘Jaja, zelfzuchtige heks dat je bent’, denkt Louis. Maar hij heeft zijn zin, hij gaat dit meisje neuken, wat hem betreft met iedereen erbij. Aan het hof is hij niet anders gewend dan dat iedereen om hem heen scharrelt terwijl hij neukt, het doet hem niks meer. Hij laat zijn broek zakken waardoor zijn flinke stijve pik tevoorschijn komt, knielt tussen de benen van Juliette, maakt haar wat nat met zijn spuug en spietst haar dan in één keer aan zijn pik, hij schuift zich tot aan zijn ballen diep in haar, hard en gemeen.
Hij merkt wel dat dit voor het meisje geen pretje is maar ze houdt zich groot en geeft meteen een klein miauw-achtig gilletje. Louis doet of hij niks hoort en begint ijverig in het meisje te pompen, ze voelt best lekker, haar kutje is nog goed nauw. Na een paar minuten voelt hij zijn hoogtepunt naderen maar trekt zich dan terug, want hij schat zo in dat het zusje ook nog wel aan de beurt komt. Juliette is ondertussen allang begonnen met miauwgeluidjes te maken, natuurlijk zo fake als het maar kan, nou ja, ze doet maar…
De kroonprins test ook Francoise
Louis komt tussen de benen van Juliette vandaan, staat op, trekt zijn broek weer omhoog en gaat zogenaamd in conclaaf met Charles. ‘Oké broertje, zeg maar dat je nog steeds twijfelt en dat je die andere meid ook wilt zien. Haar wil ik ook neuken’ draagt Louis hem fluisterend op. Charles werkt inmiddels graag mee, hij geniet van deze wraakoefening. Hij richt zich tot de Freule: ‘het spijt me mevrouw, mijn broer de Dauphin weet bijna zeker dat Juliette het niet is. Maar misschien is het Francoise, uw andere dochter?’ ‘Maar natuurlijk hoogheid, ze kleedt zich al voor u uit hoor.’ En inderdaad, Francoise heeft geen aansporing nodig en even later ligt ook zij in haar blootje op het kleed. En ook zij is weer een mooi meisje, goed gevuld, blond, lief, engelachtig. Charles spreidt haar benen, scheert relaxed het schaamhaar weg, geilt het meisje ondertussen wat op door steeds ‘per ongeluk’ haar klitje te toucheren en gelukkig, ook daar komt een vlekje tevoorschijn zodat Louis een smoes heeft het meisje te neuken.
‘Freule, ook bij Francoise twijfel ik over het vlekje, of het wel de petit chat is. Mag mijn broer horen welke geluidjes uw dochter maakt?’ ‘Maar natuurlijk prins Charles, kroonprins Louis mag zijn gang gaan!’ Louis kleedt zich nu ook helemaal uit want hij wil het er even goed van nemen, dit meisje staat hem nog meer aan dan het andere, hij wil haar huid op huid voelen. Na het gleufje van Francoise goed nat te hebben gemaakt schuift hij zich direct volledig in haar, zijn pik heeft het daarbinnen in die nauwe warmte meteen naar zijn zin.
In een straf tempo begint hij Francoise te neuken, steeds weer zijn pik tot aan zijn ballen in haar stotend. Hij woont haar nog net niet uit, het moet wel een beetje redelijk blijven, zo met haar moeder die met grote ogen toekijkt. ‘Whow’, bedenkt Louis zich, ‘dadelijk wil die oude dame ook nog wat van me maar dat gaan we dus niet doen.’ Ondertussen heeft Francoise het op een miauwen gezet en faket ze een gigantisch orgasme. ‘Miauw jij maar lekker door meid, ik paal je ondertussen wel’ overdenkt Louis diep tevreden.
Hij kijkt een keer opzij naar zijn broertje en die staat er met een grote grijns bij te genieten. Ongemerkt maakt Louis een beweging met zijn hoofd en Charles begrijpt het, nu iedereen zich hier vergaapt aan de neukpartij van Louis gaat hij op zoek naar Astère.
Het gemiauw van Francoise komt ondertussen langzaam maar zeker tot een hoogtepunt. ‘Tjesses’ bedenkt Louis zich, ‘het lijkt wel een leger krolse katten dat op het dak zit.’ Dat neemt niet weg dat hij rustig maar ook stevig doorpompt in dit gewillige meisje, dat toch eigenlijk vooral slachtoffer is van een overambitieuze moeder.
Keer op keer schuift Louis zijn lange paal zo diep mogelijk in haar en bijna ongemerkt laat de Freule iedere keer dat hij zich diep in haar dochter boort een klein kreuntje horen, haar gezicht loopt steeds roder aan. En ook Juliette kijkt met open mond toe, ze is best jaloers want Louis slooft zich veel meer op haar zus uit dan hij met haar deed. Inmiddels is ze naast het neukende koppel gaan liggen en wrijft ze Louis over zijn rug en billen, ze beseft inmiddels wel dat zij niet de uitverkorene is en wil nu zo lang mogelijk genieten van dit moment met de kroonprins van Frankrijk.
Omdat Louis zijn broertje Charles goed de tijd wil geven om Astère te vinden houdt hij zich even stil in het meisje onder zich, genietend van die warmte diep in haar en van de streling van Juliette over zijn billen, hij spant ze steeds wat aan als ze hem daar flink masseert. Dan begint hij weer zacht op en neer te schuiven en juist dat rustige tempo maakt dat hij uiteindelijk zijn orgasme niet meer kan bedwingen, hij komt gigantisch klaar in Francoises buikje, straal na straal zaad spuit hij diep in het meisje dat zich zo bereidwillig voor hem heeft geopend.
‘Oef, als daar maar niet een koninklijk bastaardje van komt, nou ja, dat zien we dan wel weer’ bedenkt Louis zich. Hij trekt zich als hij al zijn zaad kwijt is terug uit het meisje, blij dat hij ondanks het fijne neuken nu afkomt van dat kattengejank. En precies als hij zich weer helemaal heeft aangekleed komt Charles binnen, mét Astère.
Charles vindt Astère
Astère had wel in de gaten dat er iets gaande was maar dat Charles naar haar op zoek was had ze niet kunnen vermoeden. Zodra hij haar in de keuken vindt vliegen ze elkaar zielsgelukkig in de armen, zich stevig tegen elkaar aanklemmend. Na een tijdje knuffelen vraagt Astère waarom hij nooit op haar brief reageerde en dan kijkt Charles haar stomverbaasd aan. ‘Die is nooit bij mij aangekomen liefje. Ohw, dat vind ik echt erg.’
Maar voor Astère is het leed nu geleden, hij neemt haar mee. Als ze in de salon komen kijkt Astère met grote ogen toe hoe haar stiefzusjes daar bloot op het kleed liggen. Ze heeft geen benul wat daar gebeurd is maar aan de grijns van Louis te zien vermoedt ze wel iets.
‘Ik heb haar gevonden, ze heeft me haar poesje laten zien en zíj is het’ zegt Charles blij. De Freule reageert woedend maar de jongens halen hun schouders op en lopen met Astère het huis uit, de Freule en haar dochters verbijsterd achterlatend.
Enkele maanden later trouwen gravin Astère en prins Charles en ze leiden een lang en gelukkig en vooral ook vruchtbaar leven, want er komen uiteindelijk vijf kindertjes.
Kroonprins Louis wordt na de dood van zijn vader een geliefde koning en leidt Frankrijk naar haar eigen gouden eeuw. Hij verplaatst zijn hof naar Versailles, nadat hij in zijn jeugd aan de Loire had ervaren hoe fijn het is om in de natuur te leven.
Prins Philip leidt een stormachtig liefdesleven met zowel mannen als vrouwen, maar blijkt later vooral een grote steun en toeverlaat te zijn voor zijn broer, Lodewijk de veertiende.
De freule en haar dochters worden gedwongen het landhuis te verlaten en niemand hoorde ooit meer iets van hen…
Liefs, Zara
Geil Verhaal over Assepoester en de Franse Monarchie, mooi verteld