sex onderweg

Een aantal jaren geleden doorkruiste ik ons land van oost naar west en van noord naar zuid voor mijn werk. wat dit werk was hou ik liever even voor me, omdat e.e.a. dan misschien voor bepaalde personen ietsje te duidelijk zou kunnen worden. Op een goeie dag, (nou ja goeie, het was echt pokkenweer), zag ik op het fietspad een vrouw lopen naast haar fiets met twee volle fietstassen en twee volle tassen aan het stuur lopen op het fietspad in de stromende regen.Ik stopte en vroeg of ik haar kon helpen, maar ze wimpelde mij af omdat ze al bijna thuis was.Toen ik haar vroeg hoelang dat dan nog zou duren zei ze “O nog een halfuurtje maar. ” Inmiddels was het ook nog stevig beginnen te onweren en omdat ik zag dat zij daar ook niet direct vrolijk van werd. Ik drong dus aan dat ik haar thuis zou brengen, maar zij zei : “Maar mijn fiets en mijn boodschappen dan “.Ik stelde voor om de achterbank neer te klappen en haar fiets in de auto te leggen en haar boodschappen er bij. Ze ging toen het nog harder ging onweren en regenen eindelijk akkoord. Toen ik eindelijk haar spullen in de auto had geladen was ik inmiddels zelf doorweekt en zij ook,waardoor ik omdat ze dunne zomerkleding droeg ik en aardig idee van haar lichaamsvormen kreeg waardoor onwillekeurig iets in mijn broek zich begon te roeren. Inmiddels waren we bij haar woonadres aangekomen, en heb ik haar gezegd naar binnen te gaan omdat ze nog steeds zat te bibberen van de kou en de angst denk ik.Ze woonde echt in de middle of no where in een heel klein boerderijtje midden in de weilanden. (tegenwoordig zou men er een fortuin voor over hebben). Ze wilde me graag bedanken voor een en ander maar had na het doen van haar boodschappen geen geld meer en stelde toe voor dat ik haar als dank zou nemen.Daar ben ik toen niet op ingegaan hoewel zij er in mijn ogen echt erg heel appetijtelijk uitzag met haar (voor zover zichtbaar) grote borsten en verder ook niet onbedeeld.Ik heb met een kus en de belofte haar fiets de week erop te komen repareren afscheid genomen en ervoor gezorgd dat ik de week erop weer in de buurt was. Helaas was ze toen niet aanwezig.Toch bleef het me bezighouden en na een week of zeven ging ik toch weer eens langs. Ze was er helaas weer niet, maar de fiets wel, dus ik heb die onder handen genomen en volgens mijn eerdere vakkennis gerestaureerd. Vervolgens ben ik gewoon mijn werk gaan doen daar in de omgeving.Drie weken daarna was ik weer in de omgeving en werd ik er door een cliënt er op gewezen dat er iemand was geweest die naar mij had gevraagd. Toen ik vroeg wie dat was geweest, zei hij: “Ene henriette “. Ken ik niet zei ik en vervolgde mijn weg naar andere klanten in de buurt om daarna naar huis te gaan.Ongeveer drie jaren later was ik weer in de omgeving waar zich alles had voorgedaan en rond de middag besloot ik tegen mijn regels in iets te gaan gebruiken in een plaatselijk restaurant. Volgens het bord buiten waren de prijzen niet al te hoog, en bovendien had ik trek, en ik wist toen al dat ik s?ívonds weer eens erg lat thuis zou zijn, dus ik besloot daar een keer warm te eten. Ik bestelde dus mijn lievelingsgerecht(vertel ik niet te persoonlijk) en heb er van genoten. Toen ik om de rekening vroeg zei de serveerster dat die door de eigenaar persoonlijk aan mij zou worden overhandigd omdat ik de duizendste gast was van die dag. Inderdaad werd de rekening door de eigenaar toen aan mij overhandigd door de eigenaar van het etablissement en bleek mijn auto plotseling een mankement te vertonen waardoor ik zo ongeveer drie weken lang gedwongen was om daar te blijven, let wel gsm bestond nog niet, en onderdelen voor de auto moesten uit het buitenland komen. Inmiddels hadden Henriette (Jetje) en ik een heerlijke tijd. Af en toe nu nog steeds.”