Ongeval met gevolgen
Een waargebeurd verhaal, alleen de namen van de personages en locaties zijn veranderd.
Ik werd wakker en lag duidelijk in een bed dat niet het mijne was. Ik wist evenwel niet waar ik was. Heel mijn lichaam deed pijn. Dus bleef ik maar doodstil liggen en hield mijn ogen gesloten. Langzaamaan begint mijn geest terug te functioneren. Wat was er gebeurd ? Ik had er geen flauw idee van.
Heel voorzichtig, probeer ik mijn tenen te krollen. Dat lukt, zonder noemenswaardige pijn. Dan probeer ik de vingers van mijn linker hand voorzichtig te bewegen. Dat lukt ook. Dan de rechterhand, maar daar krijg ik geen beweging in. Er ging wel een felle pijn doorheen heel mijn rechter arm en als ik de hele arm probeer te bewegen, lukt dat niet. ‘Verdomme’ vloek ik binnensmonds. Wat is er toch aan de hand ? Ik blijf dus maar bewegingsloos liggen en staak mijn pogingen tot bewegen.
In mijn geest overloop ik elk onderdeel van mijn lichaam. Nergens pijn, behalve mijn rechter kant. Geen beweging in te krijgen en bij elke poging, een ferme scheut pijn. Ik probeer mijn hoofd wat te bewegen, maar dat lukt ook niet goed. Erg pijnlijk, dus ik staak mijn poging onmiddellijk. Ik heb een zware hoofdpijn. Ik vloek nogmaals binnensmonds.
De enige plek in mijn lichaam die aangenaam voelde, was mijn half harde lul. Iemand had een hand op mijn balzak en de onderkant van mijn lul liggen. Dat voelde warm en lekker aan. Bij mezelf dacht ik : ‘mijn lul is blijkbaar in goede handen, de rest is een probleem voor later’. En ik doezelde terug weg.
Een onbepaalde tijd later, word ik terug wakker. Ik blijf weer roerloos liggen om vast te stellen dat ik nog steeds hoofdpijn heb, een pijnlijke rechter kant en dat er nog steeds een warme hand op mijn lul ligt. Mijn kwartje valt, iemand heeft mijn lul vast en dat kon mijn vrouw niet zijn, die had al meer dan tien jaar mijn lul niet meer aangeraakt. Ik besefte dus dat ik getrouwd was, maar dat iemand anders aan mijn pik zat.
Zonder mijn ogen te openen, probeer ik tussen mijn wimpers door te kijken naar wie daar is. Ik zie een vrouw zitten. Ik schat ze tussen de veertig en de vijftig. Niet gekleurd, grijs haar, in een paardenstaartje, rechts naast mijn bed zitten. Die heeft één hand onder de lakens en op mijn piemel, liggen. Ze heeft wel een lief gezichtje, maar ik ken dat mens niet. Ik probeer wat van de kamer te zien en zie dat ik in een hospitaal kamer lig. Helemaal alleen, met dat mens naast mijn bed. Ze kwam me wel vaag bekend voor, maar van waar ?
Ik doezel weer weg.
Weer later, het warme gevoel op mijn balzak was er nog, dus ik besloot om mijn ogen niet te openen en enkel door spleetjes te kijken. Opnieuw hetzelfde beeld, een ziekenhuiskamer, een soort ‘alternatieve geilen-wollen-sok’ naast mijn bed op een stoeltje die zijn lul vast hield. Had ik haar geneukt ? Ik dacht van niet. In mijn rechter arm, zat duidelijk een infuus. Dat deed ook verrekt pijn.
Geleidelijk aan, werd de realiteit mij opnieuw duidelijker en duidelijker. Ik was Rick, net gepensioneerd, getrouwd met Marianne, niet aanwezig, vier kinderen, het huis al uit, ook niet aanwezig en om mijn pensioen wat bij te spekken, deed ik tuinonderhoud bij particulieren. Die ‘sok’ moest een klant zijn. Ook dat besef kwam.
Wij waren ergens in maart, ik had een telefoontje gekregen van een potentieel nieuwe klant om de tuin te komen doen. Die klus erbij nemen, kon nog, dus ik daar naar toe.
Ze bleken in een rijwoning, in een gemeente ten zuiden van Antwerpen te wonen. Ze hadden een smalle, diepe tuin. Ik herinnerde me dat toen ik daar toekwam, erg twijfelde of ik die tuin wel wou doen. Het voormalig gazon stond zeker een meter hoog, meer onkruid dan wat anders, de tuin was helemaal omheind door betonnen platen tot een meter of twee hoog, rechts tegen die platen was ooit, over de volledige lengte een bloemperk geweest en links stond een rij coniferen, zeker een meter of vijf hoog.
Het koppel dat daar woonde, noemde Nancy en Hans Smolders. Hans was verantwoordelijke aan de gemeente voor de groendienst en de lokale openbare werken. Ik had van die vent al gehoord en wist dat die voor velen, door zijn ‘ecologische principes’, beschouwd werd als een onmogelijke groene jongen. Toen ik op zijn terras stond en naar die tuin keek, zei ik : “Mijnheer Smolders, dat is een erg grote opdracht, als ik die hele tuin onder handen moet nemen”.
Die zei direct : “Mijnheer D’Anvers, aan de tuin zelf, heb ik liefst dat u niets doet, enkel de coniferen links dienen gesnoeid te worden tot op een hoogte, ongeveer zo hoog als de betonnen platen”. “Meer dient er niet te gebeuren”. Ik had hem ongelovig aangekeken.
Hans, een grote, magere man, met grijzig ringbaardje en grijze krollen op zijn hoofd, bood me wel een tas koffie aan op zijn terras, die door Nancy werd gebracht. Dan vertelde hij me dat het geven van die opdracht hem erg pijn deed, want dat hij vond dat ik daardoor zijn coniferen, eerder bomen geworden, zou pijnigen, als ik daar zou gaan op inhakken. Hij kon evenwel niet anders, want zijn tuin lag zuid, west gericht en de linker buren hadden hem verweten dat zij door die hoge coniferen geen straaltje zon meer in hun tuin hadden. Via juridische weg had Hans nog geprobeerd om het snoeien te vermijden, maar dat was hem niet gelukt.
Hij huldigde het principe dat elke plant pijn kon voelen en dat ik zo weinig mogelijk planten moest aanraken. Mijn ongeloof groeide. Ik keek naar Nancy, maar die keek onmiddellijk weg. Ik gaf hem dan maar het door mij gewenste uurloon. Hij was akkoord en ik plande de klus in. Dat moet zo’n maand geleden geweest zijn.
Nog een ander aspect was, dat ik vertelde vader van vier kinderen te zijn. Hans zijn gelaat versomberde en dan zei hij, dat hij vond dat het op de wereld zetten van kinderen ecologisch onverantwoord was en dat hij en Nancy daarom kinderloos gebleven waren. Toen ik hem vertelde dat ik van mening was, dat elk echtpaar zichzelf door minimaal twee kinderen diende te vervangen en ik wel wat overdreven had, door vier kinderen te maken, kon hij met mijn grapje helemaal niet lachen. Over dat thema werd dus niet verder gebabbeld.
Al die rijwoningen hadden een even diepe tuin. Achter die tuin was een wegeltje, waarlangs je in de tuinen kon komen en de tuinen van de parallelstraat, gaven ook uit op dat wegeltje.
Ik herinnerde me nog, dat ik met een grote ladder, die je in V-vorm kon zetten, daarlangs in hun tuin belandde. Dan nog een heggenschaar en een kettingzaag uit de auto halen en ik kon beginnen. Door de stammen af te zagen op dezelfde hoogte als de bovenkant van de betonplaten, kreeg ik één mooie horizontale lijn. Daarna zou ik enkel nog de zijkant van de coniferen dienen bij te snoeien.
Elke conifeer die ik wou snoeien, bond ik eerst vast, in het weg te snoeien gedeelte met een touw aan een grote Japanse kerselaar, die in het midden van hun tuin stond. Zodoende konden de toppen van de gesnoeide conifeer niet in de tuin van de buren vallen. Het éne na het andere stuk van een conifeer, belandde zo in de tuin. Elk afgezaagde stuk was zo’n drie à vier meter lang.
Mijn auto met een aanhangwagen stond in de zijstraat aan het begin van het wegje tussen de tuinen. Hans besloot, op aandringen van Nancy, om de afgezaagde stukken naar de aanhangwagen te sleuren. Op die manier spaarde ik natuurlijk veel tijd uit en moest hij mij minder uren betalen. Ik moet zo’n drie kwart van het totaal aantal coniferen afgezaagd hebben, toen ineens het licht uitging. Ik wist niet meer wat er op dat moment gebeurd is, maar het allereerste dat ik besefte, is wat ik al schreef. Ik lag in een ziekenhuisbed en die Nancy zat er naast met één van haar handen op mijn balzak.
Plots was die hand verdwenen. De deur van de hospitaalkamer ging open. Ik besloot om me slapende te houden. Blijkbaar kwam er een arts samen met een verpleegster in de kamer. Daar vroeg Nancy aan, wanneer ik wakker zou worden. De dokter zei dat zulks nog een hele tijd kon duren, omdat ik blijkbaar een gecompliceerde breuk van mijn schouder had en dat hij lang had moeten opereren. Het zou allemaal wel goed komen, maar de revalidatie kon toch wel een maand of twee duren. In mezelf vloekte ik. Mijn auto stond daar nog en mijn spullen lagen nog bij Nancy en Hans in de tuin. De arts en zijn assistente verlieten de kamer en een halve minuut later, voelde ik de hand van Nancy terug onder de lakens glijden en mijn piemel en ballen omvatten. Ik hield me stil en genoot. Mijn piemel vond dat blijkbaar erg leuk en die verhardde. Niet dat hij stokstijf ging staan maar toch bijna.
Nancy tilde het laken op en keek er onder, een zucht ontsnapte uit haar mond. Ik moet terug in slaap gevallen zijn, want na een hele tijd werd ik wakker. Nu deed ik wel mijn ogen open want ik voelde geen hand op mijn lul. Mijn vrouw zat naast mijn bed. Die belde een verpleegster zodra ze zag dat ik wakker was. De verpleegster gaf me wat te drinken en zei : “deze nacht dien je nog hier te blijven mijnheer D’Anvers, maar morgen mag je naar huis”. Ik knikte.
Mijn vrouw vertelde me, dat ik een serieuze tuimel gedaan had. Van mijn ladder gedonderd was en dat ik nog geluk had gehad, want door het loslaten van de kettingzaag, viel die automatisch stil. Ik moet wel met mijn hoofd ergens tegenaangevallen zijn, want volgens de klanten waar ik was, was ik direct bewusteloos. Marianne, vertelde me, dat ik een zware fractuur aan de schouder had. Mijn jongste zoon was de auto gaan halen en had de reeds afgezaagde coniferen naar het containerpark gebracht. Enkel mijn kettingzaag en heggenschaar lagen nog bij die klanten. Maar nog in een tuin werken, de volgende weken, zou er niet meer bij zijn.
Nancy zag ik niet meer en ik zat vanaf de dag erna thuis met mijn rechter arm in een draagverband. Vermoedelijk was ik geen aangenaam gezelschap tijdens de twee maanden die volgden. Dan mocht de plaaster er af. Meermaals zei Marianne me, dat ze blij was dat ze elke dag, de voormiddag kon gaan werken en dat ze vond dat die periode met plaaster wel erg lang duurde.
Na twee maanden belde ik naar Hans en Nancy. “Kom maar langs” vertelde Nancy me aan de telefoon.
De dag erna, een zaterdag, zat ik bij haar en Hans op het terras met een koffie. De sfeer tussen die twee was een heel stuk onder nul. Ik keek naar de tuin. Drie kwart van alle coniferen waren getopt. Ik sprak met hen af dat ik de maandag de resterend coniferen zou doen en de zijkant van de hele haag.
De maandag, liep ik stipt om acht uur de tuin in langs achter, nam mijn ladder en begon de laatste coniferen te toppen. Nog voor tien uur was dat gebeurd. Dan deed ik de zijkant van de haag met een heggenschaar, mooi gelijk en begon alles op te ruimen en in grote groene afvalzakken te steken. Het was net twaalf uur als ik elk stukje snoeisel opgeruimd had. Ik had Nancy wel zien lopen in het huis, maar zij was niet buiten geweest. Ik droeg dan maar mijn spullen en de ladder naar mijn auto Ik bond alle groenafval vast op de aanhangwagen en liep nog even naar hun tuin om naar mijn werk te kijken.
Op de coniferenhaag na, zag die tuin er niet uit, maar ik bewonderde mijn verrichtingen. Nancy kwam naar buiten en vroeg : “koffie ?” Ik knikte. Tijdens het babbelen zweeg ik over haar hand op mijn piemel in het hospitaal. Zij vertelde me dat Hans, die volgens haar twee linker handen had, met een stuk conifeer tegen de ladder waar ik op stond, had gestoten, dat ik daardoor naar beneden gedonderd was en met mijn hoofd tegen een blok steen die verborgen onder het hoge gras lag, gevallen was. Hans was te perplex geweest om te reageren, maar Nancy had de honderd gebeld en Hans voor zijn onvoorzichtigheid, uitgekafferd.
Ze was met de ambulance meegereden, had tijdens de operatie van mijn schouder gewacht en had daarna aan mijn bed gewaakt. Van haar hand op mijn lul zweeg ze. Ze had wel via mijn GSM naar mijn vrouw gebeld en die was dan gekomen. Ze was nog steeds woedend op Hans. Dan vroeg ze aarzelend of ik me iets herinnerde van het gebeuren. Ik loog en zei : “toen ik wakker werd, zat mijn vrouw naast mijn bed”. Ze zuchtte opgelucht.
Dan zei Nancy : “zou je het zien zitten, om de rest van de tuin ook te doen ?”. Ik keek verbaasd omdat ik wist dat Hans niet wilde dat ik één sprietje gras zou ‘kwetsen’. Ze leek vastbesloten en zei : “rechts over de ganse lengte wil ik een mooi bloemenperk, ik het midden gazon, netjes en de coniferen links heb je al gedaan”. “Weet je het zeker ?” vroeg ik en zij knikte beslist. Ik sprak met haar af voor de maandag daarop en ik vertrok naar het containerpark.
Een week later liep ik, dit keer met een bosmaaier hun tuin in, weer stipt om acht uur. Ik trok het ding in gang en begon aan het gazon. Hans kwam naar buiten. “Wat doe je ?” riep die. “Orders van Nancy” zei ik en maaide verder. Ik zag Hans en Nancy hevig debatteren in de woonruimte. Dan zag ik Hans met de fiets naar zijn werk vertrekken. Zijn gelaat stond op onweer.
Tegen half elf, was heel het gazon eerst gemaaid met de bosmaaier, dan alle afgemaaid gras, in de aanhangwagen en had ik met een gewone grasmaaier nog eens dubbel gemaaid en ook dat gras was verwijderd. Het hele bloemperk had ik eveneens eerst met de bosmaaier gemaaid, dan alle resterend onkruid verwijderd en geharkt. Om twaalf uur kwam Nancy naar buiten met koffie. Ik vertelde haar, dat ik enkel nog nieuwe plantjes in het bloemenperk moest planten maar dat die nog dienden aangeschaft te worden, verder was alles klaar en moest ik enkel nog het groenafval naar het containerpark voeren. Tot mijn verbazing vroeg Nancy : “mag ik mee, dan kunnen we ineens de plantjes aanschaffen in het tuincentrum in de Pierstraat in Kontich, nadat we het afval naar het containerpark gebracht hebben”.
Ik rekende nog snel even uit hoeveel plantjes er nodig zouden zijn en we vetrokken. Onderweg zei ze niet veel. Enkel dat ze een gigantische ruzie met Hans had beleefd en dat ze hem gezegd had, dat hij kon vertrekken, mocht hij haar niet laten doen met de tuin. Ze was, zijn overdreven ‘ecologische’ principes wat de tuin betreft, gewoon zat.
Eens de plantjes bij haar thuis uitgeladen, net toen ik terug naar huis wou vertrekken, deed ze me beloven om de plantjes de dag erna te komen planten. Dat zei ze net nadat haar man, Hans thuisgekomen was. Die had net stilzwijgend en met afgrijzen naar zijn nieuwe tuin staan kijken.
De dag erna, zat ik al om acht uur op mijn knieën, plantjes in de grond te duwen. Mooi verdeeld en per soort had ik om half elf het volledige bloemenperk, beplant.
Nancy kwam met koffie naar het terras en ik had mijn spullen net terug in de auto geladen. Aan de tafel, op haar vraag, rekende ik snel uit wat ze me moest betalen voor mijn werk en ze betaalde me netjes. Ze genoot echt van haar nieuwe tuin. We spraken af, dat ik elke maand een halve dag, die tuin zou komen onderhouden. Ik zocht er niets achter, ook al zei ik dat met een uurtje of twee, ik die hele tuin wel netjes kon krijgen. Nancy drong toch aan om elke maand één halve dag in te plannen. We babbelden over de tuin en over hoe tevreden ze was met haar nieuwe tuin.
Ik had de indruk dat ze een beetje ongemakkelijk ‘rond de pot aan het draaien was’. Ik besloot dan maar om ‘de koe de horens te vatten’.
Ik zei : “Nancy, je moet mij toch eens iets uitleggen”. Ze keek me nieuwsgierig aan. We zaten rustig in het voorjaarszonnetje aan hun terrastafel en ik zei : “Nancy, die dag dat ik hier van de ladder gedonderd ben, daarna geopereerd werd en naar een kamer gebracht werd, dan zat jij naast mijn bed”. Haar ogen werden groot als schoteltjes. “Dat herinner jij je ?” vroeg ze aarzelend. “Ja” zei ik “en dat was niet alles, want toen ik bij bewustzijn kwam had jij je hand onder de lakens op mijn piemel liggen”. Ze keek zo mogelijk, nog verbaasder. Ze wou protesteren maar ik zei : “toen de dokter langs kwam, trok jij je hand weg, maar toen die terug weg ging, stak jij je hand terug onder de lakens”. “Sterker nog, je hebt zelfs de lakens opgetild en onder de lakens naar mijn lul zitten kijken”.
Nancy werd knalrood, stamelde wat, maar ze wist natuurlijk dat het klopte en dat ze het moeilijk nog kon ontkennen. Ze keek dan maar beschaamd naar de grond. Dan vroeg ik : “waarom deed je dat Nancy ?” Ze begon onbedaarlijk te wenen. Ik liet ze uitwenen.
Als na enige tijd, het wenen gestopt was en Nancy voor ons beiden een nieuwe koffie gehaald had, begon ze haar levensverhaal te vertellen. Ik vat samen. Aan de universiteit was ze verliefd geworden op Hans. Het grote krullenbol met nogal alternatieve ideeën. Daarvoor had ze af en toe een beetje geprutst, maar niets speciaals. Hans had haar mogen ontmaagden. Ze beleefden de liefde als twee hippies. Ze trouwden, kinderen wou Hans niet, dus liet Nancy zich, op bevel van Hans, op haar dertigste steriliseren. Tot dan nam ze de pil. Hans ging werken als verantwoordelijke van de groendienst van de gemeente. Hij sloot aan bij de groene politieke partij. Nancy mocht niet gaan werken van hem. Hij verdiende genoeg. De seks tussen hun beiden, werd als maar minder omdat Hans altijd moe was en lange dagen werkte. Hij moest dikwijls naar vergaderingen van de politieke partij. Beiden droegen nooit synthetische kleding. Ze mocht haar haren niet kleuren, ze aten biologische voeding, kortom ze leefden als twee ‘geiten-wollen-sokken’. Nancy las veel, verzorgde het interieur van haar woning tot in de puntjes. Zo ging haar leven als maar verder.
Ik zei : “als ik het goed heb, zit jij hier in werkelijkheid in een soort privé-gevangenis en dien je enkel om voor zijn eten en kleding te zorgen en om het huis te poetsen”. Dat was misschien wat cru geformuleerd, want Nancy begon opnieuw onbedaarlijk te huilen. Ik liet ze weer uithuilen.
Dan vroeg ik plompverloren : “Nancy, waarom had je mijn piemel in het hospitaal vast en waarom keek je er naar ?” Ze begon opnieuw te wenen. Dan zei ze snikkend : “Hans en ik slapen apart en ik heb al meer dan vijftien jaar geen piemel meer gezien of gevoeld”. Ik zweeg. “Kijk je dan nooit op internet naar porno of zo ?” vraag ik onbegrijpend. “Dat is decadent en des duivels volgens Hans” antwoordde ze. “Wij hebben één pc, maar dat is een laptop met een soort kinderslot op, dus iets bloot kan ik daar niet op zien”. Ik kon mijn oren niet geloven. Ik zei dan maar : “maar je kunt toch masturberen en zo regelmatig klaarkomen ?” Ze snikte verder, maar zei dan hakkelend : “dat deed ik in het begin wel, maar dat lukt me niet meer, ik vrees dat ik verdort ben”. Ik wist niet wat ik hoorde, een vrouw van nog geen vijftig die al jarenlang niet meer was klaargekomen ? Dat kon toch niet waar zijn.
Ik zei dan weer op een plompe manier dat ik ook al meer dan tien jaar met mijn vrouw in een broer-zus verhouding leefde, maar dat ik toch elke week minstens twee keer de hand aan mezelf sloeg onder het bekijken van een leuk pornofilmpje. Van andere ‘escapades’ zweeg ik. Nancy huilde verder. Weer liet ik ze uitsnikken.
Dan nam ik een slok van mijn koffie, stond recht en ging op een halve meter van haar, naast haar stoel staan. Ze keek me onbegrijpend aan. Ik deed gewoon de knop en rits van mijn jeans open, trok die samen met mijn boxershort wat naar beneden en ontblootte zo mijn lul en ballen. Ik zei : “jij wou mijn piemel zien, wel nu zie je hem in daglicht”. Ze keek met ontzetting naar mij, dan keek ze naar mijn lul en de ontzetting verdween uit haar ogen, in de plaats kwam er een soort glinstering. “Raak hem maar even aan” zei ik. Aarzelend kwam haar hand in de richting van mijn pik.
Ze had mijn onbesneden lul nog niet goed vast, of hij begon te groeien. Er kwam verbazing bij in haar blik. Mijn eikel kwam bloot te liggen omdat ze automatisch met haar hand een beetje op en neer ging. Ik kreunde lichtjes. Het gevaar van onmiddellijk spuiten was groot gezien ik mijn toch al een week niet afgetrokken had. Dus zei ik maar : “Nancy, ik heb heel de voormiddag gewerkt, kan ik even douchen ?” Ze liet duidelijk met tegenzin mijn piemel los en liep haar huis in. Ik volgde haar naar de eerste verdieping.
In de badkamer aangekomen, lag al mijn kleding in geen minuut tijd in het ligbad en stond ik volledig in mijn blootje. Preutsheid is mij vreemd. Nancy had me gewoon geobserveerd maar maakte geen aanstalten om zichzelf ook van kleding te ontdoen. Ze bekeek me en zei : “jij bent geschoren”. Dat had ze in het hospitaal ongetwijfeld ook al vastgesteld. Ik knik. Stap op haar toe en zei : “voilà, je ziet me in puur natuur, maar ik wil ook iets zien”. De verlegenheid slaat toe, bij haar.
Ik til met één vinger haar kin wat op en geef haar een lief kusje, zonder tong op haar lippen. Dan grijp ik haar slobbertrui op haar heupen vast en trek die over haar hoofd. Nancy is slank, maar had wel disproportioneel grote borsten, zeker 85D. Ze had een vleeskleurige bh aan. Ik grijp naar de sluiting van haar rok, trek de rits naar beneden en de rok valt rond haar voeten. Ze had eveneens een vleeskleurige slip aan. Niet het meest sexy ondergoed, dus wou ik dat weg.
“Mag ik ?” vraag ik. Ze knikt verlegen en eerder beschaamd. Ik kom dichterbij geef haar een kus op de kaak en tegelijk schuif ik mijn handen onder haar oksels door en maak haar bh los. Magnifiek dikke borsten komen tevoorschijn. Ze zakken wat door, dat wel, maar zo mooie joekels had ik niet verwacht. Ik smijt de bh in het ligbad. Dan buk ik me, haak mijn duimen op haar heupen in de elastiek van haar afschuwelijk lelijke slip. In één ruk trek ik die tot op haar knieën, waarna het ding rond haar voeten valt. Ik zag een heel bos grijs haar op haar kut. Bij mezelf dacht ik, ‘oei, als ik dat moet likken, dat gaat niet éénvoudig zijn, we zullen daar iets moeten aan doen’. Onder haar oksels stond trouwens ook een hele bos grijs haar.
Ik geef Nancy één hand, en trek haar de douche in. Ze stond met de ogen naar de rond gericht, verlegen en beschaamd te kijken en nat te worden omdat ik de douche open draaide. Het eerste koude water deed haar rillen. Eens warm, stak ik mijn wijsvinger weer onder haar kin, ze keek angstig naar mij. Ik zette mijn lippen op de hare, maar deze keer duwde ik wel mijn tong tussen haar lippen. Ze liet begaan. Geen echt weerwerk, maar gewoon ondergaan van wat ik deed. Dus stopte ik maar, draaide de kraan toe en begon haar in te zepen met douche gel. Later zou ik vernemen dat ze nog nooit samen met iemand onder de douche had gestaan en dat ze zelf, om besparingsredenen, slechts één maal per week een douche namen. De andere dagen waren een kattenwasje.
Redelijk ruw, wrijf ik met mijn blote handen, heel haar lichaam in met gel. Het schuimt fel. Met mijn hand ga ik door haar bilspleet een paar keer over en weer, dan steek ik mijn wijsvinger in haar aars en wring die een paar keer in en uit. Daarna doe ik de voorkant. Redelijk hard ga ik over haar kutje en dat oerwoud. Dan schuif ik twee vingers in haar kut. Ook een paar keer in en uit en dan wrijf ik mezelf helemaal in, daarna spoel ik ons beiden af. Kraan toe en ik droog haar nogal hardhandig af. Daarna mezelf en ik kijk haar aan. Ze had alles nogal willoos ondergaan.
“Nancy” zeg ik, “je bent een mooie vrouw, maar ik wil jouw kutje likken en de rest van je lichaam ook”. “Zet je even op de rand van het bad, want ik ga je kutje scheren en je oksels”. Ze kijkt me verbaasd aan. Ik zeg dan maar : “meisje, als je een man van jouw prachtige lichaam wil laten genieten, dan moet dat haar weg”. “Zo’n struikgewas is niet sexy en wat likken betreft al helemaal niet aantrekkelijk”. Ik dacht even dat ze ging wenen omwille van mijn nogal grove opmerking. Dus zeg ik maar glimlachend : “laat me maar even doen en ik maak van jou een vrouw om op te vreten”.
Nancy stond er bedremmeld bij. Ik duwde haar gewoon op de badrand, duwde haar benen uit mekaar en knielde voor haar neer. Met de baardtrimmer van Hans, haar man, had ik in een wip het hele grijze bos voor haar kutlippen weggeschoren. Tegelijk trok ik haar armen omhoog en ging door haar beide oksels met de trimmer.
In een schuif had ik Gillette scheermesjes gevonden, een borsteltje en een bus scheergel van het Kruidvat. Onder beide oksels spoot ik een kwak scheergel, dreef dat uiteen met dat borsteltje en terwijl ik met één hand haar betreffende arm in de lucht hield, schoor ik elk oksel voorzichtig kaal. Dan zette ik me terug op mijn knieën voor haar. Spoot een grote kwak scheergel op het borsteltje en voorzag haar kutje van een dikke laag schuim. Minutieus en heel voorzichtig, schoor ik heel haar kutje aan beide kanten, deed haar dan zich omdraaien en schoor heel haar bilspleet. Regelmatig spoelde ik de mesjes af en daarna droogde ik met een handdoek zowel de bilspleet als de hele voorkant. Nog hier en daar een haartje vergeten, dus die moesten er ook aan geloven en eens alle haartjes weg en opnieuw met een handdoek over voor en achterkant gewreven, zag ik een haarloze bilspleet en een volledig kaal kutje. Ik glimlachte uit tevredenheid van mijn werk.
Nancy had alles stilzwijgend ondergaan. Ze was blijkbaar gewoon te gehoorzamen en exact te doen wat haar man haar opdroeg. Om het een beetje vrolijker te maken zei ik : “voilà se, dat is tenminste een kutje waar ik met plezier aan ga likken”. Ze keek me verbaasd aan. Aarzelend zei ze : “wil je dat dan ?” “Mijn vent heeft me daar nooit gelikt”. Ik lachte en zei : “dan wordt het voor jou een première, vandaag en wees gerust, ik doe niets liever”. “Jij hebt met mijn piemeltje liggen spelen in het hospitaal, wel in ruil wil ik nu met je kutje spelen”. Ze keek zo mogelijk nog verbaasder.
Ik zeg haar : “Nancy, als je me toestaat, wil ik met je vrijen”. Ze kijkt me bedeesd aan en knikt. “Hop, naar je slaapkamer”, zeg ik. Ze gaat me voor en gaat een nogal grauwe kamer binnen. Weinig of geen decoratie, bijna een soort cel voor monniken. Ze zet zich op bed. Ik kniel voor haar tussen haar knieën, leg mijn handen op haar dijen en kijk haar aan. Zij kijkt mij verbaasd aan.
Ik glimlach en zeg : “laat je op je rug vallen meisje, leg je handen op je borsten en kneed die maar wat, ik zal me wel met je onderkant bezighouden. Ik zet één hand tegen haar borstbeen en duw ze achterover, omdat ze niet bewoog. Ze viel op haar rug met haar kont op de rand van het bed. Prompt duw ik dan mijn mond op haar kutlipjes. Die waren nog gesloten, dus duw ik mijn tong er tussen en probeer ineens die zo diep mogelijk in haar kutje te steken. Ik hoor niets boven mij en ik wist zelfs niet of ze haar borsten aan het strelen was.
Met mijn mond op een fris gewassen en vers geschoren kutje gedrukt, bevond ik me ‘in de zevende hemel’. Dus laat ik mijn tong maar willekeurig, in de diepte van haar kutje zoveel mogelijk, kronkelen. Ik was als een kind zo blij. Als ik er nu, terwijl ik dit schrijf, aan terug denk, dan begint mijn piemel spontaan te groeien. Maar laat ik bij de zaak blijven.
Het fris geurig kutje van Nancy, gaf een serieuze vermeerdering van nattigheid weer. Ik likte van aan de onderkant naar boven, rond haar klitje en dan terug naar beneden. Haar laten klaarkomen, was niet echt mijn doel. Dat trok ik me niet echt aan. Ik wou gewoon zo lang mogelijk en zo grondig mogelijk dat kutje likken en alle geproduceerde sapjes opslurpen. Ik hoorde wel wat geluiden boven mij, op het bed. Die konden enkel van Nancy zijn. Dat interesseerde mij evenwel, langs geen kanten. Zolang dat kutje vocht bleef produceren, deed ik voort.
Na verloop van tijd, zette ik mijn mond over haar klitje, zoog zo hard ik kon en de geluiden vermeerderden zich, de vochtproductie ook trouwens. Door af en toe met mijn tong naar beneden te gaan, om krampen in de kaken van het gezuig te verminderen, kon ik dat vaststellen. Dan zoog ik verder aan haar klitje. Ik vond dat een zalige bezigheid, maar mijn piemel begon aan te geven, zich serieus verwaarloost te voelen. Ik zat dan wel op mijn knieën tussen haar dijen, maar mijn piemel stak loeihard vooruit. Ik besloot dan maar tot een andere actie over te gaan.
Ik kroop recht en wou mijn harde lul ineens in haar kutje rammen. Door haar houding, achterover gelegen, kon dat niet zo gemakkelijk. Dus stak ik mijn handen onder haar knieën, trok Nancy half van het bed, draaide haar om zodat ze zelf op haar knieën naast het bed belandde. Haar bovenlichaam lag bovenop het bed. Ik zag een glinsterend, vochtig kutje lonken tussen haar billen, boog me wat voorover en zette mijn eikel tegen haar lipjes.
Ik duwde door en mijn beenharde lul schoof traag in haar kutje. Op z’n hondjes begon ik traag in en uit te bewegen. Het gevoel was zalig. Haar fluweelzachte, warme en erg natte liefdesgrot, omvatte mijn harde pik. Het gevoel is goddelijk. Gezien mijn lange geheelonthouding op seksvlak, moest ik me erg beheersen. Zo traag mogelijk schoof ik mijn piemel in haar en zo traag mogelijk trok ik met terug achteruit tot enkel mijn eikel nog in haar zat. Dat herhaalde ik zoveel mogelijk, zonder het tempo te verhogen.
Einde deel 1 van 2
Voor commentaar op dit verhaal, stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.
Sensuele groeten,
Rick