Puberruil 13 – De openbaring

Emma
Ondanks dat ik al erg vroeg wakker ben, voel ik me uitgerust. Eigenlijk is dat vreemd. Wanneer ik in het verleden een stressvolle periode doormaakte, sliep ik slecht en werd vervolgens futloos wakker. Spanning en onzekerheid schijnen gemakkelijker van me af te glijden. Zeker: ik had ook seks met m’n ex, maar dit effect kan ik mij niet herinneren.
Ik draai me om en kijk in het slapende gezicht van mijn teenage lover. Wat is het in deze nu lief slapende jongeman, dat mij als vrouw van middelbare leeftijd en moeder van een dochter op de drempel van volwassenheid, volledig in zijn ban trekt. Één ding staat als een paal boven water; of is het als de piemel in zijn broek? Joep daagt me uit om mijn eigen grenzen op te zoeken en soms zelfs te overschrijden.. Zonder hem had ik me bij de malversaties van echtpaar Daens van Scheijden, tandenknarsend en me ergerend aan mijn eigen schijterigheid, neergelegd. Zonder hem zouden ook Lieke en Thijs niet in beweging zijn gekomen.

Ik hoor geluid op de gang en zie dat Elly in haar flanellen nachthemd naar de badkamer loopt. Ik laat me langzaam uit bed zakken en volg haar.
“Goeie morgen Elly.” “Èh ja goeie morgen.. Ik ga wel naar beneden. Ik moet nodig plassen. ”Naar beneden? Waarom lieverd. Doe jij je behoefte maar. Ik maak me alvast fris aan de wastafel.
“Marcel.. Ik heb hem gisteren nog met mijn hand bevredigd.” Haar beschaamd gefluisterde bekentenis, bezorgt me een glimlach. “.. Jij was ook nog klaargekomen hè? Ik heb je gehoord.” “Ja lieverd. Het was niet de bedoeling, maar we hadden spontaan vanille seks.” “Vanille seks. Wat is dat? “Langzaam, lief, zacht en teder.” “Ik was een beetje jaloers toen ik je hoorde zuchten.. Dat vanille is dat fijner dan andere seks?” “Niet persé fijner.. Het is anders.” “Ik geloof dat ik dat wel fijner zou vinden. Als mijn ex, te veel gedronken had dan was hij heel erg hardhandig en lomp. Dat vond ik niet fijn.” “Je moet Joeps dominantie niet verwarren met lompheid. Daarin kan hij juist heel erg subtiel zijn.” “Toch denk ik dat ik dat vanille fijner vind.”

“Zal ik daar eens met hem over praten?” Ik hoor het mezelf zeggen. Wat gebeurt hier? Toen mijn ex zijn eerste slippertje bekende, had ik hem letterlijk uit mijn bed getrapt. Daarna was hij er twee weken niet meer ingekomen. “Dat zou ik lief vinden Emma.” Het is niet vreemd in tegenstelling tot de bimbo’s waarmee mijn ex het bed deelde.. Elly is geen concurrente en Joep.. Joep is trouw. Trouw aan zichzelf, trouw aan zijn moeder en inmiddels ook trouw aan mij. Het woord trouw was en is aan mijn ex niet besteed.

“Goede morgen dames. Klaar voor de grote dag?” “Ik ben best wel gespannen Joep. Ik zou straks eigenlijk liever thuisblijven. Dat mag mama. Maar ik zou het fijn vinden als je mee zou gaan… Emma schat. Ben jij er klaar voor?” “Ik ben ook gespannen maar kan anderzijds niet wachten tot miss arrogantie ten val komt.” Hoe noemde ze jou vroeger?” “Gezien mijn toen al zware borsten, Blubberboobs of ook wel Ugly Duckly, vanwege mijn waggelende gang en dikke brillenglazen.” Hij kust me in mijn nek. “Voor mij ben je …” Ik duw hem speels weg. “Dat zal wel… Maar nu willen je moeder en ik ons verzorgen. Als het even kan zonder pottenkijkers.” “Is al goed. Dan zet ik alvast koffie en dek de tafel. Ik verzorg me dan als jullie klaar zijn.” “Je bent een schat.”
“Ben je wakker Marcel? Dan kom maar gelijk naar beneden.” “Maar ik moet nodig.” “Dat doe je dan maar beneden vriend.” “Is goed Joep.”

Omdat ik ik op de eerste rij wil zitten als de voorganger en Siliconen Roswitha ten onder gaan, zijn wel al vroeg aanwezig. Wat Joep me niet heeft verteld is dat de voorganger en zijn vrouw voor aanvang van de dienst, de mensen op de eerste rij, persoonlijk begroeten.
Elly die samen met Lieke, schuin achter me zit fluistert in mijn oor. Zo druk is het anders alleen met kerst. Ik draai me om en fluister terug. “Dat is dan waarschijnlijk het gevolg van de door Joep en Thijs verstuurde e-mail uitnodigingen.”
Een ding moet ik ze laten. Ze hebben gevoel voor theater. Kort voordat de voorganger en Roswitha opkomen klinkt aanzwellende symfonische muziek. Het is wachten op het moment dat de beide ‘boksers’ in de ring stappen. Op het moment dat voorganger, geheel in het zwart van rechts en Roswitha gehuld in een lang blauw kleed van links, de zaal betreden, klinkt applaus.

Terwijl haar man de mensen op de voorste rij vanaf rechts begint te begroeten, doet Roswitha dat vanaf de andere kant.
Dat komt toevallig goed uit. Ik zit namelijk een paar plaatsen rechts van de midden.
Op het moment dat Roswitha oogcontact met mij maakt verstijft ze. “Bubble Boobs? wat doe jij..?” “Ik kom het van je overnemen.” “Jij wat?”
Op dat moment legt David zijn arm om haar middel. Kom je mee lieverd? De gemeente wacht.” “Ùh, ja.” “Geniet er maar van Ros.. Zolang ’t nog kan.”
Tijdens de eerste gebeden die hij lopend over het altaar aanzet, is Roswitha duidelijk van slag. Omdat zij evenals haar man een microfoontje draagt, is te horen dat ze de gebeden regelmatig te laat inzet. Het feit dat ik haar cynisch toelach maakt het er niet beter op.
Als David achter de kansel gaat staan zit ik op het puntje van mijn stoel. Na de voorlezing van een hoofdstuk uit de bijbel, laat hij een stilte vallen en kijkt hij hautain in het rond.

‘Lieve gemeente.. Geachte Gelovigen.
Zoals sommigen onder jullie wellicht al weten, zijn mijn lieve vrouw en ik door de landelijke congregatie gevraagd om onze Christelijke werkzaamheden, nu al voor de tweede keer, te verplaatsen naar het door banditisme en armoede geteisterde Albanië.
Het is met pijn in ons hart dat wij deze zware taak en roeping uiteindelijk hebben aanvaard. Immers; als de Heer roept mag zijn dienaar zich niet doof tonen.
Lieve mensen. Ik ben ervan overtuigd dat ook jullie je niet ongevoelig zullen tonen en onze laatste collecte, die uiteraard geheel ten goede zal komen aan onze door rampspoed geteisterde medegelovigen in Albanië, ruimhartig zullen steunen.
Bedenk daarbij dat de Heer nooit meer van ons zal vragen dan wij kunnen dragen.’

‘De heer niet’, schiet sarcastisch door mij heen.

Plotseling klinkt een zacht gezoem en zakt het grote projectiescherm achter de voorganger uit het plafond naar beneden. Pas op het moment dat de felle lamp van de Beamer hem in het licht zet, merkt hij dat er iets mis is.
Hij kijkt in de richting van zijn vrouw. “Doe iets.” “Wat?” “De afstandsbediening. Zet dat uit trù.., èh, lieverd.”
Als Roswitha de afstandbediening eindelijk heeft gevonden en zij fanatiek op de knopjes drukt, verschijnen de eerste beelden op het scherm. Roswitha en daarmee ook de overige aanwezigen, horen haar eigen stem. We zien hoe de voorganger naakt onder een openhangende badjas op het scherm wordt geprojecteerd.
‘Hoe doen we dat met die uitkeringen? Betalen we die de komende maand wel nog uit?’ ‘Zeker niet! Wij kunnen die centen beter gebruiken dan dat domme volk hier. Voordat de eerste aangifte bij de politie binnen komt zitten wij met onze nieuwe identiteit al hoog in droog in het weeshuis in Albanië.’

Met een rood hoofd grist de voorganger de afstandbediening uit Roswitha’s handen om op zijn beurt fanatiek alle knopjes te duwen.
“Komt die stijve piemel door mij of denk je alvast vooruit aan aan de mediterrane Albanese maagdjes?’
Hij kijkt smalend naar zijn buiten beeld staand echtgenote.
“Die siliconen tetters en je gladgetrokken botox kop, gaan me meer en meer tegenstaan… Maar David.’ ‘Doe nou niet of je het erg vind Ros… Het is voor mij echt geen geheim dat jij je er ook al verheugt, om zo’n onschuldig Albanees sletje af te richten. Op dat moment verschijnt ook Roswitha gehuld in een doorzichtig negligé in beeld. Ze likt haar lippen en knikt.. En daar hoef ik me niet zo in te houden, als hier bij die pisslet.. Pieieieiep!..’

Gisteren tijdens de demo door de jongens schrok ik nog. Nu was ik erop voorbereid dat Lia’s naam vakkundig is weggepiept.

‘Het jammere is dat wij de mooiste meiden moet sparen.’ ‘Dat is een klein offer. Zeker als meetelt wat een minderjarige maagd op de Arabische markten oplevert.’
Op het scherm knielt Roswitha voor haar man.
‘Room jij m’n strotje nog even vol. De gedachte dat wij deze onnozele gemeente binnenkort voor de laatste keer een loer draaien, heeft me geil gemaakt.’
Op dat moment bedekt het 18+ logo het beeld dat vervolgens langzaam op zwart gaat.
Nog voordat de beide echtelieden via de zijkanten van het podium kunnen verdwijnen, worden zij opgevangen door een viertal agenten in burger. Even later worden zij voor de ogen van hun ontzette gemeente geboeid en afgevoerd.

Ik sta op en wil de zaal samen met Lieke en Elly verlaten. Nog voordat ik de achterkant van de zaal bereik, heb ik in verschillende troosteloze, soms betraande, vaak zelfs wanhopige gezichten gekeken.
Ik weet niet waar ik de moed vandaan haal, maar ik draai me toch om. “Wat ga je doen Mama?” “Wat nodig is lieverd.”
Ik stap op de verhoging en ga achter de Kansel staan.

“Beste mensen… BESTE MENSEN! … Mag ik even jullie aandacht… Dank jullie wel… …
Ik kan me voorstellen dat hetgeen zich nog maar net hier heeft afgespeeld jullie vertrouwen in God en de wereld heeft gebroken.
Een echtpaar dat jullie vertrouwden. De man die pretendeerde het woord van de Heer te spreken, had geen ander doel dan zijn eigen beurs te spekken. Hij preekte soberheid en devotie maar leefde zelf als God in Frankrijk..
Plotseling roep een oudere vrouwe uit menigte. “Bent u door God gezonden?” “Nee, mevrouw dat ben ik niet. Het is een jonge man uit jullie gemeenschap geweest, die mij na jaren van twijfel. Het geloof in mezelf heeft geschonken.
Dat zelfde geloof zou ik ook jullie willen schenken. Ik ben ervan overtuigd dat in deze gemeenschap de kracht schuilt, om de toekomst in eigen handen te nemen en om deze met open vizier tegemoet getreden. Ik zou het een eer vinden als ik jullie daarin zou mogen voorgaan. “Bent U dan onze nieuwe voorganger?” Nee meneer. Maar als jullie een week geduld hebben en het mij toestaan, dan wil ik hier opnieuw staan.
Met de hulp van een paar mensen uit jullie gemeente wil ik een plan presenteren.
Het is aan jullie om op dat plan te schieten. Sturen jullie mij en m’n plan naar huis. Even goede vrienden.

Een oude statige man, met een pak dat zijn beste tijd al jaren geleden heeft gehad, staat op. Uit de manier waarop de andere mensen naar hem kijken kan ik opmaken dat hij in deze gemeenschap aanzien geniet.
“Voor dit moment nog één vraag mevrouw,” “Emma.. Mijn naam is Emma.” “Aangenaam. Kolonel buiten dienst van Gameren; George van Gameren… .. Dat wat de voorganger in dat filmpje over de uitkeringen zei..” “Het is ons team gelukt om de gelden van de stichting veilig te stellen. Van daaruit kunnen wij de volgende maand alle claims zoals die eerder door de voorganger waren vastgesteld uitbetalen. Dat wil zeggen, als de hier aanwezige ambtenaren van de FIOD de rekening van de stichting niet blokkeert.

Er komt een jonge man in een strak maatpak naar voren. “U begeeft zich op glad ijs mevrouw.” De kolonel draait zich naar de jonge man. “En U bent?” De man haalt een pasje uit zijn borstzak en houdt dat demonstratief omhoog. “Berns, fiscaal rechercheur.. Het is niet aan u Mevrouw Emma om te beslissen wat met de stichtingsgelden gebeurt. Deze zullen tot nader order worden bevroren.” “Dat is ons Geld, Berns.”
“Laat maar George .. Ik nodig dhr. Berns uit om in gesprek te gaan met de mensen van de pers en de mensen van Nieuwsuur achter in de zaal. Zij zullen zeer geïnteresseerd zijn in zijn beweegredenen om in deze gemeenschap het toeslagenschandaal nog eens dunnetjes over te doen.” “Meneer Berns vlucht letterlijk weg maar wordt opgevangen door een legertje journalisten, waarvan enkele bewapend met een camera en een microfoon.
De kolonel buiten dienst stap lachend op mij af en geeft me een hand.

“Je bent een wijf naar mijn hart Emma. Jaren gelden heb ik mijn militair pensioen in beheer gegeven bij Gods Bewind. Ik ben namelijk niet goed met geld. Ik had al een hele tijd het gevoel dat de zaken niet klopten. Ik hoorde op de tv dat de pensioenen hoger werden, terwijl mijn uitkering vanuit Gods bewind almaar minder werd. De laatste jaren kreeg ik zelfs geen vakantiegeld meer. Als ik er al eens naar vroeg had onze voorganger altijd wel een uitvlucht. Ik had nooit gedacht dat ik de vijand ook in de eigen gelederen moest zoeken… Die jonge man daar in de hoek, zwaait die naar jou Emma?” Ik kijk in de richting waarin de man wijst en knik. “Dan ga maar snel. Als die lui van de pers klaar zijn met pennenlikker Berns, zullen ze over jou heen vallen. We hebben nog wel contact.” Ik klop hem op de schouder. “Ongetwijfeld George.”

“Joep trekt me de gang, die naar het woonhuis van de voorganger leidt, in. Hij sluit de deur achter mij en kust me. “Waar heb ik dat aan te danken?” “Je weet niet half hoe trots ik op je ben. Je bent een moordwijf Emma. Waarom ging je voor die mensen staan. Dat hadden we zo niet afgesproken. We zouden er gewoon stiekem tussenuit naaien.” “Ik kon het niet Joep. Ik kon die mensen niet in hun ontreddering en totale onzekerheid achterlaten.” “Je bent een engel. Weet je dat?” “Zeg dat wel. Een loensende engel zonder vleugels, met één te kort been en te grote borsten.” “Is dat zo? Dat was me nog niet eens opgevallen.” “Je hebt al lang je eigen schreeuwen niet meer gehoord knul.” “Dat kan kloppen sletje. Ik hoor liever jou schreeuwen als jij weer eens klaarkomt.” Plotseling verschijnt twijfel op zijn gezicht. “Je ben toch nog wel mijn sletje?” Ik stap achteruit, til mijn rok op en toon hem mijn bekouste benen en mijn blote kut.”
“Dank je.. Je hebt me overtuigd.” Kom mee. Het zal waarschijnlijk niet lang duren voordat de politie het woonhuis onderzoekt. We kunnen ontsnappen via de tuin.”

Joep

Nog terwijl we naar de voordeur lopen, vliegt die open en sprint Lieke naar buiten. ‘Waar bleven jullie? Ik begon met al zorgen te maken.” “We hebben een omweg gemaakt.” Ik kijk Emma aan. “Een omweg?” “Niet hier op straat Joep!”
Ik heb de deur nog niet achter ons dichtgemaakt of Lieke trekt haar moeder door de gang door naar de woonkamer.
“Vertel Mama. Om de pers en de politie te ontlopen probeerden wij via de tuin te ontsnappen. Toen plotseling de schuifpui open schoof en een agent op het terras verscheen, trok Joep mij hij het tuinhuis in… … Dat was niet zomaar een tuinhuis met tuinmateriaal.” “Ik wist dat ook niet. Ik weet dat die tuin werd gedaan door de opa van een klasgenoot, die een afgekeurde hovenier is.” “Maar hoezo was het geen gewoon tuinhuis?” “Er stond een groot rond bed.” Lieke schiet in de lach en dat bed hebben jullie toen maar meteen getest.” ‘”Was het maar waar?”

Ik kijk mijn slettebout gepeeld kwaad aan. “Mevrouw heeft klachten.” Ondanks alles kleurt ze toch een beetje rood. “Ik keek voorover gebukt, tussen de Gordijntjes door naar het terras, waar onderhand zelfs twee agenten, een sigaret stonden te roken. En wat doet hij? Hij slaat mijn rok omhoog en nog voordat ik kon reageren had ik zijn piemel in me.” “Dan was je ook nat genoeg.” Deze constatering van mijn ruilzus had niet treffender kunnen zijn. “Ik wist al dat je moeder geen slip droeg. Ze was sliploos toen zij in haar niet al te lange rok, met haar naadloze zelfophoudende kousen, de verhoging opstapte en de menigte toesprak. Ik was trots en liet haar dat voelen.”
In mijn herinnering zie ik het gebeurde weer voor me.

‘Wat doe je Joep..?’ ‘Wat voel je sletje?’ ‘Niet zo hard. Straks horen ze ons pfff.’ Het woordje ons, klinkt als toestemming. Met een hand grijp ik haar paardenstaart en trek me zo verder naar binnen. ‘Oo Gòòtt.. nee..’ Het gefluisterde nee, wordt tegengesproken door het feit dat zij, haar benen verder uit elkaar zet en met kracht terugstoot.
“Hoe heb je dat gedaan mama.? Je bent nogal luidruchtig als je…” “Alsof jij zo stil bent. Ze houdt de rug van haar linkerhand voor haar dochters gezicht. Toen ik kwam heb ik in mijn eigen hand gebeten.” Lieke schiet in de lach. “Heeft dat geholpen?” Ook om Emma’s lippen krult een lach. “Om mijn orgasme te verlengen wel… Daarna hebben we nog een dik half uur moeten wachten voordat de laatste agent vertrok.”

“Oh gelukkig daar zijn jullie.” Mijn moeder, die van boven komt, sluit mij in haar armen. “Ik was al bang dat de politie jullie had opgepakt.” Ik duw mijn moeder een stukje van mij af en kijk haar verbaasd aan. “Waarom zouden ze dat doen?” ‘Dat zei Lieke ook, maar ik merkte dat ze zelf ook een beetje ongerust was…”
“Dat dus wat betreft mijn aanleg om te liegen.” Emma legt een arm om Liekes schouders heen. “Of het vermogen van Elly om meer naar haar gevoel te luisteren.”
“Zal ik dan nou pannenkoeken bakken. Marcel heeft daarom gevraagd. Je oom komt Marcel vanmiddag ophalen en jullie moeten straks nog weg.” “Ik help je Elly en blijf straks ook gezellig bij je. Thijs gaat met Mama en Joep mee naar de notaris.” Ik wend me tot mijn neef die verdrietig naar buiten zit te kijken. “Je weet het hè Marcel?” Hij knikt verdrietig. “Ik heb toch ook niet verteld van die filmpjes op jou compjoeter.” Ik leg mijn arm om hem heen. “Dat weet ik vriend. We zien elkaar gauw weer. Dat beloof ik.” “Ook Emma?” “Dat weet ik niet. Nog niet.”

Nog voordat ik kan aanbellen, zwaait de deur open. Tot onze verbazing trekt Lia Emma meteen in haar armen. “Wij vinden het zo moedig en knap wat jullie gedaan hebben. Hans en ik hebben alles live gezien op de Gemeente TV. Maar kom snel binnen.” Ze begroet mij eveneens met een korte knuffel. Thijs reikt ze haar hand en stelt zich voor. “Jij bent dus, hoe zal ik het zeggen, het digitale genie.” “Dat genie valt wel mee mevrouw. Het was eerder een coproductie van Joep en mij samen.” “Zal ik voorgaan. Hans zit alweer de hele ochtend in de werkkamer.”

Als ik de notaris achter zijn bureau zie zitten schrik ik toch wel een beetje. Hij ziet grauw en vermoeid uit. Emma haalt me de woorden uit mijn mijn mond. “Gosh Hans wat zie jij slecht uit. Je zou echt even moeten rusten.” Lia kijkt bezorgd naar ons om. “Dan hoor je het van anderen Hans. Ik heb hem om drie uur vannacht naar bed moeten sturen en om acht uur zat hij alweer hier.” “Jij bent helemaal niet naar bed geweest lieverd.” “Nee, maar ik ben een heel stuk jonger en heb geen uitgezaaide kanker.” “Stil maar Lia. Als we hier klaar zijn, ga ik meteen liggen. Dat beloof ik.”

Terwijl Lia aan de slag gaat om de koffie en thee die al in thermoskannen klaarstond uit te schenken. “Hoe zouden jullie het willen aanvliegen Emma?” “Ik zou de nieuwe statuten en reglementen met u of Lia willen doornemen. De jongens, en dan met name Thijs wil de boekhouding van de huidige stichting zien. Ik wil dat die straks volledig geautomatiseerd, aan alle eisen gaat voldoen.” Lia kijkt op. “Wat dat laatste betreft vrees ik dat we jullie moeten teleurstellen. David, de voorganger. Hij stuurde ons een keer per kwartaal een bijgewerkte versie van de boekhouding. Maar het zal jullie niet verbazing, als ik zeg dat de de boekhouding voor de bühne was. Ik ben ervan overtuigd dat hij er ook feitelijke versies op nahield. Daar is hij neuroot genoeg voor. Hij wil wel weten, hoeveel hij voor eigen gewin, afroomt.”

Ik kijk Thijs aan. “Heb jij die boekhouding ook naar jou Laptop gekopieerd, Thijs?” “Ja. Vanwege de opslagplaats op mijn laptop heb ik weliswaar niet alles kunnen kopiëren, maar dat betrof hoofdzakelijk oude videobestanden. De hele documentenmap met daarin een map boekhouding, staat op mijn laptop. Dat is mooi. Ik denk namelijk dat die bestanden nodig zijn om te bepalen waar onze klanten werkelijk recht op hebben. Bovendien zullen die inzicht kunnen geven welke uitkeringen of toelagen gevaar lopen.” Emma kijkt Lia vragend aan. “Zou jij daar eens naar willen kijken. Ik raak altijd snel verdwaald in zo’n woud van cijfers.” “Sorry.. Maar het is een denkfout als je ervan uitgaat dat een notaris automatisch ook goed is met cijfers. De meeste berekeningen die in contracten zoals hypotheken zijn opgenomen, krijgen wij gewoon aangeleverd. Wat denk jij Hans lieverd?” “Ik? Ik zou adviseren een boekhouder en accountant in de arm te nemen.” “Hmm waar haal je die zo snel vandaan en bovendien, zo iemand heeft natuurlijk een fors uurtarief.” Ik leg een hand op Emma’s schouder. “Oom Marco is accountant, voordat hij die opleiding had afgerond en bij ‘Deloitte’ ging werken, was hij boekhouder bij ‘North Energy’.. Als jij die regeltjes dingen met hun doorneemt, dan bel ik hem zo wel.”

“Hey Oom, hoe was het weekendje weg?” ‘Wacht even Joep. Ik sta net bij je moeder in de woonkamer. Ik zoek even een rustig plekje op.” “Voor Mama hoef je echt niks te verbergen hoor.” ‘Èh ja precies. Waar ben jij in Godesnaam mee bezig knul? De voorganger en zijn bitch gearresteerd. Het feit dat het lichtend voorbeeld van je tante, een ordinaire oplichter blijkt, is de kers op de taart van een buitengewoon liefdesweekend.’ “Dus tussen tante Carla en jou is alles weer goed?” “Goed Joep? Breek me de bek niet los. Als stille wateren al diepe gronden hebben, dan is je tante bodemloos.’ Ik kap hem af. “Daar hebben we het nog wel eens over.”

Het blijkt dat mijn moeder, en met name Lieke hem, voor wat betreft de gebeurtenissen van de afgelopen dagen hebben bijgepraat. Hij blijkt al op de hoogte te zijn van het gegeven dat Gods bewind in sneltreinvaart wordt omgevormd. “Hoe zou je het vinden als jij je financiële bijdrage zou omzetten in een echte bijdrage?” Ik hoor hoe mijn oom aan de andere kant van de lijn in de lach schiet. “Er is niets onecht aan mijn bijdrage Joep. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Laten we afspreken dat ik jullie op z’n minst op weg zal helpen. Later kijken we dan wel verder.” In overleg met Lia spreek ik met hem af dat hij vanavond, als de jongens in bed liggen, bij het notariaat langsgaat om een plan te maken.

“Ik stel voor dat jij, tijdens het opstarten, minstens twee jaar, de eerste voorzitter van je stichting wordt. Pas daarna zou ik de bestuursleden, democratisch laten kiezen.” “Maar Hans, ik èh.. Ik heb geen enkele bestuurlijke ervaring.” “Maar je hebt wel inzicht in hetgeen, waaraan een vergrijzende gemeenschap behoefte heeft. Mijn lieverd en ik hebben er al over gesproken. Zij zal je met liefde en plezier met haar bestuurlijke en notariële ervaring terzijde staan. Toch schat?” “Dat wil ik zeker.” Emma kijkt Lia kritisch aan. “Maar er komt toch een onderzoek naar jou rol in het toekennen van bovenmatig veel uitkeringen?”

“Ik heb natuurlijk weinig zicht op de zaken betreffende het UWV. Wat betreft de uitkeringen en toeslagen, onder mijn verantwoordelijkheid, vanuit de gemeente, hoef jij je geen zorgen te maken.” Wanneer Emma Lia ongelovig aankijkt krult een lach om Lia’s lippen. “Ik zal maar niet vragen hoe jullie dat van dat onderzoek ter ore is gekomen. Maar dat was een smoes voor David en Roswitha. Zo’n onderzoek werd inderdaad aangekondigd, maar nadat ik cijfermatig had kunnen onderbouwen dat de hoge uitgaven van onze gemeente op het sociale domein, voortkomen uit de dubbele vergrijzing, net als bij andere krimpgemeenschappen, is dit afgelast. De brief waarin ik mijn ontslag aankondig.., heb ik al bij de de burgemeester laten bezorgen. Ik was al eerder van plan om me bij de verkiezingen in september niet meer beschikbaar te stellen. Ik wil me weer gaan toeleggen op ons notariaat.” “Jouw notariaat lieverd.” “Nee Hans . ONS! En dat blijft zo totdat jij je laatste adem uitblaast.” Bij haar laatste woorden pinkt zij een traantje weg.

“Maar wat kost jij wel niet per uur Lia? Ik ken de tarieven van de notaris in mijn woonplaats.” Lia wrijft de tranen uit haar ogen en er verschijnt zelfs een glimlach om haar lippen. “Maak je geen zorgen. Alhoewel ik niets strafbaars heb gedaan. In mijn schaamteloze jacht naar genot, heb ik de gemeenschap in de steek gelaten. Ik heb mijn ogen gesloten voor werkelijke aard van David en Roswitha. Het werk voor de stichting doe ik volledig pro deo. Het notariaat levert meer dan voldoende op om in mijn onderhoud te voorzien, ook als..”

De oude man onderbreekt zijn dochter en kijkt Emma triomfantelijk aan. “Volgens mij is je initiële bestuur compleet Emma. Zoals ik het zie heb je in Lia een uitstekende secretaris en in de oom van Joep een ervaren boekhouder als penningmeester aan boord.” “Maar hoe moet ik dat combineren met mijn werk?” Lia slaat een vriendschappelijke arm om haar heen. Als statutair of uitvoerend voorzitter heb je recht op een salaris. Dat in combinatie met de wettelijke vergoedingen vanuit de bewindvoering levert op z’n minst een modaal inkomen.” Ik kijk Emma vragend aan. “Wat is dat. Een modaal inkomen?” “Hmm. Ik denk zo’n 42000 bruto per jaar.” “Wat verdien je nu?” “Nog geen 30000.” “Ik zou tekenen bij het kruisje. Je doet goed werk voor de gemeenschap en dat levert jou ook nog eens goed geld op.”
Als wij vertrekken, ben ik niet de enige die het gevoel heeft er vrienden bij te hebben. Dit is een gevoel dat ik nooit eerder bij mensen uit een hogere sociale klasse heb ervaren.

“En hoe was het Thijs?” “Je mag je moeder feliciteren liefje. Zij is de eerste uitvoerend voorzitter van de stichting.” “Ho nou jongens. Ik heb gezegd dat ik er serieus over zou nadenken.” “Wat valt daarover te denken Ma. Hoe vaak heb je niet gezegd dat je wou dat je over meer macht en middelen wou beschikken om mensen echt te helpen?” “Ik weet het lieverd, maar..”

Emma
Ik schrik als ik nog voordat ik ben uitgepraat van achter wordt vastgegrepen en omgedraaid. Als ik mijn blik heb bijgesteld, kijk ik in de strakke blik van Joep. “Wat was dat met het woordje MAAR, tutje. Je weet niet half hoe ik mij het laatste uur bij Hans en Lia heb ingehouden.”
Het ‘maar’ woord brand opnieuw op mijn lippen en hij ziet dat. “Waag het je niet…” “Hoe doet hij dit. Hij heeft nooit iets met mij gedaan dat ik eigenlijk niet zelf wilde. Toch voel ik soort van angst. “Je maakt me bang Joep.” “Ik maak jou bang?”

De spottende lach, die om zijn lippen krult, voedt mijn onzekerheid. Hij wendt zijn blik naar Lieke. “Kun jij mij dat uitleggen ruilzus? Al haar hele leven slikt zij de shit van anderen. Die van haar ouders, die van haar echtgenoot, werkgever en god betere het, op de middelbare school, zelfs die van Roswitha. en nu maakt mijn gedrag haar bang.” Ik kijk mijn dochter hulpzoekend aan. “Zo heb ik er nooit naar gekeken Joep, maar je hebt wel een punt. Het is inderdaad raar dat op het moment dat zij de regie in haar schoot krijgt geworpen, een terugtrekkende beweging maakt.” Dan kijkt ze me mij verdrietig aan. “Ik ben de laatste tijd zo trots op je Mama. Om nog maar niet te spreken over de manier waarop je vanmorgen opstond en de gemeente toesprak.. Ik begrijp het niet.”

Joep pakt mijn kin en draait mijn hoofd in zijn richting. “Wij begrijpen het wel hè sletje?” Zonder ook maar het geringste idee waarom, knik ik. “Ga dan nou maar naar boven. Bovenkleding uit en op je knietjes, handjes op de rug, voor de spiegeldeur van de kleerkast.” Ondanks het feit dat ik me schaam ten opzichte van de anderen, loop ik naar de deur. Net voordat ik de trap oploop roept Joep mijn naam. Ik voel opluchting en wil terug naar de kamer ingaan. “Leg gerust een kussen op de grond. Ik wil niet dat je straks pijnlijke knieën hebt.”
“Dank je Joep.” Ik lijk wel gek. Dit had ik zelfs van mijn overspelige ex nooit gepikt. In mijn fantasie draai ik me om, loop terug en geef Joep een klinkende oorvijg. In de werkelijkheid, zie ik hoe ik voor de spiegeldeur van de kleerkast, met trillende vingers, mijn bloes losknoop.
Gelukkig laat hij me niet lang wachten. Als ik het kraken van de trap hoor slaat mijn hart over. “Goed zo schatje.” Het woord schatje voelt als zalf voor mijn ziel.

Als hij uit zijn broek stapt kijk ik hem vragend aan. “Zal ik mijn beha uitdoen zodat je tussen mijn..” “Hou dat tietenbalkon maar aan sletje. We gaan een Roswithátje doen… Je hebt al zoveel shit geslikt, daar kan mijn piemeltje ook nog wel bij.. Of denk jij daar anders over?” Het idee om iets anders dan voedsel door mijn keel te laten glijden beangstigd me. Anderzijds kan ik niet ontkennen dat de beelden van Roswitha, waarop zij door haar man genadeloos in haar bek werd geneukt, me opgeilden.

“Wie zwijgt stemt toe?” Als ik naar Joep opkijk zie ik, ondanks zijn besliste toon, toch twijfel in zijn gezicht. Het is precies die twijfel die mij over de streep trekt. Wat heb ik te verliezen? Dit is beslist niet vernederender dan te worden geneukt door je echtgenoot, die een paar uur eerder zijn jongere minnares heeft gepakt. “Doe maar jongen. Je hebt gelijk. Ik ben een schaamteloze slet.” Als vanzelfsprekend open ik mijn mond. “Je hebt dit niet eerder gedaan hè?” Ik schudt mijn hoofd. “Dat weet je toch.”

“Dan beginnen we voorzichtig. Ik zal voorlopig niet bewegen. Het is aan jouw om mijn piemel helemaal in je pijpbekje te laten verdwijnen.”
Ik lijk wel gek. Zonder ook maar de geringste terughouding hap ik zijn blootliggende eikel in mijn mond. Het lichtzoute druppeltje voorvocht brand op mijn tong. Op het moment dat ik mijn handen naar boven breng, schudt hij met zijn hoofd. “Op je rug of in je kruis!”
Mijn vingers bevestigen mijn vermoeden. Al gelijk nadat ik met mijn handen op mijn rug, voor de spiegel op mijn knieën was gaan zitten, meende ik te bespeuren dat mijn spleetje nat was. Zelfs mijn klitje is al uit haar gevang gekropen.

Ik buig naar voren. Als zijn eikel tegen mijn huig tikt moet ik de neiging om te kokhalzen letterlijk wegslikken. ‘Hoe doet Roswitha dat?’ Davids roede is langer en dikker dan Joeps puberpiemel. Toch slikte zij hem schijnbaar moeiteloos weg… ‘Slikte.. dat is het.’
Ik buig opnieuw voorover maar probeer nu bewust te gaan slikken. “Ooh God Emma.”

Zijn genotskreet maakt iets in me los. Onderwijl ik mezelf met mijn handen vanonder bepotel, probeer ik hem met mijn gezicht te neuken. Het feit dat dit niet goed lukt frustreert me. Ik laat zijn piemel ontsnappen en kijk hem van onderop aan. “Alsjeblieft Joep. Neuk me.” Weet je dat zeker sletje?” Mijn smekende blik is voldoende. Hij neemt mijn hoofd tussen zijn handen. Nog voordat zijn eikel mijn lippen raakt trek ik mijn mond voor hem open.

Het sprookje uit de deapthroatfilms uit de vorige eeuw, waarin werd beweert, dat de actrice een klitje in haar keel had, wordt zoals verwacht weerlegd. Het is geen fysiek genot dat ik ervaar als hij, met toenemende snelheid, mijn keeltje penetreert. Echter het gevoel van macht dat ontspruit in mijn brein smelt ter hoogt van mijn middenrif samen met de storm van genot uit mijn onderbuik. “Oegh Emm.. Sletje toch..” Nog voordat een genotskreet aan mijn keel kan ontsnappen ramt Joeps piemel diep terug naar binnen. “Emm… ik ooh Emmaááá.” Hij grijpt mijn hoofd vast en plet mijn lippen tegen zijn kruis. Het idee of is het toch het gevoel? dat hij zijn hete jongenszaad rechtstreeks in mijn slokdarm pompt, tilt ook mij over de drempel. De bal van wellust in mijn middenrif ontploft en ontneemt me de controle over mijn lijf.”

Joep
Op het moment dat zij begint te kokken, wil ik terugtrekken. Nog voordat ik dat kan doen buigt ze opnieuw voorover. Als mijn eikel haar keel passeert voelt het alsof ze hem kneedt. Ik beseft dat ze me letterlijk inslikt. “Ooh God Emma.”
Het feit dat zij met haar handen in haar kruis helemaal los gaat vertelt mij dat ik niet de enige ben die geil is.
Ze neukt mij met haar gezicht en het voelt heerlijk, maar blijkbaar is zij nog niet tevreden. Ze laat zijn piemel ontsnappen en kijkt me van onderop aan. “Alsjeblieft Joep. Neuk me.” Ik twijfel of ik dat nu wel moet doen. “Weet je dat zeker sletje?” Haar geilsmekende blik raakt me. Ik leg mijn handen om haar hoofd. Nog voordat ik mijn piemel in stelling heb gebracht opent ze haar mond.
Ik besef dat deze vorm van seks voor veel vrouwen bepaald niet opwindend zal voelen. Mijn gevoel zegt me echter dat Emma op dit moment behoeft heeft aan een emotioneel duwtje.

Ondanks het besef dat het haar niet zal prikkelen, ga ik op jacht maar mijn eigen genot en neuk ik haar keeltje met toenemende snelheid. “Oegh Emm.. Sletje toch..” Haar anders niet te missen gekreun verdwijnt in een gedempt nietszeggend gemurmel. Mijn geilheid gaat met me op de loop. Het gevoel van haar strakke keel om mijn eikel is fenomenaal. “Emm… ik ooh Emmaááá” Onderhand ik mijn zaad in haar keel spuit, grijp ik haar hoofd stevig vast en trek me maximaal naar binnen..
Het overvalt me als zij, wanneer ik haar hoofd loslaat, schuddend naar de grond zakt. Ik ga gelijk bij haar liggen, neem haar schokkende lijf in mijn armen en bedek haar gezicht en hals met tal van kleine kusjes.

Als ze uiteindelijk haar ogen opent en me aankijkt, verdwijnen alle inmiddels ontstane twijfels. Ondanks dat zij hoorbaar buiten adem is. moet ze het toch kwijt. “Dit had ik nodig Joep.” Ik streel door haar haren. “Dat voelde ik Maar ik twijfelde ook.” “Volg je gevoel maar jongen. Jij weet me steeds weer in m’n kracht te zetten.” “Dus je doet het?” Als antwoord drukt ze haar mond op de mijne en stuurt haar onstuimige tong op excursie in mijn mond.

Er wordt zachtjes op de deur geklopt. “Joep?” “Wat is er Mama?” “Ik èh.. Ik wil niet storen. Maar Lieke heeft soep gemaakt en broodjes gebakken. Komen jullie ook eten?” Ik kijk mijn lieverd aan. “Ik heb best wel honger Joep. Bovendien wil ik het Lieke vertellen.” “Is goed Mama. We komen zo.” Ik kijk Emma lachend aan. ”Wat wil jij je dochter vertellen sletje? Dat ik je in je strot heb geneukt.” Ze stompt me gevoelig in mijn zij. “Auww!” “Eigen schuld pestkop. Je weet precies wat ik bedoel.” Ik druk een zoen op haar neusje. “Dat weet ik zeker. Maar schaam jij je ervoor?” “Werk in uitvoering Joep. Ik voel die schaamte wel nog, maar daar wil ik vanaf. Dat wat wij hebben, onze relatie. Ik voel me nu weer sterker dan ooit. Daarvoor wil ik me niet schamen.”

“Haal jij de pan met Soep even van het fornuis Thijs?” “Zeker schat.””Maar dat kan ik toch..” Lieke duwt mijn moeder terug op haar stoel. “Zitten lieverd. Hij heeft niks aan zijn handjes.” Dan kijkt ze Emma aan die blozend aan tafel gaat zitten. “En moeders. eiwitshake van de bron gehad?” “Maar hoe weet jij?” “Een en een is nog altijd twee mama. Één: Je hebt seks gehad. Dat is je gewoon aan te zien. Één: Ondanks dat ik de deur naar de gang open had gezet, hebben wij jou niet gehoord. Twee, of conclusie: Je had iets in je mond dat je seksgekreun heeft gedempt.”

“Wat heb je in die soep gedaan Lieke?” “Ik hoezo?” “Ik herken de tomatensoep van de ALDI maar toch smaakt het anders.” “Anders, als in beter?” Ik kijk mijn moeder aan. “Sorry Mams.. Maar ja. Hij smaakt lekkerder dan als Mama hem opwarmt.” “In dat geval. Een klein scheutje koffiemelk en een handje van de Italiaanse kruiden uit het zakje uit jullie keukenla.” “Die kruiden zaten in het kerstpakket van de gemeente. Ik wist niet wat ik daarmee kon doen.” Ik leg een hand op mijn moeders onderarm. “Je kunt niet alles weten lieverd.” Ze schudt verdrietig met haar hoofd. “Lieke. Ze is niet eens huisvrouw. Ze zit nog op school en toch.. Ik ben helemaal geen echte vrouw. Ik kan niet seksen en zelfs niet koken. Geen wonder dat ik geen man heb.”
“Is iedereen klaar met eten.” Bij de gevoelloze verandering van onderwerp door mijn ruilzus voel ik kwaadheid opborrelen. Nog voordat ik kan reageren neemt zij opnieuw het woord.
“Goed zo… De mannen ruimen de tafel af en voor ons vrouwen is het ‘LadiesTime’. Elly, Mama, mee naar boven!”

“Wat denk je dat ze gaan doen?” Ik trek mijn schouders op. “Vrouwendingen.” “En wat doen wij?” “Mannendingen. De vaat wegruimen en afwassen.” “Je hoorde je vriendin. Dus dat ook.” Terwijl Sjoerd met de pan en ik met de borden en het bestek de keuken inlopen kijkt Thijs me vragend aan. “We zijn anders Joep.” Ondanks dat ik weet waar hij naar toe wil, hou ik me van de domme.” “Ik was af en jij droogt. Wat bedoel je met anders?” “Ik weet niet hoe jij dat doet. Maar Emma, ze is veel ouder dan jou.” Ik schiet in de lach. “Dat is jou opgevallen?” Hij slaat me kameraadschappelijk op mijn schouder. “Ik heb geen vrienden Joep. Geen echte bedoel ik… Ik zou jou graag als..” “Ik jou ook Thijs.. Maar terug naar Emma en ons leeftijdsverschil.” “Hoe doe je dat? Ze is ouder dan je moeder en toch..” “Toch laat ze zich door mij neuken?” “Ja.. Maar dat is niet wat ik bedoel. Jij bent duidelijk de baas in jullie relatie.” “Zou jij dat ook willen. Ik bedoel de baas zijn?” “Néé.. Zeker niet. Al zo lang als ik haar ken is Lieke in the lead. Eerlijk gezegd zou ik het niet anders willen.” “Ik snap het niet Thijs. Waar wil je dan naar toe?” “Jij vernedert haar. Dat verdient ze niet. Net zoals mijn moeder dat ook niet verdient.” Ik kijk hem vragend aan. “Je vader?” Hij knikt. Het feit dat hij een goede baan heeft en de kostwinner is, geeft hem toch niet het recht om..” Ik zie zijn verdriet. “Twee dingen vriend. Ik zal Emma nooit publiekelijk vernederen of afvallen.” “Dat doet Pa wel.” Ik onderbreek hem. “En twee: Emma kiest zelf voor onderwerping aan mij. Als je goed hebt opgelet, heb je gemerkt dat dat haar sterker maakt.” “Hij denkt na. “Je hebt gelijk. Mijn moeder wordt almaar kleiner en verdrietiger. Zeker niet sterker.”

“De dames willen dat je naar boven komt Joep?”
“En wat wil mijn dame?” “Jouw dame Thijsje? Jouw dame wil vannacht je hoertje zijn.” “Maar hoe. Ik weet niet.” Ik kijk mijn vriend lachend aan. “Geef me je beurs vriend.” Hij doet wat ik hem vraag. Ik maak zijn beurs open.” “Ik zie een briefje van vijf en een van tien zus.” “Ze doet of ze nadenkt.” “Hmm.. Vaginaal zonder condoom is 20 Euro. Pijpen en sikken 30 Euro en ùh anaal met zaadlozing 10.” “Mevrouw zou u genegen zijn om mijn vriend voor 15 Euro, eerst aan te pijpen alvorens hij zijn tampeloeris in uw poepgat mag legen?” “Hmm, goed. Voor deze keer. Omdat hij zo’n lieve jongen is.”

Ik geef de verdwaasd kijkende Thijs zijn beurs terug. “Het is jouw feestje vriend. Betalen of handwerk.”
Wanneer ik langs haar wil lopen houdt Lieke me tegen. “Elly en Mama. Ze willen het beiden. Niks meer vragen dus.”
Ik knik, loop naar boven en ga gelijk door naar de badkamer. Ze willen het alle twee. Zei Lieke.. Wat willen ze? Ik ga onder de douchen en was me. Het idee dat zowel mijn moeder als Emma op me wachten brengt mijn piemel tot leven.
Als ik toch wel enigszins gespannen de slaapkamerdeur openduw, ligt mijn moeder mooi opgemaakt, gehuld in een rood doorzichtig negligé in Emma’s armen. Haar haren liggen uitgewaaierd over Emma’s blote borsten.
“Spreidt je benen schat. Laat je zoon zien waar hij vandaan komt.” Het driehoekje schaamhaar is zorgvuldig getrimd. Haar schaamlippen glimmen en lijken met iets te zijn ingesmeerd.
Ondanks Liekes eerdere opmerking kan ik het niet laten.

“Is dit wat je wil zelf wil Mama?” Als ze knikt, zie ik tranen in haar ogen. “Ik droom hier al lang van Joep. Ik durfde alleen nooit om..” “De Heere?” Ze knikt. “Wat is er dan nu veranderd?” “Het komt door jullie. Ik ben ik anders gaan denken. Als seks ook Gods schepping is dan moeten wij die schepping eren.” “Zoals wij ook hem eren?”
“Je plaagt haar Joep.” “Is dat zo Mama?” Haar knikje zegt genoeg.

Als ik tussen haar benen kruip glijden Emma’s handen over mijn moeders buik naar beneden en trekt zo haar kutje voor me open.
Ik zet mijn eikel aan haar ingang en laat me op mijn handen handen voorover zakken In het ogenblik dat we oogcontact maken, slaat mijn moeder haar ogen neer. “Ik wil dat je me aankijkt Mama. Ik wil in je ogen kijken als ik in je kom. Tergend langzaam stelt zij haar blik naar boven bij. Als haar blik op de mijne treft zie ik haar verlangen. Ik laat me langzaam voorover zakken. Hierdoor vindt mijn piemel de weg naar zijn oorsprong. Ik weet niet of ik het me inbeeld maar ze voelt anders dan Emma. Ze is minder slijmerig maar zeker niet stroef. Misschien is het daardoor dat ze heter aanvoelt. Net voor het einde tikt mijn eikel tegen een soort van hard kussentje. “Grmmpfff.” “Doe ik je pijn Mama?” “Nee lieverd.”
“Mag ik je borsten kneden Elly?” Gezien hun houding is het korte knikje voor Emma voelbaar.
Het is mooi te zien hoe, als Emma haar borsten begint te kneden, mama’s pupillen kort samentrekken,. “Alsjeblieft jongen. Neuk me.” Telkens als ik me heb teruggetrokken, spiest zij zich door een tegenstoot van haar heupen terug op mijn stijve pik. “Neuk me jongen.” “Toe maar Joep. Ze houdt van stevig.”

Dat laatste heeft Emma beslist niet tegen dovemansoren gezegd.
Ik gooi al mijn remmingen overboord en zet aan. Met alle kracht die in me zit ram ik op mijn moeder in. Al bij de eerste stoot worden haar pupillen groot en diep. Zoals mijn pik in haar schoot, zo verdwijnt mijn ziel in die van haar. Zestien jaar na mijn geboorte zijn we opnieuw één. Met iedere krachtige stoot, die zij als vanzelfsprekend opvangt, groeit mijn verlangen naar onze gezamenlijke climax..
“Mama.. Ik.. Ik ga..” “Oh schat.. doe maar.. Ik..” “Mam.. Mà .. Mammáááá.” “Oh God.. ó Gò..ttt..Jáááááá’..”