Vlaams gedeelte
Een waargebeurd verhaal, alleen de namen van de personages en locaties zijn veranderd.
Dit verhaal gaat over Jan, een kerel met wie ik, Rick, schrijver van dit verhaal, samen het lager onderwijs gedaan had. Jan is opgegroeid op een boerderij ten zuiden van Antwerpen, ik in dezelfde gemeente maar als zoon van een havenarbeider. Van mijn zes tot mijn twaalf jaar gingen we naar dezelfde dorpsschool. Soms dacht men dat Jan en ik, broers waren, we hadden immers allebei dezelfde blonde krullen op ons hoofd en we waren ongeveer even groot, net geen meter tachtig dus.
Ik speelde van jongs af voetbal, Jan niet, die moest alle weekends en vrije dagen, meehelpen op de boerderij. Na het lager onderwijs, ging ik naar een college. Jan, die volgens zijn vader een ‘technische knobbel’ had, ging elektronica studeren aan een technische school. We verloren mekaar uit het oog. Tot ik hem jaren later per toeval, terug tegen kwam. Het is toen, dat hij me onderstaand verhaal vertelde.
Zoals voor zowat alle Vlaamse jongens, was er van seksuele opvoeding in die tijd, geen sprake. Alles moest ‘proefondervindelijk’ ontdekt worden. Zowel Jan als ikzelf, begonnen onze ontdekkingstocht rond ons dertiende levensjaar.
In onze pubertijd, ontwikkelden wij ons, door overmatige aanwezigheid van testosteron, tot gedreven jongemannen met veel interesse in het vrouwelijk schoon. Het enige dat ons stoorde was de, naar onze mening, de veel te grote terughoudendheid van de meisjes. Beiden bekwaamden we ons in het uitdelen van complimentjes. Hoe mooi we een meisje wel vonden, dat ons hart een slag oversloeg als we nog maar dachten aan het meisje in kwestie, dat we nog nooit zo verliefd waren geweest, enz….
De werkelijkheid was dat we gewoon met eender welk meisje, wilden tongen, of in de bloeze zitten en aan de borstjes voelen en met een hele dosis geluk, aan het kutje van mochten voelen. Vele pogingen mislukten, maar soms mochten we toch wel wat.
De eerste keer, dat Jan verder mocht gaan en dus echt een meisje mocht neuken, was bij Sandra. Dat was een buurmeisje van hem en hij was toen al achttien jaar. Het stuntelige gebeuren, vond plaats in de laadruimte van de Citroën Berlingo van zijn vader. Ergens verscholen tussen de bomen aan de rand van een bos. Tongen mocht hij zoveel hij wou, aan de borstjes voelen ook en na lang aandringen en uitspraken van hem, dat zij de enige was waar hij zoveel van hield, dat hij haar nooit zou bedriegen en dat hij voor eeuwig bij haar wou blijven, mocht hij haar penetreren.
Dat hij van Sandra hield was je reinste onzin. Jan wist zelfs niet wat houden van betekende, hij was nog nooit verliefd geweest. Toch bleef ‘de relatie’ een aantal maanden duren. In de Berlingo werd zowat elk weekend geneukt. Sandra was de eerste keer door Jan ontmaagd. Van dan af, neukten ze zowat in alle posities die mogelijk waren. Pijpen deed Sandra, niet graag, een kutje likken, deed Jan dan weer niet graag.
Maar als konijnen, liggen wippen, deden ze allebei erg graag. In die Berlingo zijn zowat alle posities van de Kamasutra uitgevoerd. De vering van de kleine bestelwagen, kreeg het hard te verduren. Elke zaterdagavond, zondagavond en op de avonden van een feestdag, stond die bestelwagen wel ergens te schommelen op een verlaten landweg of in een stuk bos.
Na een aantal maanden, vond Jan het welletjes. De interesse was weg. Normalerwijze ging Jan niet uit naar een discotheek of een fuif. Maar dat begon toch te kriebelen. Dus hij met een paar kameraden op stap. Na enige tijd had hij contact met Vicky, een mooi meisje en in een donker hoekje van de discotheek, mocht hij haar tongen. Dat ging veel beter en zwoeler dan met Sandra, dus hij besloot om meer te proberen bij Vicky.
Dat lukte. Buiten op de parking bleven ze een hele tijd staan tongen. Hij mocht zelfs haar borsten kneden en dus een hand in haar bh steken. Gezien Vicky vond dat ze niet ‘te gemakkelijk’ wou overkomen, spraken ze af in dezelfde discotheek voor de week erna, op zaterdag. Tegen Sandra zei hij de zondag in de Berlingo, dat hij voor zijn vader de zaterdag een grote klus moest doen.
Die zaterdag, na wat gedronken te hebben in de discotheek, lagen Vicky en Jan in de Berlingo te wippen. Vicky pijpte veel beter dan Sandra, ze had ook wat dikkere borsten en dus besloot Jan om Sandra om te ruilen voor Vicky. Alleen wist hij niet goed hoe hij het aan Sandra moest vertellen.
Nadat hij Vicky naar huis gebracht had omdat die op een bepaald uur thuis moest zijn, ging hij toch nog even terug naar de discotheek. Het was al een stuk na middernacht, hij wou gewoon nog wat drinken. Dan moest hij naar het toilet en in het gangetje daar naartoe, zag hij toch zijn eigen verbazing Sandra staan tongen met een onbekende gozer. Die kerel had ook een hand in de bloeze van Sandra zitten en was bezig de borsten van Sandra te kneden. Jan had die borsten ondertussen al zo dikwijls gekneed, maar hij vond er niets meer aan. Dat ‘zijn’ Sandra stond te tongen met iemand anders deed hem ook niets.
Bij het terugkomen uit het mannentoilet zei hij : “hoi Sandra, is ’t leuk ?” Sandra keek naar hem. Ze schrok duidelijk. Jan zei : “tot nooit meer Sandra” en hij ging verder. Hij hoorde Sandra achter hem wenen.
Een aantal maanden wiebelde de Berlingo op dezelfde plekken. Nu was Jan evenwel met Vicky leuke oefeningen aan het doen.
Na Vicky volgden nog een hele serie meisjes, telkens tot hij zich met hen begon te vervelen. Echte liefde had hij nog steeds niet gevoeld en de seks was leuk en aangenaam, bij de ene al wat beter dan bij de andere. Telkens na een paar maand, hield hij het voor bekeken en ging op zoek naar een vervangster. Dat patroon herhaalde zich meermaals. Hij was een goedlachse blonde krollenbol, altijd vriendelijk en charmant en hij had dan ook geen moeite om een ‘vervangster’ aan de haak te slaan.
Tot hij op een goeie zaterdag, besloot om met twee kameraden naar de Kempen te trekken. In een dancing in de streek van Geel, kwam hij Maaike tegen. Zij leek hem een goeie vervangster voor het meisje waarmee hij toen ‘iets had’. Maaike was niet bijzonder knap, licht mollig, redelijk dikke borsten en een heel stuk kleiner dan hijzelf. Voor de eerste keer in zijn leven, voelde hij iets. En dit keer was dat niet enkel gekriebel aan zijn ballen en lul, maar iets hoger in de hartstreek.
Toen hij Maaike zijn liefde verklaarde op de tweede zaterdag, dat hij haar zag, was het die keer niet gelogen. Met zijn gebruikelijke charme, kreeg hij ze zo ver, dat hij haar die tweede zaterdag al mocht tongen op de parking van de dancing.
De derde zaterdag, lagen ze te wippen in de Berlingo helemaal achteraan op de parking. Maaike pijpte hem zoals hij nog nooit gepijpt was. Ze zoog gewoon zijn ballen leeg. Dat was Jan nog nooit overkomen. Bij al zijn ervaringen, voordien, likte de dames aan zijn piemel alsof ze aan een lolly likten, gedurende een paar minuten. Maaike pijpte hem gewoon tot hij klaarkwam. Ze slikte ineens alles door en zei daarna doodleuk : “Jantje, dat was lekker, nu krijg je een beetje recuperatietijd en ondertussen wil ik dat jij mij klaar likt”. “Daarna mag je pas je lul in mijn kutje steken”.
Jan dook gelijk onder haar rok, duwde het slipje opzij en likte haar kutje alsof hij niets liever deed. In geen tijd begon Maaike te gillen dat ze klaarkwam. Het ego van Jan zwol van trots.
Maaike zoog nog even, zijn reeds half harde pik op oorlogssterkte, ging over hem zitten als cowgirl en reed zich dan nog een keer klaar. Dat klaarkomen kwam net op het moment dat Jan zijn piemel voelde spuiten in haar kletsnat kutje. Jan voelde zich in ‘de zevende hemel’ en Maaike gilde dat ze dat nog dikwijls wou. Dat ‘dikwijls’ is ook uitgevoerd. Zowat elke zaterdagavond en zondagavond, reed Jan met de oude Berlingo naar Mol in de Kempen, waar Maaike woonde. Op alle stille plekjes in de weide omgeving heeft de Berlingo staan wiebelen.
Het enige probleem was dat Jan ten zuiden van Antwerpen woonde en Maaike in Mol. Die afstand was nogal groot om telkens heen en weer te rijden.
Jan was ondertussen afgestudeerd als elektronicus en had een job gevonden bij een installatiebedrijf in Antwerpen. Dagelijks sloot hij elektriciteitskasten aan of legde hij kabel van stopcontact of lichtschakelaar naar diezelfde kasten.
De neukbeurten van Jan en Maaike waren niet meer te tellen. Telkens zoog Maaike zijn ballen leeg, deed ze Jan daarna haar kutje likken tot ze zelf klaar kwam en dan kwam een of andere positie die ze nog niet gedaan hadden aan bod. Bij gebrek aan inspiratie, kroop Maaike bovenop Jan en neukte ze zichzelf en Jan naar een hoogtepunt. In de zomermaanden, smeet Jan zijn Maaike gewoon, gezien het goede weer, bovenop de motorkap van de Berlingo en neukte haar staande, in open lucht. Maaike zei nooit ‘neen’ en ze wou altijd wel iets nieuws proberen. Ze verloofden zich en zwoeren mekaar eeuwig trouw.
Zo wou ze zelf op een goeie zaterdag, dat Jan zijn piemel in haar aarsje zou steken om te zien of anaal ook leuk was of niet. Nadat Jan haar kontje grondig gelikt had en zijn tong meermaals in haar sterretje geboord had, moest hij haar, op haar vraag in haar aarsje penetreren. Eens de lul van Jan met volledige lengte in haar, begon ze zichzelf te vingeren en wou ze dat hij in haar kontje spoot. Ze wou voelen of dat een lekkerder gevoel gaf dan in haar kutje. Dat bleek ook zo te zijn. Zijn gespuit in haar kutje, tegen haar baarmoeder voelde ze wel, maar in haar kontje, dat voelde ze veel sterker.
Van die dag af, werd elk weekend toch wel één keer zaad in de darmen van Maaike gespoten.
Na een jaar of twee, op aandringen van Maaike, zocht Jan een job in de buurt van Mol of Geel. Hij wou niet meer over en weer rijden tussen de Kempen en het zuiden van Antwerpen. Maaike zelf werkte als arbeidster bij het logistiek centrum van een heel bekend merk van sportschoenen in de regio. Daar kwam een job van onderhoudstechnicus vrij en Jan kreeg de job.
Het bedrijf bestond uit een tiental verschillende gebouwen tussen het Albertkanaal en de autostrade naar Luik. Er waren zes technici voor die gebouwen. Jan was zo één van de zes mannen, die elk voor een paar gebouwen instonden. De anderen waren Jack, Raymond, Karel, Marcel en Peter. De job was simpel. Jan diende er voor te zorgen dat alle technische dingen in het gebouw perfect functioneerden. Met een bakfiets reed hij van de ene werkplaats naar de andere om dingen zoals een airco bijvoorbeeld, te herstellen.
Mocht één van de lopende banden in één van de gebouwen stil vallen, dan werd het ‘alle hens aan dek’ en belde diegene in wiens gebouw het gebeurde, gewoon de andere vijf op om te komen helpen. Die mannen werden een echte vriendenclubje binnen het bedrijf. Voor sommige klussen, dienden ze met twee te zijn en dan ging Jan één van de andere helpen of kwam één van de andere hem helpen. Meestal kwam Jack tot bij hem gefietst om een grotere klus te klaren.
Van zodra hij in de Kempen werkte, had Jan samen met Maaike een klein appartementje in Geel gehuurd. Ze reden samen met de fiets naar het werk en kwamen samen terug. In dat appartementje sliepen ze, aten ze en hielden ze zich vooral met seks bezig.
In de beginperiode, neukte ze alle dagen. Dikwijls gewoon een vluggertje ’s morgens en ’s avonds meer uitgebreid. In het weekend altijd erg uitgebreid. Soms likte Jan zijn Maaike gewoon ’s morgens klaar en vetrokken ze na een gezamenlijke douche naar hun werk. Soms zoog Maaike ’s morgens gewoon de ballen van Jan leeg en vertrokken ze daarna. Elke dag kwam ofwel Jan, ofwel Maaike klaar door hun activiteiten. De meeste dagen kwamen ze beiden klaar door toedoen van de andere. De seksuele gulzigheid van Maaike vond Jan zalig en Maaike vond dat van de neukactiviteiten van Jan ook. Ze zei hem dat meermaals. Zelden werd een dag overgeslagen, beiden vonden de wederzijdse seksuele verlangens goddelijk.
Na een maand of zes besloten ze te trouwen. Geen van beide wou kinderen. Maaike had bij haar oudere zus gezien, dat het hebben van kinderen, en die had er vier, niet echt bevorderlijk was voor het seksleven en dat het verversen van luiers, het zich om de kinderen bekommeren wat eten, kleding en dergelijke betrof, erg vermoeiend kon zijn. Door af en toe te babysitten op de kinderen van haar zus, wist ze dat de impact op het leven, door de geboorte van een kind wel erg verregaand was. Jan was dezelfde mening toegedaan, want die had gelijkaardige gedachten gehad na het bezoek aan één van zijn neven, die ook drie kinderen had. Toen ze weg waren zei hij : “Maaike schat, ik ben erg gelukkig met jou en om heel eerlijk te zijn, vooral met jouw bed prestaties”. “Als jij kinderen wilt, geen probleem, maar ik twijfel of dat zoiets ons geluk niet gaat kapot maken”. Maaike had opgelucht gereageerd. Ze vond het wat egoïstisch van zichzelf, maar ze wou haar lichaam niet verknoeien door kinderen te baren. Beiden waren het eens en om de gelijkgestemdheid wat te bezegelen, moest Jan haar onmiddellijk en zonder voorbereiding in de aars neuken tot hij klaar kwam. Geen tien minuten later spoot hij haar endeldarm vol sperma.
Jan en Maaike als koppel, dat ging erg goed. Meerdere jaren zelfs, ging het schitterend. Seks à volonté. Beiden deden niets liever. Niets was te gortig, alles wat enigszins technisch mogelijk was, probeerden ze uit. Ze waren wel een keer door een boswachter uit een stuk bos weggejaagd en Jan had zich bij een bijzonder complexe sekshouding, de rug geforceerd. Hij moest daardoor een keer of tien bij een kinesist langsgaan en tijdens die periode kon hij alleen maar seks hebben, als Maaike bovenop hem zat en zichzelf klaar reed. Zijn rug verbeterde en beiden konden opnieuw aan hun gebruikelijke ritme mekaar te pletter neuken.
Maaike werkte dagdagelijks in het gebouw waar Jack onderhoudstechnicus was. Daar kwam Jan weinig of niet. Enkel wanneer er een groot probleem was, met een lopende band of zo, werd hij en zijn collega’s van de andere gebouwen opgeroepen om het probleem gezamenlijk te verhelpen. Dat gebeurde eerder zelden. Maar, na een paar jaar getrouwd met Maaike, begon het hem op te vallen, dat telkens hij in het gebouw van Jack kwam, vooral de dames hem ietwat raar bekeken. Eerst gaf Jan daar geen aandacht aan, maar na een aantal keren, sprak hij Jack daarover aan.
Die wou eerst niets zeggen. Hij zei gewoon dat Jan zich van alles inbeeldde. Maar Jan drong aan. Ze spraken af, dat ze in de cafetaria een koffie zouden drinken, vlak voor het einde van de dagtaak. Daar vertelde Jack, met nogal wat moeite, dat Maaike zowat de slet van het hele gebouw was. Zowat alle mannen, van het gebouw kwamen wel aan de beurt. Het kamertje dat voor de infirmerie diende, bij een eventueel arbeidsongeval, was haar gebruikelijke plek. Dat bed stond er toch maar te staan. Volgens Jack, neukte ze daar in de voormiddag één of twee kandidaten, in de namiddag nog een stuk of twee, soms meer. Jan kon het niet geloven. Volgens Jack, neukte Maaike er soms twee tegelijk.
Jan ging als een zombie naar huis die avond. Zijn levensdroom was aan diggelen geslagen. Die avond, na het avondeten lagen ze samen in de sofa, tv te kijken. Jan zweeg over het gesprek met Jack.
Toen Maaike, na een half uur of zo, over zijn gulp begon te wrijven, stond de piemel, een beetje tot de verbazing van Jan zelf, in geen tijd stokstijf. Als Maaike die stijve lul bevrijdde uit de jeans en hem gewoon de ballen leeg zoog, was Jan het gesprek met Jack vergeten. Maaike pijpte alsof ze die dag, zich niet door een paar gozers op het werk had laten pakken. Zoals gebruikelijk, iets later in bed, nadat ze beiden een douche genomen hadden, likte Jan haar weer klaar en kwamen ze beiden nog een keer klaar op de spuitende lul van Jan, diep in het kutje van Maaike.
Toen Maaike iets later sliep, lag Jan nog een tijdje wakker. Zijn vrouw was zoals altijd heerlijk in bed, toch was er iets veranderd. Zijn gevoel van liefde voor Maaike was weg. Er was enkel nog lust, maar niets liefde meer. Dat stemde hem somber. Hij sliep die nacht onrustig.
De dag erna, onder het naar het werk fietsen, nam hij een paar besluiten. Jack had hem wel van alles verteld, maar hij moest bewijs hebben, dat was één. Ten tweede wou hij een andere job. Mocht het waar zijn, wat Jack verteld had, dan was hij wel het voorwerp van veel gelach binnen het bedrijf. Hij had die merkwaardige blikken van de collega’s van Maaike wel gezien.
Voor zijn tweede beslissing, liep hij naar één van de cafetaria in het bedrijf, nam zich een koffie en pakte zich een krant. In elk cafetaria lagen altijd meerdere kranten van de dag. Bij de tweede krant die hij ter hand nam, had hij prijs, hij vond een annonce waarin een ‘technisch-commercieel-medewerker’ gezocht werd door een bedrijf uit Nijmegen in Nederland. Hij scheurde de annonce uit en stak ze op zak, dan ging hij terug werken.
Op één van de zaterdagen die volgde, ging hij zogezegd bijklussen, maar tijdens zijn afwezigheid kocht hij zich een kleine camera met opnamemogelijkheid. In de week die volgde, ging hij in het gebouw waar Maaike werkte, tijdens haar middagpauze, het ding installeren in de schacht van de airco. Niemand die wat zou merken. Het ding had een bewegingssensor en zou opnemen bij elke activiteit in die ruimte. De enige moeilijkheid was dat hij diende te wachten tot er voldoende opgenomen was en hij dus een week of drie later, het ding moest gaan oppikken om slechts dan, de opnames te kunnen bekijken.
In de week die volgde, had Jan een afspraak met Kees, een Nederlander uit Nijmegen. De afspraak ging door in het Van Der Valk hotel in Tilburg. Dat was zowat halverwege Nijmegen en Geel, waar Jan woonde. Jan had een dag verlof genomen, zonder dat zijn Maaike van iets wist.
Kees, een grote blonde Nederlander, was stipt om tien uur de ontbijtruimte binnengekomen. Daar was het ontbijt nog aan de gang en Jan was daar al voor negen aanwezig. Voor een sollicitatiegesprek, ware het beter eerst een goed ontbijt achter de kiezen te hebben. Kees nam zich een koffie en nadat hij met zijn GSM naar Jan belde, zag die direct wie Jan was. Hij zette zich voor Jan aan tafel en zei : “hoi, ik ben Kees en ik denk dat jij met mij een afspraak hebt, als jij tenminste Jan noemt”. Kees leek een jaar of tien ouder dan Jan zelf.
Jan gaf zijn curriculum, gaf wat uitleg en zei simpelweg dat hij een andere job zocht. Kees was een spraakwaterval, net zoals de meeste Nederlanders. Hij vertelde dat hij een vertegenwoordiger en tegelijk technicus zocht voor speciale beeldapparatuur die ten behoeve van diagnosestelling in de meeste ziekenhuizen gebruikt werd. Hij was zelf voor een ander bedrijf een jaar of tien werkzaam geweest als technicus. Daardoor kende hij zowat alle toestellen die in medische beeldvorming gebruikt werden. Een jaar of vier voor hun onderhoud was hij zijn job kotsbeu en hij zocht wat anders. Hij kwam in contact met een Zuid-Koreaans bedrijf dat heel gespecialiseerde apparatuur verkocht en een vertegenwoordiging in Nederland voor hun spullen zocht.
Kees was prompt naar Seoul gevlogen, had daar een onderhoud gehad met de bazen van het bedrijf en had een exclusiviteitscontract voor de hele Benelux uit de brand gesleurd. Zijn bedrijfje was klein. Hij deed de verkoop, de installatie en het onderhoud van alle machines in heel Nederland, behalve de provincies Noord- en Zuid-Holland. Daarvoor had hij iemand aangeworven. Dat bleek ene Jaap te zijn. Jaap en Kees bezochten zowat alle hospitalen, medische centra en diagnosecentra van Nederland. Ze verkochten regelmatig iets en installeerden dat dan. Daarna werd er een onderhoudscontract opgesteld en Kees wist uit ervaring dat de door hun beide verkochte spullen nauwelijks of nooit in panne vielen. Om de budgetten van de verschillende ziekenhuizen niet teveel te belasten, was met een Nederlandse bank een leasingformule uitgewerkt. Samen met de maandelijkse onderhoudskosten die gefactureerd werden, kon een mooi maandelijks inkomen voor het bedrijf gerealiseerd worden. Kees stond er op dat elke klant minimaal tweemaal per jaar bezocht werd, voor een ‘noodzakelijk’ onderhoud van de machines. In werkelijkheid, was dat onderhoud compleet overbodig, maar had als doel om na vier jaar leasing de klant te informeren over het feit dat hij voor een klein meeruitgave per maand hij over de nieuwste technologie kon beschikken en op die manier in werkelijkheid een nieuwe machine kon verkocht worden.
Kees ratelde aan één stuk door. Zij vrouw deed in hun privéwoning de administratie van het bedrijfje. Hij had in het industriegebied aan het Maas-Waalkanaal van Nijmegen een stuk loods gehuurd. Via Rotterdam kwamen daar zijn verkochte machines toe. De zaken liepen goed. Zodanig zelfs, dat hij zijn vrouw gevraagd had, om haar job op te geven en voor het bedrijfje te werken. Zij deed alle administratie van thuis uit. Kees deed de baan, Jaap ook voor Noord- en Zuid Holland, maar de Koreanen hadden hem erop gewezen dat België nog maagdelijk was voor hun producten. Daarom zocht Kees iemand om in België en het Groot Hertogdom, zijn Koreaanse toestellen te verkopen, installeren en onderhouden.
Eens Kees uitgebabbeld was, vroeg hij plots, waarom Jan van job wou veranderen. Hij werkte toch voor een multinational. Kees had natuurlijk gemerkt aan Jan, dat die niet echt een vrolijke periode in zijn leven had. Jan gaf gewoon aan dat hij met zijn echtgenote in hetzelfde bedrijf werkte, dat die blijkbaar hem bedroog met iemand van dat bedrijf en dat hij daarom weg wou uit het bedrijf en van zijn vrouw. Kees keek Jan even stilzwijgend aan en zei dan : “Jan, dat is klote, maar ik snap je wel”. “Ik denk dat wij het goed gaan kunnen vinden met mekaar”. “Ik ga je aanwerven”. “Jij wordt mijn man in België en Luxemburg”.
Dan zei Kees : “Jan, als je dat zo ziet zitten, dan zou ik voorstellen dat jij gewoon net over de grens in Nederland komt wonen”. “Dat is voor mij makkelijker wat loon betreft, ik zoek voor jou wel ergens een appartementje, jij gaat ondertussen een maand op cursus naar Zuid Korea, tegen de tijd dat jij terug komt, kan jij wel in je appartementje intrekken”. “Ik betaal jou gewoon hetzelfde als wat je nu hebt, maar dan in Nederland”. “Dat is voor jou interessanter, want het bruto loon blijft hetzelfde, maar het netto is aanzienlijk hoger”. “Je krijgt een wagen van de firma en daarnaast heb je een commissie van vijftien procent op elk verkocht toestel”. Jan hoorde het in Keulen donderen, die Kees wist van aanpakken. Hij zei nog : “van elk onderhoudscontract krijg je ook vijf procent per maand uitbetaald”. “Jaap en ikzelf, verkopen ongeveer alle twee maanden een toestel”. “Een maand waarin je je een toestel verkoopt, daarin verdrievoudig je jouw netto loon en na een tijdje verdubbel je nog eens je basisloon door gewoon bij elk toestel een onderhoudscontract te laten tekenen”. Jan dacht niet langer na en zei : “ik doe het”.
Dat was midden augustus van dat jaar. Kees regelde een maand cursus vanaf begin september in Seoul. Hij zou Jan komen oppikken bij hem thuis de dag van zijn vertrek. Hij moest enkel zijn spullen in de auto van Kees laden, die zou die tijdelijk in zijn magazijn in Nijmegen stockeren. Bij zijn terugkomst zou Kees hem opwachten op Schiphol, zijn nieuwe auto zou klaar staan met zijn spullen er in en Kees zou voor een appartementje zorgen, niet te ver van de Belgisch-, Nederlandse grens, maar wel in Nederland.
Eind augustus, besloot Jan om de kleine camera uit het rooster van de airco in het infirmerielokaal op te pikken. In zijn kleine kantoortje op z’n werk, brandde hij met zijn PC een paar CD’s met alle opgenomen stukjes film. Dan bekeek hij een CD en zag hij zijn Maaike dagelijks in neukoefening met iemand. Jack had niet gelogen. Hij zag Maaike neuken met haar directe chef en zowat alle mannen van het gebouw waar zij werkte. Zijn eigen collega’s, inclusief Jack, neukten haar. Die laatste zelfs op een bepaalde namiddag samen met Raymond. De ene zat in haar kut, de andere in haar kontje te beuken. Elke dag, tijdens de koffiepauze van de voormiddag, neukte Maaike iemand af. Elke namiddag, eveneens tijdens de pauze, deed ze dat nog eens, maar met iemand anders. Een paar keer neukte ze twee mannen tegelijk, op één opname was ze zelfs te zien met drie mannen tegelijk en op twee opnames werd ze geneukt terwijl ze zelf het kutje van een andere vrouwelijke collega likte.
Jan vond de opnames, als hij heel eerlijk was, wel opwindend, maar hij zat er toch naar te kijken met tranen in zijn ogen. Zijn vrouw was gewoon de hoer van het bedrijf en dat, vermoedelijk al van toen ze er begon te werken, dus nog voor hij haar had leren kennen en ermee getrouwd was. Dat was teveel voor zijn brein.
Dat was op de voorlaatste werkdag van de maand augustus van dat jaar. Die avond neukte hij Maaike nog met volle overgave in de aars, terwijl hij wist dat zij zich die dag al minstens één keer door iemand anders in de kont had laten neuken. Haar neukbeurt van de namiddag stond niet op de CD, want hij was zijn camera over de middag gaan oppikken. Voor Jan was die beurt een soort afscheidsseks. Zijn vrouw was een nymfomane en dat gaf hem geen goed gevoel.
De dag erna reed hij samen met Maaike naar zijn werk. Daar liep hij rechtstreeks naar zijn directe chef en zei : “mijnheer Peters, ik neem per direct ontslag uit het bedrijf, ik wil hier geen dag langer werken”. “Gelieve mij een ontslagvergoeding van drie maanden uit te betalen alstublieft”. Peters bekeek hem en zei : “Jan, dat gaat zo maar niet, je kunt zo maar niet van de éne dag op de andere dit bedrijf in de steek laten”.
Jan bekeek hem stoïcijns en zei na een paar momenten van stilte : “mijnheer Peters, ik ga per direct weg uit dit bedrijf, omdat ik ergens anders ga werken”. “Ik had u ook zes maanden ontslagvergoeding kunnen vragen, maar ik ben met drie tevreden”. Peters zei : “een ontslagvergoeding kan enkel bekomen worden, mits het ontslag vanuit de werkgever komt en niet vanwege de werknemer”. “Dat kan zijn” zei Jan, “maar ik ben heel beleefd en vriendelijk tot nu toe”. “Ik kan natuurlijk ook een CD aan de directie bezorgen met het opgenomen beeldmateriaal in de infirmerie van gebouw F”. “Op die CD staan alle activiteiten van de laatste drie weken in die ruimte en als ik me niet vergis, bent u, mijnheer Peters, op die CD ook een tweetal keer te zien in nogal compromitterende activiteiten met mijn vrouw”. “Het lijkt me dus erg verstandig voor u, om mijn wensen in te willigen”.
Peters keek sprakeloos naar Jan. Dan knikte hij en zei : “schrijf ik dat over ?” Jan zei : “neen, ik wil een bankcheque”. Peters pleegde een telefoontje naar de personeelsdienst. Jan stond een half uur later met zijn cheque aan zijn fiets en reed naar huis. Daar plakte hij met wat tape, een exemplaar van de CD midden op hun tv-toestel. Hij schreef nog een kort briefje voor Maaike. Daarin stond : “Maaike, ik heb jou ontzettend graag gezien, nooit ga ik nog iemand anders zo graag kunnen zien als jou”. “Kijk even naar de opnames op de CD die ik aan het tv-toestel heb geplakt”. “Daarmee kan ik niet leven, helaas, maar ik heb geen keuze en ga weg uit jouw leven”. “Alles spullen die hier staan, mag je houden”. “Tot nooit meer”, Jan. Dan nam al zijn kleding, een laptop en nog wat kleinere spullen en reed met zijn fiets naar het station. Hij reed langs de bank waar hij en Maaike klant waren, daar had hij naar gebeld de dag er voor. Hun gezamenlijk saldo was zo’n kleine twintig duizend euro, inclusief de cheque van zijn werkgever. Hij had in cash ter waarde van vijfduizend euro laten klaarleggen in Zuid Koreaanse Won, zo’n vijfduizend euro in dollars en nog eens vijfduizend euro gewoon in euro’s. De bank had daar eerst wel wat moeilijk over gedaan, maar hij had aangedrongen omdat hij voor langere tijd naar Zuid Korea moest en daar geen inkomsten zou hebben. Er bleef nog een kleine vierduizend euro op de rekening staan.
Een uur later zat hij op de trein naar Antwerpen om daar over te stappen richting Schiphol. Daar at hij iets bij aankomst. Kees had hem gezegd dat zijn tickets en visum (toen was dat nog nodig) zouden klaarliggen aan de balie van KLM. Zijn vrouw had daar voor gezorgd. Zijn vliegtuig zou tussen negen en tien die avond vertrekken, hij deed toch al de incheck en installeerde zich op een bankje in de terminal van vertrek. Het was toen iets na vijf. Het uur dat hij en Maaike normalerwijze zouden thuiskomen van hun werk.
Ongetwijfeld zou Maaike verbaasd zijn dat Jan niet met haar naar huis zou rijden. Wat Jan niet wist, was dat Jack haar bij het verlaten van het bedrijf verteld had dat Jan in de loop van de voormiddag al naar huis gereden was. Zijn baas had hem verteld dat hij de gebouwen waar Jan voor verantwoordelijk was, voorlopig diende over te nemen.
Op het moment dat Jan in het zeteltje aan de terminal plofte, las Maaike zijn briefje. Ze was verbouwereerd. Mechanisch stak ze de CD in de lezer en keek naar het scherm van de televisie. Ze sloeg haar beide handen voor de mond en zeeg neer op de sofa. Ze zag zichzelf neuken in het kamertje van de infirmerie. Ze begon te wenen. De ene na de andere neukpartij van de voorbije weken, kwamen op het scherm voorbij. Ze huilde keihard. De tranen liepen over haar gelaat. Ze zag nog nauwelijks wat zich op het scherm afspeelde. Op datzelfde moment, ergens op Schiphol, in een hoekje zat Jan eveneens met tranen in de ogen. Maar hij had een besluit genomen, er was geen weg meer terug.
Einde deel 1 vervolg in deel 2
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick