Dromerige ogen 5

Gael en ik trekken steeds meer naar elkaar toe maar tegelijk benauwd het me. Hij is best wel snel jaloers en ik weet niet goed wat ik daar mee aan moet. Ik ben me nog volop aan het los maken van mijn tirannieke vader en ‘zijn Heere Gods’, ik heb echt nog geen behoefte aan een nieuwe Heer in mijn leven. Maar tegelijk is Gael zo lief, het verwart me, alsof ik nog wat onzeker en zoekend ronddobber. Met de muziek gaat het super! Tijdens een repetitie met ons Indie-bandje kwam er ineens een song in ons op en vandaag gaan we die ten gehore brengen.

De glans van succes

In het buurthuis blijkt het zaaltje al stampvol te zitten, in het Utrechtse Indie- en folkwereldje is rondgegaan dat wij ons eerste nummer willen laten horen en het blijkt dat daar heel veel mensen bij willen zijn. Het is bloedheet binnen en daarom mogen we gelukkig van de beheerder verkassen naar de grote zaal. En als we eenmaal beginnen blijkt dat er meer dan honderd mensen zijn, whow! Gael is altijd degene die een beetje de lead neemt in deze sessies en doet dat nu ook. ‘Lieve mensen, jullie weten dat we hier eigenlijk om beurten wat jammen, maar jullie hebben natuurlijk ook gehoord dat Joney ons bandje Cosmic Rhytms is komen versterken. Met elkaar maar vooral dankzij haar hebben we de afgelopen weken onze eerste nummers geschreven. Wij zijn daar alle vier apetrots op en willen jullie als aftrap van deze sessie er graag een van laten horen. Is dat oké?’ Er breekt een enorm gejoel en gestamp en applaus uit, niet te geloven zo heftig, al deze enthousiaste muziekliefhebbers die ons nu willen horen, het ontroert me! Niet te geloven ook hoe deze mensen laten blijken dat ze léven, terwijl mijn jeugd zo verstikkend… Nou ja, laat maar.

Vooraf heb ik met Bas nog een joint gerookt en ik voel me nu met íedereen hier verbonden, alsof we één grote family zijn. Op mijn signaal zet Bas op zijn grote trom het ritme in, hij heeft er een extra vel voor gespannen waardoor het geluid meer een vibratie is, zacht, omfloerst, diep, aanwezig, dwingend.
Whoem, whoem, whoemwhoem, …

We laten deze opmaat van Bas een tijdje duren, het bouwt een mooie spanning op en als ik daarna ga inzetten zorgt het diepe tromritme ervoor dat ik mijn inzet op de viool daar precies tegenover kan plaatsen, licht, ijl, zoekend, fluisterend, Medieval whispering. En vanaf het moment dat Gael en Anthony hun melodielijnen eronder brengen ontstaat er in de zaal bijna een gewijde sfeer, ik kan als het ware voelen hoe iedereen naar onze muziek wordt toegezogen. Langzaam maar zeker bouwen we de spanning op en op het moment dat ik mijn zang inzet ontaardt dat in een bevrijdend applaus, iedereen gaat uit zijn dak.

Het is bijzonder, het voelt alsof we dit al zo lang spelen, hoe we elkaar aanvoelen is bijna onaards. Een gebaar of een blik is voldoende om een deel van de song te verlengen of meer accent te geven, het verloopt naadloos. Terwijl ik speel en zing beweeg ik me over het hele podium, probeer contact met iedereen te hebben en voel hoe mijn lichaam daarin vandaag een bijzondere rol neemt, ik voel me op een fijne manier ontzettend bekeken. Tegelijk lukt het me goed te concentreren op mijn eigen partij en de samenhang binnen de band. We komen er met elkaar hélemaal in, ik voel dat we echt goed bezig zijn en de kern van onze muziek op iedereen weten over te brengen. En het resultaat is verbluffend, als de song voorbij is valt er eerst een diepe stilte en dan is het een oorverdovend lawaai, iedereen staat en gilt en joelt en klapt.

Direct aansluitend op onze eigen song zetten we ‘Last of the Mohicans’ in, we hoeven elkaar maar aan te kijken om te weten dat dit nú hier thuis hoor, we hebben met onze song iets opgeroepen waardoor iedereen hiervoor open staat. Ik stel me voor dat ik de jonge ‘Jenny the hot violonist’ ben, toen ze nog niet bekend was en dit nummer speelde op allerlei kleinere festivals in het zuiden van Amerika. Ik stel me ook voor hoe dat land van de Indianen, de oorspronkelijk bewoners was en hoe ze werden verdreven. Ik stel me voor hoe al die stammen en in het bijzonder de Mohikanen probeerden toch samen te leven met de blanken maar beetje bij beetje hun land toch aan ze moesten afstaan. Op de een of andere manier heeft Jenny dat allemaal in haar muziek weten te vangen en hoe het komt weet ik niet maar precies dát weten we nu over te brengen. Ik heb de hele tijd mijn ogen open, zie iedereen terwijl ik speel maar het zijn eigenlijk toch vooral de sfeer en de gezamenlijke vibe die de verbinding bepalen.

Gevallen meisje

Het was een bijzondere sessie in het buurthuis, eigenlijk een soort van ‘coming out’ voor onze band. Het wordt uiteindelijk een behoorlijk heftig feest, met veel wijntjes en biertjes en joints. Als we na afloop samen teruglopen naar het flatje van de jongens ben ik dan ook behoorlijk van de kaart, het voelt alsof alle adrenaline uit me wegloopt en ik als een soort van leeg hulsje achterblijf. Zowel Anthony als Gael hebben hun arm om mijn middel geslagen terwijl Bas mijn viool draagt. Anthony zijn hand zakt regelmatig wat omlaag, op mijn billen, en dan giechel ik een beetje onbenullig ‘laat dat joh’. Na nog een paar pogingen van zijn hand richting mijn billen kijkt Anthony me grijnzend aan en fluistert dan in mijn oor ‘sorry, ik kan het niet laten, je hebt geen slipje aan.’ Oeps, dat was ik even vergeten en ik ontdoe me snel van de dwalende handen van beide heren.

Eenmaal terug in de flat blijkt pas hoe moe ik ben en voor het eerst besluit ik bij Gael te blijven pitten. Hij heeft gelukkig een eigen slaapkamer met een breed bed, maar tot nog toe deden we dit niet omdat mijn kamer meer privacy biedt. De jongens kletsen nog even na maar ik wil snel het bed in. Hoewel, even opfrissen kan geen kwaad. Maar ja, alleen een jurkje aan en verder niks betekent automatisch dat ik direct in mijn blootje sta. Ik pak een bloes van Gael en trek die aan, om naar de badkamer te kunnen. Als ik door de woonkamer loop klinkt er een enthousiast gefluit, ik bloos heftig, zien die gasten meer dan ik? Ik buk me iets om te checken of ze wat kunnen zien, maar het effect is natuurlijk dat door mijn buiging mijn billen half bloot komen en nou liggen ze alle drie helemaal in katzwijm.

Nou ja, jóngens, ze doen maar. Ik ren naar de badkamer, doe de boel op slot en spring snel onder de douche. Als ik terugloop zitten de jongens als drie bronstige aapjes op een rij, klaar voor een tweede voorstelling. Ik lach en wuif vriendelijk naar ze en zorg dat ik in bed kom, waar ik als een blok in slaap val. Later die nacht word ik half en half wakker als Gael in bed komt en me op mijn rug draait. ‘Liefje, please, mag ik even? Je was zo onaards mooi en sexy op dat podium, ik verlang hier al de hele middag naar, mag ik in je komen, please?’ Ik ben er nauwelijks met mijn hoofd bij, de joints en de alcohol razen nog behoorlijk door mijn lijf, ik heb eigenlijk geen idee wat ik vind, maar ik gun het Gael en knik ja.

Ondanks mijn roes voel ik toch goed hoe Gael me op mijn rug duwt, mijn benen spreidt, mijn kutje nat likt en daarna op me komt liggen. Hoe hij zijn paal voor mijn gleufje brengt en hem ineens behoorlijk stevig in me steekt. Hoe hij daarmee alles in mij wakker maakt wat al zo’n beetje was ingedommeld. Het was de hele afgelopen dag alsof er een soort van tropisch briesje door mijn lijf waaide, alsof mijn zintuigen en zenuwen voortdurend op scherp werden gezet. Het maakte dat ik me heel erg bewust was van mijn lijf en wat het bij andere mensen opriep. Ik voelde het tijdens het concert en hoe ik het voor het eerst gebruikte om ons optreden mee in te kleuren. Dat bewustzijn beleefde ik ook daarna in het feest, alsof mensen mij nu pas echt zién.

En of het door dat nieuwe bewustzijn komt weet ik niet, maar nu Gael me in mijn slaap gewoonweg aan zijn paal heeft gestoken, want anders kan ik het niet noemen, nu ontwaken voor het eerst de gevoelens die vader volgens mij bedoelde als hij het over ‘gevallen meisjes’ had. Ik heb nu inderdaad wel het gevoel alsof ik in een vrije val kom, alsof mijn lijf het van me gaat overnemen, alsof ik alle regie kwijt raak, alsof ik alleen nog maar seks ben. Maar, hoe ver ik ook weg raak, altijd is er in de verte nog dat schuldgevoel, dat dit niet mag. Gelukkig gaat óók door me heen dat de Heere ons niet voor niks dit lijf met alles erop en eraan en erin heeft gegeven, dat het een doel heeft, een groot kósmisch doel misschien zelfs wel.

Overgave

Ik kan niet anders dan me eraan over geven. Ik laat me némen door Gael, hij mag me hebben en hij mag nu echt álles met me doen. Ik open me zo ver mogelijk voor hem, niet alleen met mijn lichaam maar ook met mijn mind, ik wil hem in alles voelen. Ik wil me laten overrompelen, ik wil beleven hoe het is om me helemaal over te geven, ik wil vertrouwen hebben in wat er met me gebeurt. Gael voelt mijn reactie goed aan en vraagt: ‘hoe gaat het liefie, kan dit wel, zal ik stoppen?’ Ik kijk hem alleen maar aan, beweeg mijn lijf een beetje onder hem, kantel mijn bekken even, laat hem voelen dat hij mag, dat hij welkom is. ‘Ohw, Joney, jouw ogen, kreunt hij.’ Ik weet het langzamerhand wel, slaapkamer-ogen. ‘Sorry Gael, kan-er-niks-aan-doen’ mompel ik, half dizzy en toch zo aanwezig, alsof het iets is om me voor te verontschuldigen.

Gael legt zijn hele lekkere brede platte jongenslijf als een beschermend schild over me heen, bedekt me, kust mijn gezicht overal waar hij maar kan en gaat me dan néuken. Whow, dít is dus neuken, dit is dus alles wat je belemmert loslaten. Hij gaat helemaal op me los, steekt keer op keer zijn paal diep in me en is hélemaal niet meer zoals anders bezig met hoe het voor mij is. Hij pakt wat er te pakken valt. En dat is helemaal goed, want dit is wat ik wil, ik wil gepakt en gepaald en genomen en geneukt worden! Gael stookt mijn vuurtje zo hoog op dat ik al snel klaar kom en voel hoe alles in me zich aanspant rond die steeds maar weer binnendringende paal. Hoe ik hem probeer vast te houden door mijn spiertjes daarbinnen samen te trekken maar hem toch steeds weer moet loslaten. Ik vóel alleen nog maar, ik ben niet meer maar ook niet minder alléén maar mijn lijf geworden, het eist alles op. Het vuur laait hoog op maar op de een of andere manier dooft het daardoor ook snel. En terwijl ik voel hoe Gael nog lang niet met me klaar is en maar door beukt in mijn lijf val ik verzaligd en verzadigd stil. Niet veel later slaap ik, niet goed meer beseffend dat ik nog steeds geneukt word.

Ik ontwaak als het net licht wordt, het is tegen zessen en ik moet ontzettend plassen. Onnadenkend loop ik zonder iets aan te schieten en nog half slaperig de woonkamer in. Ik schrik me suf als ik ‘hi Joney’ hoor. In een reflex sla ik mijn armen voor mijn tieten en kutje. Pas dan zie ik Bas op de bank zitten, in alleen een shorts, met alweer een joint tussen zijn vingers en een glas wijn voor zijn neus. ‘Hi Bas’ zeg ik zachtjes en loop snel door, ik schaam me dood maar moet toch echt eerst behoorlijk naar de wc.

In de badkamer vind ik een badjas van een van de jongens en als ik terug de kamer in loop zeg ik zachtjes ‘Sorry Bas, dat was dom van me.’ Bas kijkt me breed grijnzend aan: ‘nou, ik vond het niet zo erg hoor…’ En weer bloos ik. ‘Kon je niet slapen?’ vraag ik dan maar, een beetje sullig. ‘Een uurtje of zo wel, maar op een gegeven moment begon mijn phone de hele tijd te pingen. Kom ‘ns even kijken Joney, niet te geloven wat er gebeurt.’ Ik ben nog steeds behoorlijk van de kaart maar zie toch echt wel dat er ondertussen iets gebeurt in Bas zijn shorts, die staat een behoorlijk stuk boller. En ik weet óók wat dat betekent. Ik kijk er naar, zie hoe Bas ook ziet dat ik zijn bobbel zie en meteen daarna een rooie kop krijgt. ‘Ohw Joney, dat bedoelde ik niet hoor.’ Nou grijns ík tevreden, het staat een-een.

Ons kindje de wereld in

Bas weer: ‘echt Joney, zo ben ik niet hoor. Ik bedoel dit, een opname van gisteravond, Medieval whisperings is door iemand ge-uploaded naar YouTube, kom nou kijken! Lust je trouwens ook nog wat wijn?’ Beetje heftig zo vroeg nog maar ik ben er eigenlijk wel voor in de stemming, ik knik en terwijl Bas voor mij ook een glas indoet plof ik naast hem op de bank, pak zijn smokende joint van het schoteltje en neem een stevige hijs. En dan laat Bas het filmpje zien en stomverbaasd zie ik ons hele optreden van gisteravond terug op YouTube, echt nog mooi gefilmd ook. Ik kijk er naar alsof daar hele andere mensen staan dan wij vieren. Ik herken mezelf nauwelijks, zo anders als ik ben tijdens dat optreden, dat had ik echt niet in de gaten. Of ik een beetje van de wereld ben, helemaal in de muziek zit. Ik zie hoe iedereen naar me kijkt en hoe mensen net als ik bijna gretig de muziek naar binnen laten komen.

Bas en ik roken en drinken ijverig door, dit moet echt even verwerkt worden met de hasj en de wijn. We kijken samen het filmpje dat een minuut of acht duurt wel drie keer achter elkaar helemaal af, we kunnen er duidelijk geen genoeg van krijgen. Het is al een paar duizend keer bekeken, het voelt alsof ‘ons kindje’ de wijde wereld intrekt en wij er op een of andere manier geen zeggenschap meer over hebben, dat het een eigen leven gaat leiden.

Op een gegeven moment word ik alweer helemaal high en tegelijk ook soezerig maar ik wil eigenlijk nog graag een tijdje met Bas samen zijn. Ik voel in alles dat we langzaam maar zeker naar elkaar toe kruipen, zowel lichamelijk als in onze aandacht voor elkaar, maar ik wil daar niet te ver in gaan, ik wil Gael niet op die manier voor het blok zetten. Dan krijg ik een brainwave. ‘Bas, ik krijg het koud maar wil nog even samen doorkletsen. Kom je naast me liggen in ons bed? Even weer warm worden ook.’ Bas kijkt me met grote ogen aan en vraagt ‘en Gael dan?’ Ik doe of ik onnozel ben: ‘oh, plek zat hoor.’

Pyamafeestje

In bed schuif ik Gael wat opzij, die zich met wat gesnurk van me wegdraait op zijn andere zij en ga met m’n badjas nog aan naast hem liggen. Aan mijn andere kant schuift Bas aan, op zijn zij naar mij toegekeerd en heel voorzichtig legt hij zijn hand op mijn buik. Ik kijk hem aan en zeg zachtjes ‘ehm, ik weet niet of dit nou de bedoeling was, Bas.’ Hij kijkt me met zijn grote donkere ogen aan en fluistert ‘ik zal echt niet te ver gaan, Joney, maar ik wil je al zo lang eens tegen me aan voelen. Mag dat?’ Ik moet eerlijk zijn, ik wilde immers ook bij hem zijn en knik. Bas drukt zich tegen me aan, ik voel zijn paal tegen mij dijbeen drukken. Bas maakt daarna de knoop van de band om mijn badjas los, schuift de panden opzij en legt dan zijn hand op mijn blote buik. In cirkeltjes rond mijn navel streelt hij me, waarbij hij de cirkel steeds ietsje groter maakt.

Ik voel hoe hij in zijn cirkels mijn borsten nadert en ook al naar beneden richting mijn gleufje dwaalt. Ik kijk Bas aan en zeg ‘je zou toch niet te ver gaan?’ Bas grijnst en legt dan zachtjes een hand om mijn linkerborst en ik hoor hoe hij een kreuntje uit: ‘ohw Joney, dit wilde ik al zo lang voelen, je hebt volgens mij de mooiste tietjes ever, zo mooi van vorm.’ En tegelijk wrijft hij mijn tepel tussen zijn duim en wijsvinger wat op en neer waardoor die stijf wordt, ik ervaar direct hoe ik van binnen weer begin te stromen, hoe alles vloeibaar wordt. Op dat moment draait Gael zich ook naar me toe, waarschijnlijk wakker geworden van Bas zijn gefriemel aan mijn lijf. ‘Wat is dit nou?’ reageert Gael als tot hem doordringt dat Bas naast me ligt.

Ik vertel Gael hoe dit is gegaan en van het filmpje, maar het is me duidelijk dat hij hier niet blij mee is. Ik maak me los van Bas, draai me naar Gael toe en fluister zachtjes: ‘Liefje, dit is wat ik wil. Jij bent mijn soulmaatje maar ik wil nog niet aan je vast zitten. Ik vind je vrienden ook leuk maar wil niet stiekem doen. Daarom ligt Bas hier en ik zou het fijn vinden als je het oké vindt. Please, geef je me die ruimte?’ Bas voelt aan dat hij zich even stil moet houden, ligt achter mij rustig af te wachten wat er hier gebeurt. Gael zucht dan: ‘ik snap je wel Joney, maar ik vind dit echt moeilijk hoor.’ Als reactie geef ik hem een kus en fluister: ‘dit is goed voor ons allebei, liefje, probeer het maar.’ En draai ik me op mijn rug, spreid mijn armen en allebei de jongens komen close tegen me aanliggen, ook op hun rug, en zo liggen we een tijdje.

Dan vertelt Bas van het filmpje en hoe vaak het al bekeken is. Gael knapt er van op, wordt er helemaal blij van: ‘whow, weet je nog Bas, dat we droomden dat we mooie muziek zouden maken. Het is ons gelukt, dankzij dat kanjertje hier tussen ons in.’ Ik voel me helemaal warm worden van zijn compliment, alles in mij zwelt op van blijdschap. Ik kijk de jongens om beurten aan en geef ze een dikke kus. Op dat moment gaat de deur van Gael zijn kamer sneaky open en verschijnt het warrige dreadlock-hoofd van Anthony om de hoek, zijn blauwe ogen onwijs mooi oplichtend, zoekend. ‘Wat gebeurt hier?’ vraagt hij, ‘waarom ben ik niet uitgenodigd bij dit pyamafeestje?’ We schieten alle drie in een lach. ‘Dat ben je wel hoor, Anthony, maar je sliep nog’.

Anthony net als Bas in alleen een boxer en nu pas zie ik wat een mooi gespierde jongen hij is. ‘Maak eens plaats Gael, jij hebt die meid nou wel genoeg tegen je aan gehad’ moppert hij en gehoorzaam schuift Gael wat van me af. Als Anthony het dek openslaat grijnst hij ‘zo, het ruikt hier wel behoorlijk naar seks zeg’ en of ik wil of niet, ik bloos ontzettend. Anthony kruipt heel close tussen Gael en mij in en zo ligt uiteindelijk heel Cosmic Rhytms gebroederlijk én gezusterlijk samen in één bed. En ook Anthony krijgt het verhaal van het filmpje te horen en lijf aan lijf liggend genieten we van ons succes, van het wonderlijke feit dat mensen mooi vinden wat we maken.

Het blijven toch jongens

Op een gegeven moment ben ik even wat ingedommeld maar kom weer bij de les door gefriemel aan mijn lijf. Tja, ik snap ook wel dat één meisje tussen drie opgewonden jongens niet onopgemerkt blijft. Ik voel hoe handen over mijn lijf dwalen, hoe op een bepaald moment Bas mijn borsten streelt terwijl Anthony’s hand, zogenaamd mijn buik strelend, stiekem afdwaalt naar beneden. Maar dit wil ik niet, misschien ooit wél, maar niet nu. Ik kan zeggen dat ze moeten stoppen maar ja, het zijn en blijven jongens, dat gaat niet never nooit lukken.

Ik klauter daarom onder veel gemopper van de heren tussen hen uit, geef ze met de deurklink al in de hand een knipoogje en weg ben ik. Ik neem goed de tijd onder de douche, streel mezelf tijdens het inzepen want eerlijk gezegd ben ik net als de jongens behoorlijk opgewonden. Al snel kom ik klaar en dan is het tijd om te vertrekken. Als ik fris en aangekleed ben zwaai ik gedag naar de jongens, die inmiddels weer tot rust gekomen en relaxed in bed liggen te kletsen. Nog steeds een beetje high en blij fiets ik naar de binnenstad, het voelt alsof mijn leven aan een nieuw hoofdstuk is begonnen. Ik gá er voor en laat gebeuren wat er op mijn pad komt

Het succes van ons eerste nummer ‘Medieval Whisperings’ is gigantisch. Binnen een paar weken is het duizenden keren bekeken op YouTube en al snel besluiten we een studioversie te maken voor de streamdiensten. We hebben daarvoor een provider gevonden die de opname regelde en voor redelijke tarieven ook de uploads en verdere support doet. Dankzij hen staat het nummer nu al in zó’n mooie versie op Spotify en AppleMusic. En, zij kennen de kruip-door-sluip-door-weggetjes op de streamdiensten om een nummer in de picture te krijgen en het loopt echt als een tierelier. De jongens waren en zijn tegen commercie, maar er moet toch ook iets binnenkomen. We willen betere en meer instrumenten aanschaffen en zelf moet ik er ook nog eens van leven, sinds vader mijn toelage stop zette. Iedere euro is dus welkom.

Ik kan gewoon niet bevatten hoe anders mijn leven is geworden, in nog geen drie maanden tijd! Mijn haar heb ik altijd los en doe ik néver nooit meer op een knotje, ik heb altijd leuke kleren aan, als het warm is durf ik zelfs een stukje blote buik te laten zien, van de oude tuttige Johanna is niks meer over. En door de muziek krijg ik steeds meer vrienden en heb ik inmiddels een soort van sociaal leven. Op het conservatorium gaat het ook super. Dankzij mijn muziek met Cosmic Rhytms ben ik veel geïnspireerder viool gaan spelen en dat komt mijn vioolstudie behoorlijk ten goede. En ook in mijn minor zang heb ik er veel plezier van dat ik in onze band de zangeres ben.

Joneys journey

In de maand juli treden we in Nederland op bij een paar openluchtfestivals en daarna gaan we zelfs op een minitourneetje dat tegelijk onze vakantietrip is. Als dat begint gaan we eerst naar Danouter, een festival in België en daarna gaan we door naar Silves, een plaatsje in de Algarve in Portugal, waar ieder jaar een middeleeuws festival is. En tot slot gaan we naar Barcelona, waar dan een straatmuziekfestival is. Om genoeg materiaal te hebben werken we hard aan onze setlist. Inmiddels hebben we vijf eigen nummers en verder spelen we muziek van anderen die ons aanspreekt. Het gaat goed met de chemie tussen ons vieren als band, we zijn het altijd naadloos eens over de opbouw van een set, we voelen elkaar muzikaal gezien perfect aan en kunnen van ritme wisselen of een nummer verlengen alleen door elkaar even aan te kijken. So far so good, maar verder zijn er al wel wat complicaties.

Mijn relatie met Gael is een tikje ingewikkeld momenteel. Omdat ik hem heb gezegd dat ik hem wel in mijn leven wil houden maar toch ook vrij wil zijn laat hij me meestal links liggen en vind hij dat hij het met andere meisjes moet aanleggen. Een soort van wraak? Het is me echt niet duidelijk, maar sinds de sessie van de hele band in zijn bed een paar weken terug zijn we niet meer bij elkaar geweest en zie ik nu het ene na het andere meisje langskomen. Anthony zat een tijdje ook behoorlijk achter me aan, maar die heeft nu een vriendinnetje dat al zijn aandacht opeist. Daar ben ik blij om want hij werd een beetje te opdringerig.

Ja, en dan Bas. We repeteren nu met de aanstaande optredens twee keer in de week of baker, en iedere keer heb ik dan samen met Bas als ritueel om een joint te roken. Het helpt me los te maken van het gedoe van alledag en goed focus te krijgen op wat we gaan doen. Bas wordt een steeds grotere vriend, hij is stil en beschouwend maar heeft zeg maar ‘erg diepe gronden’. Ieder woord dat hij spreekt is doordacht en dat heeft er voor gezorgd dat wij samen teksten zijn gaan schrijven. Op de een of andere manier heeft hij de gave om als ik een melodietje speel daar de woorden bij te ‘voelen’, ze komen dan als het ware naar hem toe. En omgekeerd, iedere zin van hem roept bij mij een motiefje of rif op. We hebben een duidelijke klik, en daar komt bij dat Bas ook nog eens een heel leuke jongen is om te zien, lang, zwarte lange krullen en diepbruine ogen, begin van een baardje.
Het is duidelijk dat we steeds meer naar elkaar toetrekken…

Dankjewel dat je dit verhaal leest. Het is me dierbaar!
Liefs, Zara