Dit verhaal speelt zich zo’n twee eeuwen geleden af, in 1819 in Duitsland, dat aan het begin van de negentiende eeuw uit vele vorstendommen en koninkrijken bestaat.
Joachim Stolzenbach is kleermaker, of beter gezegd ‘snijder’, zoals het ambacht in die tijd heette. Hij woont en werkt in het dorpje Steinbrunn, een dag reizen van de hoofdstad Stuttgart van het koninkrijk Württemberg. Hij is nog jong, sinds kort eenentwintig jaar en ziet er goed uit. Hij heeft een lang atletisch lijf, lange blonde haren tot net over zijn schouders die hij meestal op een staart draagt en opvallende felblauwe ogen.
Joachim is een talentvolle snijder, hij kreeg zijn opleiding bij de beste meestersnijder van Stuttgart. Hij maakt schitterende kleren en vindt daarom dat zijn talenten in het kleine plattelandsdorpje met voornamelijk een boerenbevolking totaal niet tot uiting komen. Daar komt nog eens bij dat hij erg wellustig, zeg maar gerust neuklustig is. Langzamerhand heeft hij alle loslopende meiden van het dorp wel een keer een beurt gegeven, ze draaien om hem heen als vliegen om de stroop. Het gevolg is dat hun mama’s bijna geen opdrachten meer aan hem geven.
Joachim zucht eens diep, hij verveelt zich. Al dagenlang of eigenlijk al wekenlang heeft hij geen werk meer. Gelukkig kan hij van weinig rondkomen en spaarde hij goed, want anders zou het nu bittere armoede zijn geweest. Maar toch, Joachim vraagt zich langzamerhand wel af hoe dit verder moet gaan. In het dorp kan hij het verder wel schudden met al die moeders die hem niet meer vertrouwen.
Beschikbare Angela
Om zijn verveling te verdrijven en zijn lusten te kunnen botvieren heeft hij gelukkig nog wel zijn Angela tot zijn beschikking, het jongste zusje van de ook nog jonge dominee. Haar broer Franz Schmidt is ruim een half jaar geleden door het dorp ‘beroepen’ en trok met zijn kersverse vrouw in de kerkpastorie. Zijn negentienjarige jongste zusje Angela kwam mee als hulp in de huishouding. Ze is klein voor haar leeftijd maar heeft een lijfje waar alles goed op en aan en vooral ook ín zit en Joachim liet, toen de ‘voorraad’ dorpsmeiden opraakte, al snel zijn oog op haar vallen. Tot zijn grote geluk bleek ze behoorlijk nymfomane trekjes te hebben, want die allereerste keer al putte ze hem goed uit. Sindsdien draait hun samenzijn steevast uit op een felle en soms uitputtende neukpartij.
Zo ook vanavond. Zoals bijna iedere dag de laatste maanden loopt Joachim tegen het einde van de dag naar de pastorie, waar hij eerst een potje schaakt met de dominee en dan met zwijgende instemming van de dominee zijn zusje op haar kamer bezoekt. Het is dominee namelijk opgevallen dat zijn lastige zusje Angela sinds Joachims haar zo veel ‘aandacht’ schenkt een stuk rustiger en hanteerbaarder is geworden. Bovendien geeft hem dat de kans zonder dat zijn zusje als ‘luistervink’ rondsluipt om zijn eigen vrouw te verwennen.
Als Joachim op Angela’s kamer komt ligt ze er al helemaal klaar voor, ze heeft zich met haar mooie lijf al volledig ontbloot op haar bed gedrapeerd en Joachim weet niet hoe snel ook hij uit de kleren moet zien te komen. Als al zijn kleren zijn verdwenen blijkt dat zijn pik er al helemaal klaar voor is, hij spreidt een beetje ruw Angela’s benen zo maximaal mogelijk, likt haar kutje goed nat en drijft vervolgens zijn harde schwanz tot aan zijn ballen in haar heerlijke grotje. Hij spiest haar met zó’n kracht aan zich alsof hij zijn pik weer in haar mond tevoorschijn wil zien komen. Wat zo maar zou kunnen, omdat het zo’n klein meisje is.
Angela geniet ervan, het kan haar niet ruig genoeg zijn. Hoe harder Joachim haar paalt, hoe uitzinniger ze reageert. Ze houden allebei van goed en hard en lang en recht op en neer, Joachim pint haar keer op keer vast alsof ze een kuikentje aan het spit is. Steeds weer drijft Joachim zich stevig in haar en soms vraagt hij zich af hoe het kan dat hij Angela’s nauwe strak omhullende kutje op den duur niet mee naar buiten trekt. Ze is zó nauw dat het lijkt dat hij haar bij iedere keer stoot weer ontmaagdt, iedere keer dat hij zich bij dit nauwe meisje naar binnen werkt vraagt dat van hem om een stevige inspanning. En die levert hij met liefde, zijn jonge krachtige lijf geniet van deze ‘arbeid’.
Soms neemt Joachim even zijn rust en Angela’s kleine lijf verdwijnt dan totaal onder het zijne als hij zich eventjes op haar uitstrekt en meer relaxed door zijn bekken op en neer te bewegen wat in haar op en neer schuift. Maar het is wat het is, dit meisje maakt hem gek en al snel beukt Joachim weer op volle kracht verder, net zo lang tot Angela het uitgilt en klaar begint te komen. Ze klemt haar benen stevig om Joachims heupen en samen raken ze zo in een nóg straffer neuktempo, steeds weer als hij in haar stoot probeert Angela Joachims neukstam nog dieper in zich te krijgen, haar benen zo ver mogelijk spreidend, ze zelfs tot haar schouders optrekkend of haar voeten op zijn heupen rammend, ondertussen vrijwel aan één stuk klaarkomend. Soms, als ze eindelijk allebei zijn bevredigd, komt er nog een tweede ronde van, maar meestal zijn ze na afloop zó uitgeput dat ze direct in slaap vallen. Na een paar uur wordt Joachim dan wakker en verdwijnt hij, als een dief in de nacht.
Twintig achter elkaar
Ondanks de fijne tijd met Angela begint Joachim langzaamaan toch wat wanhopig te worden over zijn financiële situatie. En dán dient zich de oplossing aan. Van een rondtrekkende marskramer hoort hij dat aan het hof van koning Ernst-Friedrich von Württemberg in Stuttgart grote paniek is uitgebroken. Binnenkort is er het grote galabal ter ere van zijn vijfentwintig jaar koningschap en uitgerekend nu is de hof-meestersnijder ziek geworden. Heel veel adellijke dames hebben nog geen nieuwe baljurk en de vraag is of het bal wel door kan gaan.
Joachim bedenkt zich geen moment, hij weet van zichzelf dat hij echt een goede en modieuze snijder is. Hij pakt zijn belangrijkste gereedschap en wat andere spullen in, gaat naar de pastorie om afscheid te nemen van Angela en haar broer en vertrekt met de postkoets naar Stuttgart, ongeveer dertig kilometer van Steinbrunn gelegen. Als hij laat in de middag bij het paleis arriveert vraagt hij de schildwachten bij de poort hem te introduceren bij het hoofd van de huishouding. Hij vertelt erbij dat hij snijder is en waarschijnlijk nog voor het aanstaande bal de dames uit de nood kan helpen. De schildwachten lopen normaal gesproken niet zo hard voor lui die zich zo maar aandienen, maar als Joachim hen ook nog wat geldstukken toestopt gaat een van hen het paleis in.
En het lukt hem, Joachim krijgt een tijdelijke aanstelling en maakt uiteindelijk binnen een week zo’n twintig jurken! Dag en nacht werkt hij door, natuurlijk wel met hulp van allerlei mensen uit het koninklijke atelier. Het blijkt dat hij natuurlijk gezag heeft, het hele atelier past zich vrij snel aan zijn tempo en inzichten aan en iedereen is vol bewondering over de prestatie die hij levert. Het kost hem wél moeite tijdens het passen zijn handen af te houden van al die mooie jonge vrouwen die zich bij hem aandienen en meestal ook wel wat met hem zouden willen, maar daar is nu geen tijd voor, de kost gaat dit keer voor de baat.
Frau von Battenberg, het hoofd van de huishouding, is zó blij dat hij haar en de dames uit de brand heeft geholpen dat zij de koning na afloop vraagt hem te onderscheiden. En als dank krijgt Joachim niet alleen een flinke buidel goudstukken maar ook een prachtige broekriem, met daarop in goud gegraveerd het koninklijke wapen en de tekst ‘twintig achter elkaar’. Met trots draagt hij de riem als hij het paleis weer verlaat, zich niet realiserend dat de tekst toch ook wel wat dubbelzinnig is…
De alchemist
Joachim wil direct terugreizen naar Steinbrunn, hij heeft dringend behoefte aan Angela’s heerlijke lichaam. Maar amper buiten de paleispoort, als alle stress van hem afvalt en de adrenaline zijn lichaam verlaat, voelt hij pas hoe dodelijk vermoeid hij is van deze intensieve dagen. Joachim besluit die dag niet al naar huis terug te keren maar op zoek te gaan naar een herberg om uit te rusten. Terwijl hij zich steeds vermoeider richting centrum van de stad sleept wordt Joachim op een gegeven moment aangesproken door een man, die in zijn voortuin op een bankje een pijp zit te roken.
Het is een wat oudere man met een mooie witte baard en witte hoed op zijn lange haren, hij straalt een zekere wijsheid uit. ‘Jij bent erg moe, is het niet? Wil je even rusten en wat drinken?’ vraagt de man vriendelijk. En Joachim bedenkt zich geen seconde, hij is inderdaad doodmoe en gaat naast de man op het bankje zitten, die hem een kopje thee geeft. ‘Dank u zeer, meneer, hier was ik aan toe. Ik heb net een week aan een stuk aan twintig baljurken gewerkt en ben nu ineens doodop.’ ‘Ik vermoedde al zoiets, toen ik dat gereedschap van je zag. Jij bent dus snijder?’
Joachim knikt, een heerlijk stuk koek weg kauwend, waarna hij zich voorstelt: ‘aangenaam, ik ben Joachim Stolzenbach. ‘Eveneens aangenaam, ik ben Wilhelm Schiltmeier en ik ben alchemist. Mag ik je om een gunst vragen?’ Joachim knikt opnieuw en kijkt de oude man nieuwsgierig aan. ‘Mijn lieve en enige dochtertje, Rosalinde, is na de dood van haar moeder en mijn geliefde vrouw van verdriet een jaar somber en ziek geweest. Gelukkig is ze voor haar aandoening onlangs hersteld verklaard, maar ze is nog steeds erg somber. Om haar op te vrolijken wil ik haar graag een nieuwe garderobe laten samenstellen. Want ondanks haar ziekte is ze de laatste tijd tot een jonge vrouw uitgegroeid en ze heeft hard nieuwe kleding nodig. Voel jij er voor die te maken? In de tussentijd kan je hier logeren en wat uitrusten, mijn huis is groot genoeg.’
En voor Joachim kan antwoorden komt er een prachtig meisje naar buiten, slank, lang zwart haar en een lief maar wit gezichtje, met daarin een paar treurig kijkende chocoladebruine ogen. Joachim ziet meteen dat dit meisje het nog moeilijk heeft. Ze hoorde nog net de vraag van haar vader aan Joachim en ze kijkt hem hoopvol aan. Joachim bedenkt zich geen seconde meer: ‘dat doe ik graag, Herr Schiltmeier, ik zal het mooiste van het mooiste voor uw dochter maken’ en als hij haar aankijkt geeft hij haar een lief knipoogje.
Het meisje neigt heel charmant een hand naar hem waar Joachim een kusje op drukt en dan stelt ze zich voor als Rosalinde. Ze komt naast hem en haar vader op het bankje zitten en ze maken wat verder kennis met elkaar. Joachim is echter zo uitgeput dat hij al snel in slaap sukkelt. Dat is het moment waarop Wilhelmus ingrijpt en hem naar de logeerkamer begeleidt. Zodra Joachim het bed maar aanraakt is hij direct al vertrokken.
Maten opnemen
De volgende ochtend, Joachim is heerlijk uitgerust wakker geworden, vraagt hij na het ontbijt aan Rosalinde om met hem op de markt stoffen te gaan uitzoeken. Ze inventariseren aan welke kledingstukken ze behoefte heeft en samen hebben ze een genoeglijke ochtend tijdens het afstruinen van de kraampjes en het uitzoeken van de stoffen die Rosalinde mooi vindt. Die middag wil Joachim haar maten opnemen, en omdat het een uitvoerige garderobe inclusief onderkleding wordt moet hij ook haar intieme maten zoals haar borsten en heupwijdte opmeten. Om die reden staat Rosalinde in alleen een dun onderjurkje voor hem en dat maakt dat Joachims Schwanz zich na enkele weken van onthouding gretig roert in zijn snijdersbroek.
‘Hoho Joachim Stolzenbach’ spreekt hij zichzelf in gedachten toe, ‘dit meisje is niet zomaar een te verschalken meisje, rustig aan.’ En zo ingetogen mogelijk gaat Joachim aan de slag en neemt hij van haar hele lichaam de maten op. Maar ja, het is natuurlijk niet te vermijden, af en toe moet hij haar aanraken en ook Rosalinde reageert daar heftig op, Joachim is een vrouwenkenner en ziet overduidelijke signalen dat het meisje opgewonden is geraakt. Als hij eindelijk klaar is met haar de maat te nemen, misschien deed hij daar wel iets langer over dan nodig was, komt hij omhoog en kijkt hij Rosalinde eens goed aan. Haar ogen zijn meer gaan stralen en onverwacht drukt ze haar lippen op de zijne, wat al snel uitloopt op een liefdevolle korte tongzoen.
Maar: ‘Entschuldigung Rosalinde, dit moeten we niet doen’ zegt Joachim terwijl hij zich terugtrekt. Teleurgesteld verlaat Rosalinde de kamer, Joachim ondanks dat hij zelf zich terugtrok achterlatend met een gefrustreerd gevoel. Hij weet niet goed hoe hij hier mee om moet gaan, in het dorp zou hij direct zonder na te denken zo’n meisje besprongen hebben. Die avond, als Rosalinde al naar bed is en hij met haar vader een potje schaak speelt zegt Wilhelm na enige tijd: ‘Joachim, ik moet even met je praten en ik zal open kaart spelen.’ Joachim knikt instemmend en kijkt hem afwachtend aan.
‘Volgens mij is mijn dochter toe aan een eerste man in haar leven en ik hoop dat jij die man kun zijn. Toen je gisteren langs mijn huis liep zag ik direct dat Rosalinde jou leuk zal vinden en extra fijn is dat je haar mooie nieuwe kleding kunt maken. Voel je dus niet bezwaard.’ Huh? Joachim weet niet wat hij hoort. ‘Herr Schiltmeier, ik heb voel een diep respect voor u en uw dochter, maar ik kan me niet binden en ik wil Rosalinde daarmee absoluut geen pijn doen.’ Wilhelm glimlacht en zegt: ‘heel goed, jongen, maar wees gerust, jij zult niet haar echtgenoot zijn. Echter, mijn dochter is wel toe aan de liefde en ik hoop dat jij haar daarmee kennis wilt laten maken.’
Joachim moet dit even goed op zich laten inwerken en stemt dan aarzelend in. ‘Als Rosalinde dit wil, wil ik het ook.’ Wilhelm knikt hem glimlachend toe. ‘Ik heb dan nog iets voor jou’ en hij laat Joachim twee flesjes zien. ‘In dit flesje met de paarse vloeistof zit een drankje dat vrouwen beschermt tegen zwanger worden en één druppel is genoeg. Zorg dat mijn dochter dit tijdig inneemt en wat over is kan je meenemen op je reizen, volgens mij ga jij dat nodig hebben’ zegt hij met een glimlach. ‘Het flesje met de groene vloeistof geeft jou meer energie. Ik zag gisteren hoe uitgeput je was, jij bent een mens die tot het uiterste kan gaan. Slechts één druppel van deze groene vloeistof geeft je dagenlang veel extra energie. Maar let op Joachim, je energie richt zich dan volledig op wat jij op dát moment wilt doen, dus gebruik het met mate!’ Joachim bedankt Wilhelm hartelijk en gaat naar bed. Hij is moe en gaat alles eens even rustig overdenken en verwerken.
De maagd Rosalinde
Het is al licht maar nog erg vroeg als Joachim wakker wordt, omdat zijn bed wordt opengeslagen en er iemand naast hem komt te liggen. Tot zijn verrassing is het Rosalinde die zich in haar nachtponnetje tegen zijn blote lijf aanschurkt en warmte bij hem zoekt. ‘Papa heeft me vertelt dat hij dit goed vindt, dus hier ben ik ‘zegt ze, tegelijk verlegen en dapper. Joachim weet echt niet wat hem overkomt maar wat hij wél weet is dat hij dit meisje niet een tweede keer mag afwijzen.
Hij draait zich naar haar toe, kijkt haar eens goed aan en vraagt ‘Wat wil je van mij, m’n liefje?’ ‘Ik wil dat je me blij maakt en weer laat genieten’ is haar korte maar duidelijke antwoord. Joachims hart smelt voor haar en geeft haar een kus die al snel een lange intense tongzoen wordt. Het meisje is duidelijk onervaren maar wel erg leergierig, haar tong onderzoekt ijverig de zijne en gaat al snel mee in de lustige bewegingen die Joachim voordoet.
In slechts enkele minuten staat zijn Schwanz volledig stijf en Rosalinde giechelt als ze de staaf tegen haar buik voelt duwen. Behoedzaam legt ze er haar hand op en streelt hem wat. Dan maakt ze zich los van de zoen, gaat rechtop zitten en trekt in één beweging haar nachtponnetje uit. Als ze weer naast hem ligt gaat Joachim op zijn zij liggen en bekijkt hij haar bewonderend, ze is nog een jong meisje maar prachtig om te zien. Slank, een in- en inwitte huid, lange benen, een driehoekig bosje zwart haar bij de samenkomst ervan, stevige ronde borsten met harde bruine tepeltjes, een lief gezichtje met lang krullend zwart haar, grote chocoladebruine ogen.
Het meisje kijkt hem hunkerend aan en dat doet Joachim beseffen dat hij haar eerst wat van het drankje van haar vader moet geven, het is duidelijk wat er gaat gebeuren en er moeten geen kindjes van komen. Als ze de druppel paarse vloeistof in een glas water braaf heeft ingenomen geeft Joachim haar kusjes over haar hele lijf, opent dan haar benen en brengt zijn hoofd voor het prille gleufje dat zich daar aandient. Met zijn tong opent hij de lipjes en kriebelt hij haar klitje, Rosalinde reageert met een rilling en duwt spontaan haar bekken wat op, tegen zijn mond aan. Langzaam maar zeker maakt Joachim haar zo rijp voor wat te gebeuren staat, hij gaat haar kutje openen en haar zo tot vrouw maken.
Als hij Rosalindes ingangetje goed heeft bewerkt en ook haar eigen vocht op gang is gekomen gaat hij tussen haar benen omhoog, haar opnieuw overal kusjes gevend, haar buik, haar tietjes, het holletje in haar nek, haar nek, haar oren, haar mond, haar ogen. Dan kijkt hij haar aan en vraagt: ’weet je wat er gaat gebeuren en wil je dat, m’n liefje?’ Rosalinde knikt: ‘ja, Joachim, ik weet het en kom maar in me, ik wil bij de andere meisje van de stad horen.’
Zo teder mogelijk zet Joachim de kop van zijn pik tussen Rosalindes kutlipjes en duwt zich een eerste stukje bij haar naar binnen. Hij is ervaren met meisjes en weet dat er waarschijnlijk al snel een barrière opdoemt in de vorm van een vernauwing, het vliesje. En inderdaad, na enkele centimeters kan hij niet verder en hij vertelt het meisje dat het even pijn zal doen. Meteen stoot hij door het vliesje heen en als zijn pik volledig in het meisje begraven zit houdt hij zich vervolgens heel stil. Rosalinde slaakte een gilletje en kreunt nu wat. Joachim troost haar met wat kusjes en zegt dan: ‘ik houd me even stil in je zodat je aan het gevoel kan wennen. Het wordt vanzelf een fijne ervaring, lief meisje.’
En zo gebeurt het ook. Na een minuut of vijf voelt Joachim hoe Rosalindes kutje zich om zijn pik wat samentrekt, ze is duidelijk haar spiertjes daarbinnen aan het oefenen. ‘Hoe is het?’ fluistert hij in haar oor. ‘Mmm, ’t went al, je mag wel wat bewegen hoor.’ Langzaam trekt Joachim zich terug uit die fijne nauwe warmte en duwt zijn pik dan rustig weer terug naar de diepte van het strakke kutje. Als hij merkt dat Rosalinde aan de beweging gewend raakt gaat hij het meisje voor het eerst in haar leven neuken…
X. Zara
Het beloofd weer veel lekkers, dit begin Zara. Op naar ’t vervolg.