Moeder en dochter 2

Elise uit het hospitaal

Een waargebeurd maar traag opgebouwd verhaal, alleen de namen van de personages zijn veranderd.

Elise vervolgde haar verhaal. “Sinds mijn papa zo’n tien jaar geleden ons in de steek liet, heb ik mijn mama nooit nog met een andere man gezien, volgens mij heeft die sindsdien nooit nog seks gehad”.

Ik zei : “kijk Elise, zoals ik de dingen zie, heb ik medelijden met je mama, en eigenlijk ook met jou”. “Jouw mama is erg gefrustreerd omdat haar man, jouw papa er vandoor is gegaan met zijn secretaresse, gewoon omdat hij op seksueel vlak erg mistevreden was”. “Jou mama van haar kant, doet niets anders dan haar frustratie compenseren door reisjes en shopping en daarnaast jou beschermen tegen de grote boze wereld vol geile mannen”. “Ze behandelt jou als een klein meisje, die ze van alles, wat haar aan haar frustratie doet denken, moet weghouden”. “Dat is heel begrijpelijk, maar totaal fout”. “Jij hebt blijkbaar nog geen enkele ervaring met jongens opgedaan en dat is niet normaal gezien je al bijna achttien bent”.

“Elise, dat zijn allemaal maar symptomen, de werkelijke onderliggende oorzaak van alles is de bron van de hele problematiek en dat is gewoon de werkelijke reden waarom het tussen jouw mama en papa misgelopen is”. “Jouw papa is niet aanwezig, dus zal je aan jouw mama de echte reden van hun breuk moeten vragen”.

“Naar mijn bescheiden mening, gaat het niet simpel zijn om haar dat te doen zeggen”. “Volgens mij is het gewoon fout gelopen omdat het seksueel niet werkte”. “Dat betekent dat jouw mama niet deed of wou doen, wat je papa verlangde en omgekeerd”. “De kern van het probleem is dus communicatie, want als je mekaar graag ziet doe je alles wat de andere partij graag heeft, gewoon uit liefde”. “Jouw papa wist vermoedelijk niet wat jouw mama graag had, of wat haar opwond, dus deed hij maar zijn ding, zonder dat hij wist waarnaar jouw mama precies verlangde”. “Dat blijft dan allemaal niet duren en die twee werden dan automatisch chagrijnig op mekaar met het gekende resultaat als gevolg.”

“Het is dus kwestie van uit te vissen, wat jouw mama opwindt en wat niet”. “Voor jezelf is dat precies hetzelfde”. “Vooraf weten wat je wilt en wat niet, en dat daarna dan duidelijk communiceren tegen de andere partij”. “Dan zijn er geen misverstanden en kan je een heerlijk leven leiden”. Elise had mijn betoog met open mond van verbazing aanhoort. Ik gaf haar weer een kus en vertrok. De dag erna, had ik een grote tuinklus te doen en had Elise gezegd dat ik enkel die avond zou langskomen.

De avond erna, zat Elise in haar bed en toen ze me zag binnenkomen, rond een uur of zeven zei ze : “eindelijk, ik heb je deze middag gemist”. Ik gaf haar weer een kus op het voorhoofd en zei : “schattebout, je wist dat ik deze middag niet kon komen, maar nu ben ik er en heel eerlijk, ik ben blij dat ik je zie”. “En je bent al een stuk beter, denk ik, want je kunt me al verwijten maken”. Ik lachte. Zij lachte ook.

Direct begon ze : “ik heb deze middag een hartig woordje met mijn mama gehad”. “Ik heb haar gezegd, dat het zo niet verder kon”. “Ik ben bijna achttien jaar, nog steeds maagd en ik zit bij een frigide moeder, die alle venten als geile beesten beschouwd”. “Ik heb haar verteld dat jouw jongste dochter tot zelfs vier maal per dag seks heeft met haar man, en dat zulks enkel kan, als zijzelf, je dochter dus, dat zelf ook echt wilt en daar ook echt naar verlangt”. “Dus verweet ik haar niet naar seks te verlangen en ik heb haar gezegd dat ze daardoor op een abnormale manier leeft”. “Dus heb ik haar voor de keuze gesteld en gezegd : ‘mama, jij vertelt me in detail wat mijn papa met jou deed op seksvlak, wat jij deed, waarom jullie uit mekaar gegaan zijn en vooral wat jouw echte verlangens op vlak van seksualiteit zijn en waarom je die met papa niet in praktijk omgezet hebt”.

Ik stond nu zelf met mijn mond vol tanden en zette dan maar de twee meegebrachte peren op haar roltafeltje. Dan ging ik zitten en zei : “jij weet wel van aanpakken, amaai, je hebt je mama ineens met de rug tegen de muur gezet”. “Wat was haar reactie ?” Elise reageerde door te zeggen : “eerst werd ze erg boos en zei dingen zoals : daar heb jij geen zaken, mee, jij staat te veel onder de invloed van die Rick, die jou opgeraapt heeft, het is best dat je die niet meer ziet”. Dan zei Elise tegen haar moeder : “mama, ik zie die deze avond en het is best dat jij dan niet komt, want ik wil met hem een grondig gesprek en daar heb jij geen zaken mee”. “Mama is daarop hard beginnen wenen”. “Maar ik heb me daardoor niet laten afleiden” zei Elise. Na een tijdje geween vroeg mama : “wat ga je doen als ik jou niets vertel over papa en ons seksleven van toen ?”.

“Daarop heb ik gezegd” zei Elise, “dat ik geen bekakte, koude en frigide trut als mijn mama wou worden en dat ik wel vermoedde dat ze niets zou willen vertellen over haar ervaringen met papa, dus zei ik dan maar dat ik me van zodra dat kon, gezien mijn ongeval, ik me door Rick, jij dus, zou laten ontmaagden en alles van jou op gebied van seks wou leren”. “Daarop is mijn mama nog veel harder beginnen wenen en ze heeft me gesmeekt om dat vooral niet te doen”. Ik zat haar perplex aan te staren. Het valt me niet veel voor, maar ik was sprakeloos. Ze keek me liefdevol aan en dan vroeg ze argwanend : “wil jij me niet ontmaagden en mij alles leren, of zo ?”

Ik hakkelde en zei : “natuurlijk wel, wat dacht je, maar … jij bent een erg mooie, jonge vrouw Elise, maar …. weet je zeker dat je dat wilt…..en dan nog wel door mij…. zou je niet beter met iemand van jouw leeftijd dat doen ?” Ik zweeg maar, want ik wist niet goed meer wat zeggen.

Elise keek me aan en zei kordaat : “Rick, het is jouw eigen schuld, want telkens jij hier binnen komt of weg gaat, geef je me een kusje op mijn kruin en in het begin was ik me daar niet van bewust, maar ik voel telkens een vonk van elektriciteit door me heen gaan, zoals jij zelf gezegd hebt (zie deel 1 van dit verhaal)”. In werkelijkheid, sinds het ongeval, is het enige dat mij echt een goed gevoel geeft, dat kleine kusje bij jouw binnenkomen en buitengaan”.

“Ik heb beslist dat ik van jou alles wil leren en dat ik me door jou ga laten ontmaagden, punt uit”. “Mijn mama mag op haar hoofd gaan staan, ik wijk daar niet meer van af”. “De enige die mij hier kan saboteren ben jij zelf en ik zou mij echt gekwetst voelen, mocht je mij afwijzen”.

Ik zat weer sprakeloos naar haar te staren. Dan zei ik : “Elise, ik voel me enorm vereerd en ga je nooit afwijzen, dat zou ik gewoon niet kunnen, maar jouw keuze is de keuze van nu, dus die kan misschien nog veranderen in de loop van de volgende maanden, dat is één en ten tweede, ben je nu tijdelijk invalide, door jouw ongeval, jou nu ‘bespringen’ als het ware, zou wreedaardig zijn, je zult toch eerst wat moeten revalideren, tot je fysiek in de mogelijkheid bent om te vrijen”.

Elise bekijkt me nadenkend, dan zegt ze : “je hebt gelijk Rick, verdomme toch, ik wil het zo hard”. Ze zweeg en ik zei : “jou dat weigeren, ligt niet in mijn mogelijkheden, dus je hebt nu een extra motivatie om zo snel mogelijk ‘de oude’ te worden, dus als jij je fysiek, in orde voelt, geef je het me aan en dan doe ik wat je wilt”. Bij mezelf dacht ik : ‘oef, ik heb wat respijt, ze zal wel van gedachte veranderen tegen dat ze terug fit is’.

Elise bekeek me onderzoekend en zei : “ik ga niet meer van gedachte veranderen Rick en al moet ik tien jaar revalideren, ik heb voor jou gekozen en daar blijf ik bij”. Ik zei maar niets en bij mezelf dacht ik : ‘die gaat inderdaad niet meer van idee veranderen, dus haar van iets anders overtuigen is momenteel zinloos’.

We babbelden nog wat over van alles en nog wat en ik liet haar achter met de belofte om, de dag erna, ’s avonds terug te komen.

Die avond liet ik rond zeven in de gang van haar kamer. Ik hoorde wel wat tumult in de kamer, dus ik wachtte even. Binnen in de kamer hoorde ik Marie-Claire tegen haar dochter zeggen : “mijn seksleven met die klootzak van je vader gaat je geen snars aan en als jij toch doorzet om je te laten ontmaagden door de oude vetzak van een Rick, dan ga ik aangifte doen bij de politie voor verkrachting, hij gaat niet weten wat hem overkomt, ik laat het er niet bij, jij zult naar je moeder luisteren en doen wat ik zeg, en alleen dat, wat denk je wel, snotneus !” Ze moet dat nogal luid gezegd hebben, want verschillende mensen in de gang bleven staan omwille van het tumult in de kamer van Elise.

Ik stond voor de deur met een bakje aardbeien in mijn handen als Marie-Claire woedend de kamer buiten stormt. Ze ziet me staan met mijn aardbeien, stopt, steekt een wijsvinger dreigend naar mij uit en ze zegt hard : “als jij mijn dochter ook maar met één vinger aanraakt, dan zorg ik er voor, dat jij de gevangenis in vliegt, ik geef je aan perverseling !”.

Ik bekijk haar en zeg, hard genoeg zodat iedereen het kan horen : “mevrouw Duvivier, ik gaan nooit in mijn leven iets doen wat jouw dochter niet wil, ik val nog liever dood”. Zij reageert daarop : “dat doodvallen, mag je direct doen van mijn part !” en ze beent met grote passen door de gang naar de liften.

Ik loop de kamer van Elise binnen, zie ze in bed liggen wenen, zet de aardbeien op een tafeltje en geef haar een kus op de kruin. Dan ga ik zitten op een stoeltje naast haar bed.

Ik laat haar wenen, tot ze uit zichzelf stopt en blijkbaar uitgeweend is. Dan kijkt ze met betraande ogen aan en zegt : “ik wil niet dat jij ‘shit’ hebt door mijn toedoen”. Ik knik en zeg : “ik denk dat we grondig ons gezond verstand moeten gebruiken om dit probleempje te tackelen”. “Ik wil ook geen gedonder, maar ik wil jou ook niet in de steek laten”. Ze kijkt me dankbaar aan.

Dan vraag ik : “wanneer wordt jij precies achttien jaar ?” “Begin november” zegt ze, “ de twaalfde”. Ik knik en zeg dan : “Elise, we zijn nu mei maar, als wij met mekaar vrijen voor de achttiende november, hebben we ofwel dikke problemen, want daarvoor kan ik in de gevangenis geraken, ofwel moeten we het zo discreet en voorzichtig doen, dat niemand het ooit te weten komt”. Ze knikt en zegt dan : “twaalf november is nog wel erg ver weg”. Ik zie tranen bij haar opnieuw opwellen.

“Laten we het maar even inzinken en overdenken, maar voorlopig kan toch niets, omdat je nauwelijks kan bewegen”. “Uitstel is geen afstel en voor nu moeten we je terug in tip-top conditie krijgen”. “Wat je mama betreft, daar moeten we ook even over nadenken, haar houding naar jou toe, als jonge vrouw vind ik niet ok, daar moeten we iets aan doen, ik wil niet, altijd opnieuw met een bekakte vrouw geconfronteerd worden, maar ze is en blijft wel je mama”. “Dus voor nu eerst zorgen dat je terug fit wordt en dan onze tijd besteden aan, hoe we je mama gaan aanpakken opdat jij optimale kansen krijgt om een mooie volwassen vrouw te worden”. Ze knikt.

“Uit zichzelf” vervolg ik, “gaat jouw mama vermoedelijk niets aan jou vertellen over wat er mis liep tussen haar en je papa, misschien moet je daarom eens overwegen om die te bellen”. Eerst wou Elise protesteren, maar ze zweeg, dacht na en zei dan : “misschien wel, daar heb ik evenwel mijn GSM voor nodig”. “Waar is die ?” vraag ik. “Die zat in mijn boekentas, bij mijn schoolspullen”. “Oei,” zeg ik “ die liggen nog samen met jouw verhakkelde fiets, in de koffer van mijn auto”. “Ik ga die halen” en weg was ik.

Vijf minuten later, sta ik met haar rugzak met schoolspullen terug in haar kamer. Haar GSM was evenwel helemaal plat. Ze bleek over een Samsung te beschikken en ik gebruikte dezelfde, dus zei ik : “ik breng je morgen een lader mee, dan kan je dat ding opladen en bellen zoveel je wilt”. “Rust nu maar wat en vergeet nooit, voor elk probleem is een oplossing”. Ze glimlachte flauwtjes, ik gaf haar nog een kus op de kruin en vertrok.

De dag erna stond ik met een lader in haar kamer om twee uur. “Laat het ding maar opladen, want als je nu naar hem belt, dan is het daar midden in de nacht”. “Als je hem tussen acht en negen ’s avonds ginder wilt bereiken, dien je hier tussen zes en zeven ’s morgens te bellen”. “Hij zit per slot van rekening in Californië”. Ze knikte. “Morgenvroeg bel ik” zei ze beslist. Op dat moment komt haar mama binnen. Die vraagt direct : “naar wie ga je morgenvroeg bellen ?” “Naar mijn papa” zegt Elise. Marie-Claire verschoot van kleur, werd knalrood, leek te gaan ontploffen en riep dan : “dat is weer een idee van jou, ja, vuile klootzak” en ze keek me heel dreigend aan. Ze leek me te willen aanvallen.

Elise greep in, door te zeggen : “mama, hou op, ik wil niet dat jullie ruzie maken en neen, het is niet Rick zijn idee, maar het mijne, want jij wilt mij toch niets vertellen over de echte reden waarom jij en papa uit mekaar zijn gegaan, dus kan ik niet anders dan het hem vragen”. “Het staat je natuurlijk vrij om jouw kant van het verhaal te doen”. Marie-Claire leek ter plekke te bevriezen. “Nooit” zei ze dan gedecideerd. Ik besloot dan maar om terug te vertrekken en gaf voor de ogen van Marie-Claire een kus op de kruin van Elise. Mocht ze gekund hebben, had Marie-Claire mij met haar ogen doodgebliksemd hebben.

De dag erna, liep ik, dit keer met een zakje met vier nectarines erin, haar kamer binnen.

Elise leek de vrolijkheid zelve. Ik gaf haar weer een kus op de kruin en ze zei direct : “Rick, zet je, ik heb veel te vertellen”. Ik moest wat lachen met haar dwingend toontje.

“Vooreerst” zei ze, “is de chirurg deze voormiddag langs geweest, die heeft mij verteld dat ik vandaag, mijn nieuwe plaaster krijg en dat ik volgende vrijdag naar huis mag”. “Ik moet wel dagelijks, naar een kinesistenpraktijk om te revalideren”. “Het hoofd van de verpleging hier heeft al geregeld dat ik vanaf volgende zaterdag elke dag van negen tot tien, ‘s morgens kan langsgaan, behalve de zondag”. “Ze nemen mij er speciaal vroeg in de ochtend bij”. “Die praktijk is twee straten van waar ik woon”. “Ik krijg een rolstoel zodat ik daar kan geraken”.

Dan zei ze heel poeslief en met haar reeënogen keek ze naar mij : “lieve Rick, jij doet al zoveel voor mij, maar zou jij me tegen iets voor negen willen komen halen en daarna terugduwen naar mij thuis ?” Ik keek haar verbaasd aan.

Dan zei ik ietwat hakkelend : “jouw mama gaat dat niet leuk vinden, want dan moet ze mij elke dag in jullie appartement toelaten”. “Maak je daar maar geen zorgen over Rick, dat regel ik wel, maar zou je bereid zijn mij elke dag van de week, behalve de zondag, mij te komen halen, mij naar die praktijk te duwen en daarna terug naar huis ?”

“Vanzelfsprekend” zei ik, goed beseffende dat zes keer per week gedurende, vermoedelijk een heel lange periode, wel een echte opgave zou worden. “Schitterend” zei ze, “ik wist dat ik op jou zou kunnen rekenen” en ze trok me aan één arm dichter naar haar toe en gaf me pardoes een kus op de mond. Niks tong of zo, een gewone kus op de mond van blijdschap. Ik zei daarop : “Elise, dat moet je niet te veel doen, want anders ga ik jou nooit tot bij die kinesist kunnen duwen en enkel nog kussen van jou verlangen”. Ik lachte. Elise bloosde zowaar.

Dan zei ze : “ik heb deze morgen via Skype met mijn papa gebabbeld”. “Ik heb hem uitgelegd dat ik niet wou worden zoals mama en dat ik wou weten wat er precies mis gelopen is tussen hem en mijn mama”. “Hij was dolgelukkig mij te horen en belt me morgenvroeg terug, hij moest er even over nadenken, en hij stond op punt om met Carole, zijn huidige vrouw, te gaan eten”.

Op dat moment kwam Marie-Claire binnen. Ze zag me naast het bed zitten en haar gelaat verdonkerde. Elise zei : “goed nieuws mama, ik mag vrijdag naar huis, ik krijg straks mijn nieuwe plaaster en Rick kom me vrijdag halen om me naar huis te voeren”. Ik viel wat uit de lucht, maar zei niets. Marie-Claire zei : “liefje, we doen dat met een taxi, dat is veel beter”. Elise zei streng : “niks van, ik ga enkel met Rick mee of ik blijf hier”. Marie-Claire keek uitermate boos, maar kon zich beheersen. Ik besloot dan maar om huiswaarts te keren en die twee het onderling te laten uitvechten. Ik was nog niet de kamer uit of ik hoor Marie-Claire te keer gaan, waarop Elise enkel zei : “ik heb dat beslist, punt uit, ik verander niet meer van gedachte”.

Die avond wandel ik met twee appelen in een tasje binnen, iets na zeven uur. Elise keek zuur. “Wat scheelt er ?” vroeg ik. “Heb deze middag hevig ruzie gemaakt met mijn mama”. “Ze wil niet dat jij me naar huis voert, ze wil niet dat jij me naar de kiné brengt en ze wil dat ik hier blijf revalideren in plaats van thuis, want hier heb ik voldoende verzorging, word ik elke dag ’s morgens gewassen door een verpleegster en zelf ziet mijn mama dat niet zitten”. Ik zag tranen in haar ogen opwellen.

Ik pak mijn GSM en bel mijn jongste dochter op in luidsprekermodus. Die heeft een verpleegstersdiploma, heeft ook een jaar of vier in een verzorgingstehuis gewerkt, tot ze haar huidige echtgenoot, Brecht, tegen kwam. “Hoi paps” hoor ik zeggen. “Leuk dat je me belt, alles ok ?” “Julie, schat” zeg ik, “ik zou graag hebben dat je voor mij iets doet”. “Ik heb een soort noodgeval, een jonge dame, die een nogal zwaar ongeval gehad heeft, heup gebroken, dijbeen gebroken en nog wat kleinigheden, die mag uit het hospitaal nu vrijdag, maar zou elke morgen voor de tijd dat het duurt, geholpen moeten worden”. “Ik rij ze nadien in een rolstoel wel naar de kiné voor revalidatie”.

“Vanaf zaterdagmorgen dus ?” vraagt mijn jongste dochter. “Yep” zeg ik. “Ok” zegt ze, “stuur je me haar adres door ?” “Yep” zeg ik weer. “Tot later, dikke knuffel” roept ze en ze legt in. Elise had me met verbazing horen bellen. Ik had op speaker gezet, opdat ze alles kon horen. Dan zegt ze : “is dat die van drie, vier keer op één dag ?” Ik knik. “En die doet dat gewoon zo, zonder vragen te stellen ?” Ik knik weer.

In andere verhalen van mijn hand, sommige reeds geschreven, andere volgen, zullen de aandachtige lezers wel de speciale band die ik met mijn dochter heb, zonder dat er ooit van incest sprake is geweest, opgemerkt hebben.

“Elise” zeg ik, “als mij dochter vernam dat ik je elke dag naar de kiné zou brengen, dan weet die dat het serieus is en dan doet die alles wat ik vraag”.

“Gaat die me dan elke morgen komen wassen ?” Ik knik weer. “Oei” zegt Elise, “dan gaat die mij in mijn blootje zien”. Ik zeg : “Elise, mijn dochter heeft een verpleegstersdiploma, die weet wel wat ze doet en die gaat je enkel wassen, tenzij je van haar meer wenst”. “Alhoewel, die is erg gelukkig getrouwd en gaat volgens mij, haar vent nooit bedriegen, ook niet met een vrouw, terwijl ze in haar jeugd met haar vriendinnen nogal grondig geëxperimenteerd heeft”. Elise kijkt me aan met verbazing. “Trouwens” zeg ik “de verpleegsters die je hier elke morgen wassen, zien je toch ook in je blootje”.

Elise, kijkt even wat verlegen en zegt : “dat is waar, ik zit hier trouwens al meer dan twee weken in mijn blote kont, want ze krijgen mijn slipje niet over de plaaster rond mijn dij”. Ik kijk verbaasd. Elise ziet mijn verbazing en tilt gewoon haar hospitaaljapon op. Haar ‘goeie’ been, schuift ze wat opzij en ik kijk tegen haar bloot kutje aan.

Ik moet een heel mal figuur geslagen hebben en met mijn ogen naar haar kutje gestaard hebben. Na een minuut of zo, nadat ik wat bekomen was van de prachtige aanblik, zeg ik : “wil jij mij compleet gek maken of zo ?” “Elise, jij beseft echt niet wat de aanblik van je blote kutje bij mij teweeg brengt”. “Elke gezonde vent zou je zo willen bespringen en ik moet hier mijn uiterste best doen, opdat mijn zelfbeheersing het niet begeeft”. “Je hebt een wonderbaarlijk mooi kutje, maar doe alsjeblieft je benen terug toe, want dat is veel te veel voor mij”.

Elise sluit haar benen, met een glimlach op haar gelaat. Zodra ik niets meer zie, zucht ik grondig. “Jonge dame” zeg ik, “jij weet precies hoe je op een heel geraffineerde manier, een vent helemaal gek moet maken”. En ik laat me zuchtend zakken in het zeteltje naast haar bed. Elise lachte.

We babbelen nog wat over haar school en dergelijke en de rest van de week, liet ze haar kutje niet meer zien. De rest ook niet trouwens. Elke avond, tijdens het bezoekuur, kwam ik met wat fruit aandraven. Het bezoekuur van ’s middags, was meestal heel kort, een half uurtje of zo, want dan kwam haar moeder langs en geen twee minuten later vertrok ik.

In die week, had Elise met haar papa via Skype getelefoneerd. Zo was ze te weet gekomen dat haar papa, die Olivier noemde, verliefd geworden was op de beeldschone Marie-Claire. Ze was een prachtige jonge vrouw toen hij haar leerde kennen. Hij had nogal wat moeite moeten doen om haar te veroveren. Dat had hem veel geld gekost aan bloemen, dure etentjes, juwelen en andere geschenken. Ze wou niet met hem naar bed vooraleer getrouwd te zijn. Olivier was zo verliefd dat hij dat er maar bij nam.

Eens getrouwd, tijdens de huwelijksnacht, had hij haar mogen neuken en tegelijk ontmaagd. Dat had hoogstens vijf minuten geduurd. Ze lag in heel mooie lingerie in het bed van de bruidssuite waar ze na de receptie in datzelfde hotel, zouden overnachten. Ze had haar jarretelgordeltje aangehouden, haar nylons en haar bh. Enkel het slipje was verdwenen. Hij mocht haar toen niet vooraf likken, enkel in missionaris penetreren tot hij spoot. Dan zei ze moe te zijn en wou ze slapen.

Vermoedelijk was het toen al raak, want een halve maand later, toen ze moesten doorkomen, bleven haar maandstonden uit. Die veertien dagen heeft hij haar mogen neuken, maar enkel in missionaris. Pijpen wou ze niet, van anaal kon geen sprake zijn, haar beffen mocht enkel een minuutje of vijf, dan moest hij penetreren en tijdens zijn op en neer wippen, mocht hij zijn gang gaan, maar ze wou dan niet tongkussen. Meer dan een beetje licht gekreun kwam er niet uit.

Eens het zwanger zijn vastgesteld, mocht hij niets meer. Dat duurde tot zeker zes maanden na de geboorte van Elise. Olivier had haar al meermaals gesmeekt om te vrijen, maar steeds werd hij categoriek afgewezen. Na de geboorte van Elise, moest Olivier eens per maand, op zondagmorgen een nummertje maken van zo’n tien minuten. Na een jaar of vier, sloeg hij al eens een maand over omdat hij zogezegd op zakenreis was. In werkelijkheid lag hij toen heel te dag als een gek met zijn secretaresse, Carole, te neuken. Die pijpte als de beste, hij mocht haar klaar likken, zoveel hij wou en zij wou zelf, dat hij haar, gemiddeld één op vier keer in haar kontje neukte, want dan voelde Carole veel beter wanneer hij in haar spoot. Zelfs rimmen deed Carole op een zalige manier en Olivier bij haar. Heel dikwijls stak Carole spontaan twee vingers in zijn reet om zijn prostaat te masseren terwijl hij in haar sappig kutje ramde.

Carole zelf, had een moeilijke vechtscheiding achter de rug, maar ze hadden mekaar gevonden in hun gezamenlijke passie : ‘de pannen van het dak vrijen’.

Het heeft nog een goeie drie jaar geduurd vooraleer Olivier er genoeg van had. Hij had dan al een schitterende relatie met Carole, maar omwille van zijn dochter, die hij als een prinses behandelde en verafgode, had hij een echtscheiding altijd uitgesteld. De drang om zijn leven te delen met Carole werd evenwel als maar groter. Dan kwam er vanuit het bedrijf waar hij werkte een schitterende opportuniteit. Hij kon promotie maken en in het hoofdkantoor van de multinational in Los Angeles gaan werken. Hij zou veel meer verdienen en werd zelfs verantwoordelijke voor heel Europa van dat bedrijf.

Bij de onderhandelingen over die promotie had hij slechts één voorwaarde gesteld. Carole, zijn secretaresse en rechter hand, zou mee naar Los Angeles moeten verhuizen. Dat bleek geen enkel probleem.

Hij had daarvoor al aan Marie-Claire geopperd dat een promotie met verhuis naar Los Angeles mogelijks op zijn pad zou komen, maar die had koudweg gezegd, dat hij dan maar alleen moest verhuizen, want zij wou niet weg uit Vlaanderen of van haar familie.

De echtscheiding was dan snel beklonken, Marie-Claire mocht in de villa blijven wonen, Olivier zou de huisvestingskosten betalen, een alimentatie voor haar en voor Elise en hij vertrok. Marie-Claire verkocht snel de dure villa in Schilde, kocht zich, in een betere wijk van Antwerpen zuid een heel ruim penthouse appartement op het zesde van een blok en ze spendeerde de rest van de centen aan reisjes en dure kleding. Werken voor de kost, kwam niet in haar op.

Olivier had nog gezegd dat zijn afscheid van Elise erg moeilijk was geweest. Zijn dochter die hij verafgode, moest hij achter laten. Weken aan een stuk heeft hij ’s nachts liggen snotteren omwille van dat afscheid. Tijdens het telefoongesprek, hadden Elise en Olivier, samen liggen huilen, zeker toen Olivier haar zei dat hij haar ongelofelijk graag zag en ontzettend veel miste. Hij wou evenwel Marie-Claire nooit meer zien.

Elise, had beloofd, eens ze achttien was, ze op eigen houtje naar hem op bezoek zou gaan. Ze had ook van het ongeval verteld en van het feit dat een oudere man haar leven had gered door onmiddellijk en rechtstreeks naar de spoed van het hospitaal te rijden. Olivier had daarop gezegd dat Elise me moest vertellen dat hij eeuwig bij mij in schuld stond en eeuwig dankbaar was voor mijn prompte reactie op het voorval. Toen ze mij dat alles vertelde, had ze opnieuw tranen in de ogen. Ik zei haar : “Elise, schat, nu heb je nog een veel grotere reden om zo goed en zo snel mogelijk te revalideren, want je zult fit moeten zijn om die reis te maken”. Ze knikte heftig van ‘ja’ geknikt.

De vrijdag erna, mocht Elise het hospitaal verlaten. Ik voerde haar naar haar thuisadres. Daar aangekomen, haalde ik de plooibare rolstoel van uit de koffer van mijn auto, één voetstuk daarvan, was zo gezet, dat haar gekwetste been horizontaal kon liggen. Ik nam nog twee krukken uit de auto, want ze mocht in geen geval op dat been steunen. Elise op haar rolstoel, paste maar net in de lift.

Op de zesde verdieping toegekomen, diende ik aan te bellen en het duurde een aantal minuten vooraleer Marie-Claire de voordeur van het appartement opende. Mij negeerde ze compleet, maar eens ik Elise in de hall geduwd had, knuffelde Marie-Claire haar dochter en zei “welkom terug thuis kindje”. Ze duwde mij wat opzij en rolde de stoel van haar dochter naar haar kamer.

Dan zei ik maar : “Elise, morgenvroeg om zeven uur staat mijn dochter hier om je te helpen met wassen en aankleden, ikzelf ben hier tegen negen om je naar de kiné te rijden”. Ze stak één arm in de lucht met de duim omhoog en ik vertrok dan maar. Nog voor ik de voordeur achter me dicht trok, hoorde ik Marie-Claire tegen haar dochter zeggen, neem toch een professionele verpleegster en ik zorg wel dat een taxi je naar de kiné voert”. Waarop Elise kortweg zei : “geen sprake van mama !” Ik verliet het appartement.

De zaterdagmorgen, stipt om zeven uur, belde mijn dochter aan bij Marie-Claire en Elise. Het duurde meer dan tien minuten vooraleer er geopend werd. Met een nors gelaat, liet Marie-Claire, Julie binnen. Ze wees Julie de slaapkamer van Elise. Julie die altijd vrolijk en aangenaam in de omgang was, trok zich van het gedrag van Marie-Claire niets aan en huppelde naar de slaapkamer van Elise. Ze klopte beleefd op de deur en Elise riep : “binnen”.

Elise lag bovenop haar bed, in de kleding van de dag er voor. Dat is dus de jogging die ik van mijn vrouw ingepikt had en daaronder de lingerie die ik voor haar gekocht had. In het hospitaal hadden de verpleegsters haar zo aangekleed voor ik haar daar kwam ophalen.

Ze klopte en Elise riep, nog half slapend : “binnen”. Julie liep de slaapkamer in en zag Elise liggen in de kleding waar ze de hele nacht in geslapen had. Ze glimlachte tegen Elise en zei : “goeie morgen Elise, ik kom je wassen en aankleden”. Elise keek naar Julie met verbazing. Dan zei ze aarzelend : “jij bent de dochter van Rick ?” Julie knikte.

Dan zei Julie : “zo slaapkop, waar is jullie badkamer ?” Elise zei weer aarzelend : “hier recht tegenover de deur van mijn slaapkamer”. Julie zei : “dat is niet te ver, steun maar op mij en ik breng je tot daar”. Julie liep tot tegen het bed waarop Elise lag en greep naar een arm van Elise. Die keek verbaasd, maar liet zich toch van het bed trekken, steunend op haar goeie been. Julie zei : “leg je arm maar over mijn schouder, dan help ik je tot daar”.

De kordaatheid van Julie maakte Elise sprakeloos. Met één hand greep Julie de pols van de arm die over haar schouders lag, vast en hielp ze Elise die ietwat moeizaam hinkte, tot in de badkamer. Daar sloot ze de deur achter zich en zei tegen Elise. “Je hoeft niets te doen, zet je even op de rand van het ligbad, ik ontkleed je wel en dan kan je lekker douchen, dat zal je goed doen”.

Julie, liet Elise met twee handen op het lavabomeubel steunen, ging achter haar staan en rolde de joggingbroek naar beneden. Dat was even lastig om die over de plaaster, die van onder de knie tot net voor het kutje zat. Een slipje had ze niet aan. Dan vlogen de sokken aan de kant en draaide ze Elise om, om ze dan op haar blote kont op een krukje te laten zakken. Dan trok Julie het bovenste deel van de jogging over het hoofd van Elise en Julie smeet dat ding aan de kant. Op de gele kanten bh na, zat Elise volledig naakt op het krukje. Julie keek naar het gele bh-tje dat ik voor Elise gekocht had en zei, mooi, maar dat ding moet ook uit. Ze reikte naar de rug van Elise om de bh los te maken en kwam zo dichter met haar hoofd bij dat van Elise. Die fluisterde : “jouw pa kocht dit voor mij”.

Vervolg in deel 3
Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Elke gelijkenis met personen of gebeurtenissen in dit verhaal, berusten louter op toeval. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren of te vertalen, mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.

Sensuele groeten,
Rick