Klik – Deel 1 van 2

Soms klikt het gewoon

Gezien het verhaal in elk detail echt gebeurd is, plaats ik het bij ‘waar gebeurde verhalen’. Enkel namen en locaties zijn wat gewijzigd omwille van privacy.

Ik ben Rick, op het moment dat dit verhaal begon was ik net geen veertig jaar oud. Getrouwd met Marianne, vier kinderen, in volgorde van leeftijd van oud naar jong : Maarten, Mieke, Jonas en Julie. Ondertussen ben ik helaas een heel stuk ouder.
Mijn verhaal speelt zich af in de jaren tachtig van vorige eeuw. Ik werkte toen, en trouwens heel mijn werkende leven als commercieel verantwoordelijke in een expeditiebedrijf in de Antwerpse haven. Wij woonden toen nog in bij mijn schoonmoeder in een voor haar alleen, veel te grote burgerwoning. Mijn schoonmoeder was al jaren weduwe, ik heb haar man trouwens nooit gekend. Met mijn schoonmoeder had ik een heel goeie band.
Mijn vrouw werkte toen enkel in de voormiddag op een verzekeringskantoor. De afspraak voor de kinderen was : Marianne ging ze in de namiddag van school halen en ik bracht ze ’s morgens naar school en reed dan ineens door naar mijn werk.
De bedoeling was dat ik ’s morgens de jongens om kwart na acht zou afzetten aan hun school en de meisjes zo’n vijf minuten later aan de meisjesschool. In die tijd was er quasi geen gemend onderwijs in Vlaanderen. De jongens gingen naar een college en de meisje gingen naar een katholieke meisjesschool, ‘zo’n vijfhonderd meter verwijderd van de jongensschool. Meestal, en hier zullen veel ouders van kinderen zich in herkennen, was het ’s morgens een hele bedoening om die op tijd klaar te krijgen voor school. Het resultaat was dat ik dikwijls om vijf voor half negen, het begin van de lessen, de jongens afzette aan het college en de meisjes om één minuut voor half negen. Ik reed toen met een groene Volvo stationwagen. Het was een hele krachttoer om die vier bengels, toen van acht, Julie, tien, Jonas, twaalf, Mieke en veertien Maarten tegen kwart na acht in de auto te krijgen. De boekentassen vlogen dan in de laadruimte, want met vier op de achterbank, tezamen met hun boekentassen was niet te doen en gaf alleen maar ruzie.
Misschien nog even iets over de kinderen.
Maarten, de oudste was een heel vlijtige jongen en altijd bij de eerste drie van zijn klas. Mieke was van jongs af nogal alternatief en zou later journaliste worden, Jonas kwam meestal maar met de hakken over de sloot zijn jaren aan school door. Hij blonk wel uit wat sport betrof en zou later kinesist worden en Julie, om heel eerlijk te zijn, was mijn oogappel. Het hart op de tong, niet zo groot, nogal stevig gebouwd, blond rossig haar, rebels, avontuurlijk, kortom een echte spring in ’t veld. Als we ergens lawaai of gedonder in het huis hoorden, was het meestal Julie die ergens afgedonderd was of iets gebroken had, door te enthousiast met sommige gebruiksvoorwerpen om te gaan. Zij kwam ook regelmatig met schaafwonden, builen of blauwe plekken thuis. Haar taalgebruik is altijd nogal direct geweest wat ons ouders soms met verstomming sloeg. Ze was doodeerlijk, spontaan en enorm levendig. Niets aan haar was monotoon of saai. Altijd was er wel iets dat Julie uitgespookt had. Als kleuter, als we ze vijf minuten niet in het oog hielden, had ze een hele woonkamermuur met haar persoonlijke graffiti gedecoreerd of een hele kleerkast uitgeladen en verknipt tot afgrijzen van mijn vrouw en ga zo maar door.
Om een voorbeeld te geven, toen Julie elf was, tijdens het gezamenlijk avondmaal, zei ze opeens met een heel ernstig gezicht : “papa en mama, jullie neuken te weinig, ik hoor nooit iets uit jullie slaapkamer en dat is niet goed”. Ik verslikte me in mijn eten maar schoot dan in de lach, net als mijn schoonmoeder. Mijn vrouw ontplofte bijna van woede en zei direct : “daar heb jij geen zaken mee en dat gaat jou niets aan”. “Van wie weet je zo’n dingen eigenlijk ?” Julie liet zich helemaal niet uit het veld slaan en zei : “van mijn vriendinnen, bij Evelyne, mijn vriendin gebeurt ook niet veel in de slaapkamer, maar bij Petra, mijn andere vriendin, is het bijna elke avond raak”.
Dat had ze nog steeds met een heel ernstig gezicht gezegd terwijl ik met tranen in de ogen van het lachen, geen beet meer door mijn keel kreeg. Die avond in bed, zei ik, stommeling die ik soms ben, : “Julie heeft natuurlijk wel gelijk”. Dat had ik echt niet moeten zeggen, mijn vrouw, die zich natuurlijk ook bewust was van het feit dat ons seksleven nog nauwelijks iets voorstelde zei direct : “gaan we daar over beginnen ja, seksmaniak” en ze draaide zich om, met haar rug naar mij, om te slapen. Zeker een maand of drie, na dat gebeuren, hebben we mekaar niet meer aangeraakt.

Nu het verhaal.
Het zal zowat de tweede week van september geweest zijn en dus van het nieuwe schooljaar in Vlaanderen toen ik zo’n vijf minuten voor het begin van de lessen, de lange rijstrook voorzien voor ‘laden en lossen’, zoals ik dat noem, mijn achterklep van de Volvo opende om de boekentassen van Mieke en Julie te pakken, toen er een dikke BMW X5 vlak achter me stopte. Uit dat ding kwamen twee meisjes langs de kant van het voetpad uitgestapt en Julie die ook ondertussen uitgestapt was, riep keihard : “Evelyne !!!!!!!”. Julie vloog er naartoe en beide achtjarigen knuffelden mekaar grondige en hevig. Ik stond er wat verbaasd naar te kijken terwijl ik de boekentas van Mieke aanreikte, die gaf me een kus op de kaak en, zonder omkijken wandelde ze de schoolpoort binnen.
Aan de chauffeurskant van de BMW stapte een dame met lang, krullend, dik, zwart haar uit, in een licht grijze jogging. Die liep rond, deed haar achterklep van de auto open en nam er twee boekentassen uit. Ze reikte er ééntje aan het grootste van de twee meisjes en stond met de andere in haar handen te wachten tot Julie en Evelyne stopten met knuffelen. Dat duurde even, maar de dame liet begaan. Zowel zij als ik stonden naar het tafereel te kijken met een boekentas in onze handen.
Na een minuut of twee, losten ze mekaar en duwde die vrouw de boekentas in de handen van haar dochter.
Ik knikte haar vriendelijk toe en zij draaide zich om, om achterlangs naar de chauffeurskant van haar voertuig te wandelen.
Julie, zich van geen kwaad bewust, wou hand in hand met Evelyne weglopen. Ik zei : “héla schavuit, vergeet jij niets ?” Ze keek verbaasd in mijn richting, dan liet ze Evelyne los, liep naar mij toe en gaf me een dikke, kortstondige knuffel. Ik gaf tegelijk haar boekentas, anders zou ze die nog vergeten en weg was ze. De mama van Evelyne had het allemaal gezien.
De BMW reed weg, ik deed hetzelfde een minuut later in de richting van mijn werk.
In de dagen die volgden, zag ik regelmatig die BMW net wegrijden of aankomen als ik weg reed.
De vrijdag, was ik meer relaxt omdat ik op vrijdag niet werkte. Mijn twee bazen van het bedrijf waar ik werkte, hadden me bij wijze van speciaal voorrecht gewoon, naast mijn secretaresse, twee assistenten doen aannemen en gezegd dat ik vrijdags niet meer moest komen werken, maar me wel mijn vol loon zouden doorbetalen. Meer loon geven, zou toch enkel maar naar de belastingen gaan.
Die vrijdag, de derde vrijdag van september, zette ik Mieke en Julie af aan de school. Julie bleef bij Petra, haar andere vriendin staan en zo wachten die twee gewoon op Evelyne. Net toen ik wou instappen, zag ik de BMW aan komen rijden met hoge snelheid, ze stopte net achter mijn wagen en stapte vliegensvlug uit om de boekentassen van haar twee meiden uit de koffer te halen.
Ik bleef gewoon even kijken en zag hoe mijn Julie, samen met Petra, door een overenthousiaste Evelyne in een groepsknuffel met drie getrokken werd. Ik kon een glimlach niet onderdrukken. Blijkbaar stond de mama ondertussen aan de chauffeurskant van haar wagen ook naar het tafereel te kijken. De drie achtjarigen trokken de school in, ik keek even in de richting van de BMW en zag haar aarzelen. De mama van Evelyne, stond aan haar wagen ook even te aarzelen en keek in mijn richting. We stonden zo’n vijf meter van mekaar.
“Een koffie ?” vroeg ik. Ze knikte. “Op het Lazaruspleintje in ‘De Gouden Tulp’, die zijn al open”. Ze knikte weer.
Ik stapte in en reed naar dat plein. Op dat plein waren zo’n zes cafés, denk ik en ‘De Gouden Tulp was er daar één van. Die ging al om acht uur open en soms, op zaterdag ging ik daar ’s ochtends een koffie drinken en de krant lezen.
Daar aangekomen zette ik me aan een tafeltje vlak naast de ingangsdeur op het terras. Een minuut later, kwam de BMW aangereden, die parkeerde naast mijn Volvo.

Beide wagens stonden met hun neus richting terras. Ik zag de mama van Evelyne uitstappen. Dit keer had ze lange lederen laarzen aan tot net onder de knie, een beige jurk met V-hals en zonder mouwen en was ze licht opgemaakt. Haar zwarte, dikke krullen dansten in de najaarszon toen ze naar mij toestapte en naast me aan het tafeltje kwam zitten.
“Hoi” zei ze, “ik ben Karen Dubois, mama van Claudia en Evelyne, maar dat laatste wist je al”. Ik stak mijn hand uit en zei : “Rick, Rick D’Anvers, papa van Mieke en Julie en ik nog twee jongens, Maarten en Jonas, maar die gaan naar het college in de Van Batenborgstraat”.
Karen gaf me een stevige hand. Ik bestelde voor ons beiden een koffie. We keuvelden over van alles en nog wat. Zo kwam ik te weten, dat mijn Julie zowat de afgod en beschermengel van zowel Petra als haar Evelyne was, want dat alle jongens bang van Julie waren. Dat het enige waar Julie en Evelyne het niet eens waren, de schoonheid van hun mama was. Julie vond Marianne mijn vrouw de mooiste ter wereld en Evelyne vond dat van Karen.

Bij het ophalen van de kinderen in de namiddag had Karen eerder toevallig mijn vrouw ontmoet, omdat die wat laat was en zij was blijven wachten tot Marianne er aan kwam met haar Suzuki Swift. Nadien had ze tegen haar dochter gezegd dat zij vond dat Marianne, de mama van Julie mooier was dan zijzelf. Blijkbaar had Marianne net hetzelfde, maar omgekeerd, gezegd tegen Julie, in het naar huis rijden. Beide meisjes hadden dat tegen mekaar verteld en hun meningsverschil was ineens bijgelegd. Conclusie, beide mama’s waren even mooi.
Van Karen kwam ik te weten dat haar man, Julien, een top manager in een grote Amerikaanse multinational was, dat zij tot ze Julien tegenkwam, laborante geweest was in een klinisch labo in de stad, maar dat ze de laatste vijf jaar in Los Angeles gewoond hadden, niet ver van het hoofdkantoor van de werkgever van haar man. Haar job had ze opgegeven om naar de VS te verhuizen met haar man en dochters. Haar twee dochters waren wel in België geboren, maar hadden kun kleuterklasjes en eerste leerjaren in LA gedaan. De familie was maar terug in België van juli. Evelyne en Claudia gingen voor het eerst naar school in België sinds de eerste september.

Vanaf de eerste schooldag had Julie zich over Evelyne, die toch een beetje schuchter bleek in zo’n nieuwe school, ontfermd en zich als een soort beschermengel opgeworpen. Zelf Claudia, de twee jaar oudere dochter van Karen, bleek ook een boon voor Julie te hebben, want Julie had zich tussen Claudia en een drietal oudere meisjes gezet, toen die haar wilden pesten. Het drietal had elke poging gestaakt en Claudia had aan Evelyne gefluisterd, dat ze zelfs een tikkeltje jaloers was op haar jongere zus, omdat die zo’n goeie boezemvriendin had.
Aan Karen vertelde ik van mijn job, dat ik alle vrijdagen vrij had, dat ik samen met mijn schoonmoeder en vrouw en kinderen in een riante burgerwoning woonde en nog van die dingen.
Terwijl ik zo babbelde met Karen, bekeek ik haar natuurlijk. Ik zag een enorme bos zwart krullend haar, een slank lichaam, mooie benen ook al kon ik die maar tot net onder de knie zien, door de laarzen die ze droeg. De boezem was vergelijkbaar met die van mijn vrouw, een 85C, vermoedde ik, ze had een mooi gebruinde huid, vermoedelijk zonnebank of veel zonnen in Californië en ze droeg een dure handtas van Chanel waar ze nogal nonchalant mee omsprong. Ik schatte ze rond de vierendertig of vijfendertig. Ze droeg een zonnebril in haar haren en buiten een trouwring en twee kleine oorbellen, geen ringen of halskettingen.
Kortom, een vrouw van de wereld, goed in haar vel en met een guitig, vrolijke blik op haar gelaat. We babbelden nog een tijdje dan rekende ik af. In het weggaan, zei ze : “volgende vrijdag koffie hier ?” Ik knikte.
Ik zag ze de week erna nog een paar keer ’s morgens in ‘de vlucht’ maar ging dan werken.
De vrijdagmorgen zag ik ze niet, tot ik iets na half negen op het terras van ‘De Gouden Tulp’ zat. Ze kwam aangereden en één minuut later zat ze naast mij aan hetzelfde tafeltje. Ik kreeg een warm gevoel toen ik ze zag toekomen. Dit keer had ze geen beige laarzen aan, maar heel donker blauwe in kalfsleer, eveneens net tot onder de knie en van dezelfde kleur een jurk met ongeveer hetzelfde model als de week ervoor.
Ik stak een sigaretje op en zijn nam een lang, dun sigaretje uit een etui en ik gaf haar vuur met mijn zippo. Zo zag ik dat ze mooi verzorgde lange vingers had, met spits geveilde nageltjes die donkerrood gelakt waren.
Spontaan zei ik : “je ziet er prachtig uit Karen, mijn complimenten daarvoor.”
Ze bekeek me en zei : “wil jij mij versieren of zo ?” Ik keek haar recht in de ogen en zei : “willen wel, maar doen niet”. “Ik heb mijn vrouw nog nooit bedrogen”. Op dat moment in mijn gehuwd leven, was dat ook zo.
“Tja, ik heb mijn vent ook nog nooit bedrogen”, zei ze. Het gesprek viel even stil. Ik ging dan maar naar binnen, naar het toilet. “Ben zo terug” zei ik haar.
Iets later kwam ik terug en zette me opnieuw naast haar. We babbelden over ‘koetjes en kalfjes’, maar om heel eerlijk te zijn, was ik in werkelijkheid haar lichaam aan het bewonderen en probeerde ik haar te bekijken, zonder dat het haar zou opvallen. Erg moeilijk, is dat voor een man.
Aan het tafeltje waaraan we zaten, stonden vier stoelen. Twee aan twee over mekaar. De twee stoelen met de rugleuning tegen de voorgevel van het gebouw waren door mezelf en door Karen ingenomen. Op een bepaald moment, legt Karen haar twee benen, vervat in de laarzen, gestrekt, op de stoel voor haar. Ze kruist ze dan ter hoogte van haar enkels. De onderkant van haar jurk, kwam daardoor iets omhoog, nog steeds zedig, maar ik zag nu wel een stuk van haar dijbeen. Ietwat een vijftiental centimeter boven de knie. Ik zag direct dat ze nogal gespierde dijen had en zei : “veel getennist of zo in de Verenigde Staten, je ziet er nogal sportief uit”.
Ze knikte, “ik heb talloze uren op de tennisbaan gestaan in Californië”. “Meer getennist en gefitnest dan wat anders”. “Julien, wil niet dat ik ga werken, hij verdient meer dan genoeg”. “Dus ik heb vijf jaar lang niets anders gedaan dan aan mijn conditie werken via bijvoorbeeld tennis, met dames die in dezelfde situatie zaten als ikzelf en verder gaan shoppen”. “Voor de kinderen hadden we zelfs een nanny”. “Dus veel heb ik niet uitgespookt”. “Alles voor de carrière van mijn man”. “Proficiat” zeg ik daarop.
Na de tweede koffie, loop ik weer even naar binnen, naar het toilet en als ik terug kom, vraagt Karen : “lekt jouw kraantje of zo ?” “Je gaat al voor de tweede keer naar het toilet”. Ik hou van directheid, maar kijk haar aan en zeg : “ik moest niet naar het toilet om te plassen, maar gewoon om de boel ter herschikken” en ik wijs met mijn twee handen naar mijn gulp”.
Karen schiet in de lach en zegt : “hahaha, zit er wat opwinding in de jeans ?” Ik knik en zeg : “Wat zou je willen met zo’n lichaam als het jouwe naast mij”. Karen stopt met lachen en zegt : “Rick, als je mij wilt verleiden tot wat kussen een missionarisje van tien minuten, vergeet dat maar, dat kan ik met mijn man ook, als hij er tenminste tijd voor kan vinden”.
Ik kijk haar aan en zeg : “Karen, een missionarisje van tien minuten kan ik met mijn madame ook, daar heb ik geen behoefte aan, maar ik kan het niet helpen dat jij bij mij opwinding veroorzaakt”. Ik loop terug naar binnen en vereffen de rekening.
Terug buiten rook ik met haar nog een sigaretje en drink het restant van mijn koffie op. Dan neem ik afscheid en zeg : “volgende week vrijdag, koffie ?” Ze knikt terwijl ze nochtans heel ernstig kijkt.
Vijf minuten later ben ik thuis. Het is nog geen tien uur, ik ga in mijn bureau zitten en ruk me in twee minuten klaar met het beeld van Karen in mijn gedachten. Geen stimulans via één of ander kort pornofilmpje nodig.
In de loop van de week die volgt zie ik ze af en toe, heel vluchtig terwijl ze haar dochters afzet en ik de mijne.
De vrijdag van die week zitten we om half negen op het terras van ‘De Gouden Tulp’.
Allebei een koffie voor de neus en een sigaretje aan het roken. Dan zegt ze opeens : “ik hoop dat ik je vorige vrijdag niet beledigd heb, toen ik zei dat ik geen interesse had in wat kussen en een missionarisje van tien minuten”.
“Ik heb daar over nagedacht” zei ik “en je hebt gelijk, gewoon met een vrouw vrijen op die manier, zou mijn vrouw bedriegen zijn en dat wil ik eigenlijk niet”. “Dus je hebt me helemaal niet beledigd”. “Het probleem is, dat ik niet weet wat ik dan wel wil” zeg ik.
“Ik wil mijn vent ook niet bedriegen” zei Karen.
Dan vroeg ik, : “maar weet jij dan, wel wat je wilt ?” Karen dacht even na en zei dan spontaan : “alles”. Ze zweeg even en zei dan : “alles, maar dan ook alles, met dien verstande dat ik niets wil, van wat ik met mijn vent doe, maar al de rest wil ik wel proberen”.
Daar moest ik dan weer even over nadenken en ten slotte vroeg ik : “wat is dat alles of kan ik misschien beter vragen wat je met je vent allemaal wel doet, dan weet ik ineens wat ik me bij ‘alles’ kan voorstellen”.
Daar dacht Karen even over na en ze zei dan : “met mijn vent doe ik af en toe een missionaris, af en toe pakt die me op z’n hondjes, dus langs achter in mijn kutje, heel soms, maar dat is heel uitzonderlijk, likt hij me en bij elke seksbeurt moet ik hem eerst een paar minuten pijpen, want anders is zijn lid niet stijf genoeg voor penetratie”.
Ik was verbaasd over zoveel openheid, dan zei ik : “op z’n hondjes wil mijn vrouw niet, enkel missionaris, haar likken mag ik zoveel ik wil, maar mij pijpen doet ze heel zelden en duidelijk tegen haar zin”.
We zwegen beiden. Elk naast elkaar verzonken in onze eigen gedachten.

Na een paar minuten en een tweede koffie die gebracht werd, zei ik : “weet je Karen, ik snap mezelf niet echt”. “Ik kom meer dan voldoende in contact met mooie vrouwen, maar nooit had ik de neiging om die te bespringen”. “Om één of andere, voor mij onbegrijpelijke reden, heb ik het gevoel jou al jaren te kennen terwijl het slechts een paar weken is”. “Maak je geen zorgen, jou bespringen ga ik niet doen, tenzij op uitnodiging, maar ik moet je wel eerlijk bekennen dat ik, nadat we ons hier vorige vrijdag gezien hebben en ik terug thuis kwam, direct in mijn werkkamer gezet heb en met enkel het beeld van jou in mijn gedachten binnen de twee minuten tot ontploffing gemasturbeerd heb”. “Ik hoop dat ik je niet in verlegenheid breng door dat te bekennen”. We zwegen weer en nipten aan onze koffie.
Ik stak een nieuwe sigaret op en Karen deed hetzelfde. Dan fluisterde ze : “Rick, toen ik vorige vrijdag thuiskwam heb ik het hetzelfde gedaan”. “Ik zag je hier zitten met je sigaretje en je koffie en met dat in gedachten heb ik me in geen tijd door het plafond gevingerd”. “Ik weet niet wat me overkwam”. “Meestal, de dag nadat ik met Julien gesekst heb, gebruik ik mijn dildo in de voormiddag”. “In den beginne van onze relatie kwam ik iedere keer geweldig klaar, maar de laatste twee, drie jaren lukt me dat niet meer, dus ik geef hem, als hij zin heeft, zijn zin en de dag erna, nadat de kinderen naar school zijn, verwen ik mezelf met mijn dildo”. Weer zwegen we.
Dan zei ik : “zonde dat we vorige vrijdag elk in ons eigen hoekje aan zelfbevrediging deden, zonder dat we dat van mekaar wisten”. Karen knikt ter bevestiging.
Na weer een paar minuten stilte vroeg ze ineens : “zou jij jezelf kunnen bevredigen als ik erbij ben, maar zonder dat je mij aanraakt ?” “Nooit zoiets geprobeerd, maar ik denk het wel, dat ‘niet aanraken’ is geen probleem, dat weet ik zeker, maar of ik dan kan klaarkomen, dat weet ik niet met zekerheid”. “En als ik het ook doe ?” vraagt ze. Ik lach en zeg, “dan ga ik erg moeten oppassen om niet spontaan in mijn boxer klaar te komen, nog voor ik mijn piemeltje aanraak”. Karen lacht nu ook.
We bestellen een derde koffie en babbelen over andere dingen. Dan zegt ze : “ik moet over alles wat we zeiden toch eerst eens grondig over nadenken, zien we mekaar hier volgende vrijdag terug ?” Ik knik en ze ging er vandoor.
Nog geen tien minuten later, spoot ik verschillende stralen dik sperma op de vloer van mijn werkkamer. Met wat kleenex veegde ik het op en trok dat nadien door in het toilet. Verdomme, dacht ik, wat doet die Karen toch met mij.
Heel de volgende week, probeerde ik zo weinig mogelijk aan Karen te denken. Dat mislukte grandioos.
De vrijdag erna zat ik al iets voor half negen op het terras. Ik was echt benieuwd naar de conclusies van Karen haar gedachten sinds de vrijdag ervoor. Ongetwijfeld zat zij, net als ik trouwens in een hevige tweestrijd met zichzelf.
Precies om half negen parkeerde Karen haar BMW voor ‘De Gouden Tulp’. Ik had voor haar en mezelf al een koffie besteld, ze keek er naar en ging rechts, naast mij zitten.
Ze zwijgt en raakt haar koffie niet aan. Ik steek een sigaretje op. Na een minuut of vijf stilte, legt Karen ineens haar linker hand op mijn onderarm en zegt : “Rick, zou je echt in staat zijn om, zonder mij aan te raken, voor mijn ogen te masturberen terwijl ik dat ook doe”. “Dat weet ik zeker” zeg ik, “maar jij bent dan nu, wel niet goed bezig” en ik wijs met de wijsvinger van mijn linker hand naar haar hand op mijn onderarm. “Oei” zegt ze en ze trek haar hand terug.
“Als jij me vandaag aanraakt, dan wil ik je nooit meer zien na vandaag” zegt ze gedecideerd. Ik knik. Dan zegt ze : “ik rij zo door naar ons huis in de Egelantierlaan in Wilrijk”. “Volg me gewoon en als je ziet dat ik een oprit insla in die straat, rij dan door naar de zijstraat, vlak voorbij ons huis”. “Parkeer daar zo’n meter of tien in de straat. Dan sta je vlak voor een dubbel poortje”. “Ga daar binnen, een meter of tien, sla dan rechts af en je loopt dan naast ons tuinhuis op onze gazon in de achtertuin”. “Je zult aan de achterzijde van ons huis, drie grote schuiframen zien, het middelste ervan staat een beetje open”. “Ga daar binnen, ik wacht daar op jou”. Ik zeg gewoon “ok” en loop naar binnen om de twee koffies te betalen. Karen zat al in haar BMW en ik stap in mijn Volvo. Tien minuten later sta ik geparkeerd in de zijstraat van de Egelantierlaan. Nog twee minuten later loop ik een gigantisch, grote woonkamer binnen via de schuifdeur. Daar staat Karen en die zegt : “volg me maar” en ze draait zich om naar de hall.

Ze loopt via een magistrale trap naar de eerste verdieping. Dan loopt ze een gigantisch slaapkamer in. Ik kom tot aan de deur van die kamer. Dan zeg ik : “is dit jouw slaapkamer en die van Julien ?” Ze draait zich om en knikt. Ik blijf staan.
“Karen” zeg ik, “ik ga niks doen in jullie echtelijke slaapkamer, dat lijkt me niet gepast”. Ze had zich omgedraaid en kijkt me aan. Nu knikt zij.
“Ok” zegt ze, “naar de gastenkamer”. We komen in een iets kleiner slaapkamer waar een enkel bed staat, een kast en schuin tegenover het bed een klein tafeltje en een zeteltje. Karen kijkt me aan en zegt : “verdomme, ik heb de kuisvrouw vandaag vrijaf gegeven en die heeft deze kamer dus niet gepoetst”. Het dekbed lag inderdaad open en Karen zei : “mijn man heeft hier deze week geslapen omdat hij snurkt en omdat hij deze morgen heel vroeg op moest om naar de VS te vertrekken. Karen smijt het dekbed dicht en gaat er languit op liggen. “Wil je mijn laarzen uittrekken alsjeblieft”. Ik doe dat zonder haar huid aan te raken en merk dat ze erg verzorgde voetjes heeft met mooi donker rood gelakte nageltjes.
“Wil jij je alsjeblieft helemaal uitkleden, Rick ?” Ik knikt en een halve minuut later sta ik in mijn blootje en mijn kleding ligt op het tafeltje. Ik ben een meter achtenzeventig groot, redelijk geblokt, blond van haar en door het voetbal dat nog steeds speelde bij de veteranen op zondag, redelijk gespierd, zonder vetrolletjes. Mijn piemel zwiept half hard naar voren als ik mijn boxer uittrok. “Tada” zeg ik : “hier zal je het moeten mee doen”. Karen lacht. “Zet je maar in het zeteltje” zegt ze.

Ik ga ietwat onderuit in het zeteltje zitten, met mijn armen op de leuningen. Mijn piemel lag half hard op mijn onderbuik. Karen had een mooi zicht zo op afstand van mijn blote lul. Ik was blij dat ik hem en mijn balzak die morgen grondig bijgeschoren had. Karen komt recht en gaat naast het bed staan. Dan reikt ze naar achter tussen haar schouderbladen, trekt de rits naar beneden en laat haar kleedje tot rond haar voeten vallen. Zonder die laarzen is ze zeker een centimeter of zeven, acht kleiner dan ik, met laarzen, net even groot als ik. Ze heeft een witte tanga aan en een witte bh die afgezet is met kant. Ik bekijk haar en blijf van mijn piemel af.
Karen reikt weer naar achteren, ontsluit haar bh en laat die ook gewoon vallen. Dan steekt ze aan beide zijden van haar heupen, haar duimen tussen de elastiek van de tanga en trekt die naar beneden. Eens voorbij de knieën, laat die die ook vallen tot op de grond. Ze stapt er uit en draait zich even naar mij. “Bevalt het je wat je ziet ?” vraagt ze.
De prachtige vrouw die voor me staat, met een volledig geschoren kutje, een licht getaande huid, zware dikke krullen zwart haar tot op haar schouders, de, voor mij perfecte borsten die heel lichtjes doorhangen, de mooie dikke tepels op een donker bruin tepelhof, hadden mijn piemel uit zichzelf naar volledige stijfheid doen groeien.
Ik wijs met mijn twee wijsvingers, haar mijn piemel die nu niet meer rustte op mijn onderbuik, maar stijf en hard schuin omhoog wees. “Wat denk je ?” vraag ik. “Ik raak hem niet aan, dus jij bent de schuldige van de stijfheid van mijn familiejuweel”. Ik lach.
“Komt dat door mij ?” vraagt ze schijnbaar naïef. “Lieverd, zeg ik, zie jij in deze kamer iemand anders die dit zou kunnen veroorzaken ?” “Jij bent gewoon een formidabele vrouw met een prachtig lichaam en gewoon naar jou kijken, windt me mateloos op”. “Ik ga niet veel werk hebben om klaar te komen, ik hoef maar gewoon naar jou te kijken”. Karen lacht lief en streelt haar lippen met haar tong. Ik zeg direct : “doe dat niet, of ik kom spontaan klaar”. Karen lacht nog harder.
Ze legt zich languit op het bed, trekt haar knieën op en kijkt tussen haar knieën door naar mij. Ik kijk naar haar, neem mijn harde lul met één hand vast, maar beweeg er niet mee. Karen had met één hand één borst omvat en kneedde die rustig. Haar andere hand ligt werkloos op haar onderbuik.
Ik zeg : “Karen je kunt mij geen groter geschenk geven, dan voor mijn ogen klaar te willen komen”. “Wil je, als je er bijna bent, mij dat aangeven, want ik ga niet veel nodig hebben”. Karen zegt : “uh, uh” ter bevestiging.
De hand op haar onderbuik, schuift traag naar haar kutje. Met drie vingers gaat ze er over. Ze gaat zo een tijdje op en neer. Dan laat ze de middelste van de drie vingers tussen haar kutlipjes glijden. Ook dat doet ze een tijdje. Dan glijdt ze met twee vingers tussen de kutlipjes. De topjes van haar vingers glijden steeds, bij elke neerwaartse beweging tot op haar sterretje. Ze blijft weer zo op en neer glijden. Karen heeft haar ogen ondertussen gesloten, kneedt verder haar éne borst en begint toch stillaan wat te hijgen.
Ik kijk naar het tafereel. Ik zie twee van haar kletsnatte vingers links en rechts naast haar klit schuiven. Haar kutje lekt. Een druppel kutvocht loopt in haar bilspleet en rolt stil op haar sterretje.

Dan begint ze met die twee vingers rondjes te draaien, terwijl ze haar klit tussen die twee vingers knelt. De bewegingen gaan als maar sneller. Mijn eigen linker hand, was, zonder dat ik het besefte, uit zichzelf lichtjes op en neer beginnen gaan. Ik neep nochtans goed door om de geile druk op mijn pik toch wat af te blokken. Heel even deed Karen haar ogen open en zag mijn hand rond mijn pik op en neer gaan.
Met haar tong uit haar mond, begon ze heel zwaar te hijgen.
Ik denk dat we nog geen vijf minuten bezig waren, toen ze riep : “ik ga kooooooooommmmmmeeeeeeeeeeeeeeeeennnnnnnnnnn”. Mijn hand schoot ineens op topsnelheid over mijn lul. “Kom dan geile teef” riep ik “want ik ben er bijna”.
“Ikk kkkoooooooommmmmmmmmmmm” roept ze en ze spert haar ogen open op het moment dat ik roep : “ikkkkkkkk oooooooooooooooooooooooooookkkkkkkkkkkkkkkkkk” en het sperma, dat ziet ze duidelijk in vier, vijf harde stralen uit mijn eikel omhoog schieten. De klodders vliegen op mijn buik en borstkas. Bijna maniakaal gefascineerd zie ik Karen naar mijn spuitende lul kijken. Ze heeft haar drie vingers nu, alle drie naar binnen in haar kut gekromd en houdt ze daar stil.
“Waouw” zegt ze, “zo snel en zo heftig”. Ik bevestig door te zeggen dat ik niet weet wat zij precies met mij doet of welk effect ze op me heeft, maar dat ik me nog nooit zo geil gevoeld heb en dat het sperma precies, alsof het vanuit mijn tenen kwam, door heel mijn lijf, met geweld uit mijn pik spoot.
Voor commentaar op dit verhaal, stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site.

Sensuele groeten,
Rick
Vervolg in deel 2