Evenwicht 10

Evi domineert

Na de langdurige tongkus, lag Julia nog op haar rug, met haar benen in V-vorm vast aan de muur en met de twee vibrators in haar kutje en kontje.

Gert vroeg aan Evi om even op te staan en Gert trok in één beweging, het baal stro van de muur weg. De twee tarzans gleden uit het kutje en kontje van Julia. Gert maakte de voeten los van de bezemsteel, alleen de borsten liet hij nog opgebonden. Dan hielp hij Julia recht.

Evi stond er naar te kijken. Gert greep in zijn rugzakje en haalde daar de voorbinddildo uit. “Gesp dat even om alsjeblieft” vroeg hij aan Evi. Die deed dat prompt en stond twee minuten later met een nogal dikke, zeventien centimeter lange, in een harnas voorgebonden dildo te pronken.

Julia bekeek Evi. Gert greep terug naar twee dikke wasknijpers die op de grond lagen, liep op Julia toe en zette op elk van haar tepels terug een wasknijper. Hij trok er dan een paar keer aan en Julia begon direct te kreunen.

Het baal stro legde hij dwars voor Julia en zei : “op je knieën gaan zitten, benen ietwat gespreid, met je onderarmen leunen op het baal stro en laat je door Evi hier neuken”.

Julia deed gewillig wat Gert vroeg.

Gert ging op zijn krukje voor het gelaat van Julia zitten, gaf haar een lieve kus, zonder gebruik van tong, op de mond en zei : “Evi” terwijl hij over de naakte rug van Julia naar Evi keek, “steek die dildo zo diep mogelijk in haar kutje, dan trek je die er bijna terug helemaal uit en dan ram je ineens tot maximale diepte en dat dertig keer herhalen alsjeblieft”. Evi ging gekromd achter Julia staan, zette de eikel van de dildo tegen het kutje en duwde door.

“Traag, graag” zei Gert nog.

“Grijp met één hand in de haren van Julia” zei Gert en trek haar hoofd achteruit. “Met de andere hand gebruik je nu deze hondenleiband en sla alternerend links en rechts van je andere arm, op haar rug en kont met die leiband en neuk haar dan zo, in de kut” zei Gert.

Terwijl hij dat tegen Evi zei, keek Gert, gezeten op zijn krukje, recht in de ogen van Julia. Die keek wel heel smachtend naar hem terug.

De hondenriem, zwiepte over de rug van Julia en Evi begon te neuken, wel al direct in een redelijk ferm tempo. Als een cowboy die zijn paard aanvuurt, bleef Evi slaan op de rug en vooral de kont van Julia. Om Evi wat te helpen, duwde Gert met op elke schouder van Julia, één hand, tegen de stotende Evi in. Julia begon serieus te kreunen.

Na een dertigtal harde stoten in de kut van Julia, zei Gert, weer terwijl hij recht in de ogen van Julia keek : “nu in haar kontje Evi, eveneens dertig stuks”. Evi aarzelde niet, trok de kunstlul uit de kut van Julia en ramde ineens tot tegen het draagharnas van de voorbinddildo in het kontje van Julia. Die gaf ineens een ‘oooooeeeeeeeeeeffffffff-geluid’. De dildo was immers een zeventien centimeter lang en toch zo’n vier centimeter van diameter. Evi pompte weer ferm door en bleef tegelijk met de riem op de rug en kont van Julia slaan.

Gert keek over Julia, die haar ogen gesloten had en met achterover getrokken hoofd alle stoten opving, naar Evi. Daar zag hij een jonge blote deerne, met een fanatiek getrokken gelaat, met een bijna, aan waanzin grenzende verbetenheid, die riem hard links en rechts van de arm waarmee ze aan de haren van Julia trok, slaan. ‘Verdomme’ dacht Gert bij zichzelf, ‘die Evi is een raspaard, die heeft een fanatieke, natuurlijke dominantie over zich, die geniet gigantisch hard van haar overheersing van Julia en de behandeling die ze Julia geeft’.

“Terug in de kut, Evi !” riep Gert en Evi was zich duidelijk bewust van wat ze aan het doen was, want ze luisterde onmiddellijk en stak in één vloeiende beweging de dildo tot maximale diepte in de kut van Julia.

Gert liet de schouders van Julia los, Evi had ze toch bij de haren vast, dus veel vooruit bewegen kon Julia niet. Gert greep dan maar over het baal stro, tussen de onderarmen van Julia door, naar de opgebonden borsten van Julia. Die hingen verticaal naar beneden en op elke tepel stak zo’n plastiek wasknijper van ongeveer twee centimeter breed op het klemmende gedeelte. Met in één hand een wasknijper vastgenomen, trok Gert die naar beneden. Julia gilde het daardoor uit.

Gert had zijn gelaat vlak naast dat van Julia gebracht, omdat hij anders niet aan de borsten kon komen, hij trok nog venijniger die tepels naar beneden, Julia gilde daardoor nog harder en tegelijk fluisterde Gert in het oor van Julia : “geniet van die dikke dildo in je kutje en van de pijn die ik je borsten bezorg”. Julia hield haar kaak tegen die van Gert.

Evi, die ramde keihard door met de dildo in het kutje van Julia.

Gert van zijn kant, begon met de naar beneden getrokken tepels van Julia linksom en rechtsom te draaien, dat deed blijkbaar immens meer pijn want Julia begon oorverdovend te krijsen. “Harder in die kut rammen Evi !” riep Gert “en in die kut blijven rammen tot ik zeg dat je mag vertragen”. Evi knikte met die verbeten trek op haar gelaat.

“Volgen” riep Gert nog en hij liet de tepels van Julia los, maar met het terugtrekken van zijn handen, trok hij ineens ook de onderarmen van Julia voorwaarts. Die viel daardoor met haar opgebonden borsten en met de dikke wasknijpers op haar tepels, plat op het baal stro. Julia gilde het hartverscheurend uit. Ze huilde van de pijn en Evi die inderdaad gevolgd was met de dildo, ramde uit alle macht in de kut van Julia.

Het haar van Julia was uit de handen van Evi geschoten door de onverhoedse beweging van Gert met die onderarmen en het pardoes op haar opgespannen borsten terechtkomen van Julia. Dus stak Gert één hand op het achterhoofd van Julia in de haren, trok het gillende hoofd achterwaarts en hij zei : “Julia, ik wil je nu spuitend zien klaarkomen, ik wil je sappen uit je kut zien schieten en ik wil zien dat je zo die verkrachtster achter je onder zeikt”. Die woorden waren teveel voor Julia en ze gilde dat ze klaarkwam. Evi bleef rammen maar zag tegelijk dat er massaal veel vocht uit de kut van Julia, onder de, in en uit gaande voorbinddildo, tussen haar onderbenen, op de vloer spoot. Evi geraakte bijna in trance van geilheid. Julia bleef aan één stuk door gillen en spuiten.

Na een tijdje, deed Gert teken, dat Evi mocht vertragen. Hij klemde het hoofd van Julia tegen het zijne. Ze weende. Met één hand streelde Gert door de haren op het achterhoofd van Julia. Evi, trok de dildo uit Julia, dan deed ze het harnas af en Gert wees naar de fles met bodylotion en daarna naar de rode strepen op de kont en de rug van Julia. Ze snapte direct wat Gert bedoelde en een moment later, was Evi de hele rug van Julia met bodylotion aan het deppen. Het snikken van Julia verminderde.

Gert greep de rok van Julia die daar lag en dan trok hij Julia recht. Hij spreidde de rok op het baal stro uit en zette Julia voorzichtig op haar kont op één kant van het baal stro. Dan stond hij recht en deed teken aan Evi om naast Julia te gaan zitten en die te omarmen.

Gert vroeg aan Julia en aan Evi : “Evi, zodra Julia er klaar voor is, geef haar dan een heel mooie tongzoen alsjeblieft”. Evi knikte en omarmde Julia heel lief. Ze streelde ook door de haren van Julia en liefkoosde haar. Dan bracht ze twee vingers onder de kin van Julia, tilde zo diens hoofd een beetje op en zette haar lippen op die van Julia. Ze verloren zichzelf in een erg liefdevolle en tedere, langdurige tongzoen. Gert bekeek hen en vond het tafereel ontroerend.

Tijdens de langdurige kus van Evi met Julia, had Gert had alles opgeruimd. Na de kus terwijl de twee naakte dames, tegen mekaar leunend en mekaar omarmend, stilzwijgend naar Gert keken, fluisterde Julia : “bedankt Evi”. Evi snapte dat niet echt goed, maar dan zei Gert : “kleed je maar aan Evi, ik zal Julia wel naar haar bed brengen”. Het was ondertussen al na elven ’s avonds. Gert grabbelde de kleding van Julia bij mekaar, nam het emmertje met de wasknijpers en dildo’s, ondersteunde Julia en zo liepen ze samen, naar de boerderij. Julia rilde, want het was laat en al wat frisjes.

Hij vlijde Julia in haar bed neer, gaf haar een kus op het voorhoofd en zei : “bedankt Julia”. Julia keek een beetje wazig naar Gert omhoog en zei :”die Evi, mag je nog meebrengen Gert”. Gert knikte.

Dan liep hij terug naar de schuur, stak zijn spullen in het rugzakje, greep de hondenleiband van Max en met de ondertussen aangeklede Evi verliet hij de boerderij. Zelf was hij geen seconde naakt geweest.

Op de terugweg naar zijn huis, zei Gert : “Evi, schat, dit was het eerste deel van jouw verjaardagscadeau”. “Je hebt je kunnen uitleven”. “Je bent op een heerlijke manier klaargekomen, denk ik”. Evi knikte. “En je hebt kennis gemaakt met Julia”. “Die kickt op pijn en je hebt gezien dat ze daardoor zelfs op een heel geile manier kan klaarkomen”. “Erger nog, als ze geen pijn voelt, en dat is zo geleidelijk aan gegroeid, kan ze zelfs niet meer klaarkomen”. “Julia is wat je noemt een soort van ‘pijnslavin’, iemand waar je alles mee kunt doen, op voorwaarde dat je haar veel pijn bezorgd”.

“Dat deed je vandaag en mijn eerste gedachte over jou, is ook bevestigd”. “Wat bedoel je Gert” vroeg Evi al verder wandelend. “Simpel Evi, ik zag jou bezig met Julia, ik zag dat je die speciale glinstering in je ogen kreeg, toen je haar overal kon slaan, toen je haar domineerde en toen zij willoos, alles wat jij deed onderging en er nog intens van genoot ook”.

“Zo’n behandeling als je deze avond aan Julia gaf, ga je mij nooit kunnen of mogen geven, want ik word niet geil van pijn die ik voel, eerder in tegendeel en omgekeerd, ik bedoel zo’n behandeling moet ik jou ook niet geven, want dan vermoord je me waarschijnlijk”.

“Maar zowel voor jou, als voor mezelf, zo’n erg pijnlijke behandeling aan Julia geven dat is uitermate geil en opwindend”. “Spreek me maar tegen”. Evi zweeg. Na een tijdje zei Evi : “Gert ik vrees dat je gelijk hebt, ik vond het geven van die behandeling ontzettend opwindend en heb er echt van genoten”. Gert zei daarop : “jou zo bezig zien, zoals daarnet, met Julia, was voor mij ook erg opwindend, maak je daar geen zorgen over”.

Na nog ongeveer een tweehonderd meter verder gewandeld te hebben zei Gert : “Evi, Julia is een pijnslavin”. “Een slavin, is iemand waarmee je kunt doen wat je wilt”. “Er bestaan evenwel ook lustslavinnen ook”. “En lustslaven ook, natuurlijk”, voegde Gert er aan toe. “Het tweede deel van jouw verjaardagsgeschenk, is zo’n lustslavin”. “Je hoeft, of beter, mag die geen pijn doen, maar je dient die persoon wel als slaaf of slavin te behandelen, dus je dient er enkel seksuele handelingen mee te doen, ze te dwingen om die met jou te doen en in de meeste gevallen, is een grote mate van vernedering ook aangewezen”.

“Dat lijkt me ook leuk” zei Evi, “maar waar vinden we zo iemand ?” Gert grinnikte en zei dan : “wat doen jij en je mama, morgen namiddag ?” Evi bleef plots stokstijf stil staan. “Wat ?!” riep ze uit. Haar kwartje was gevallen. “Mijn mama, meen je dat ?” Gert die een paar meter verder gewandeld was, stopte ook, draaide zich om naar Evi en zei : “yep”.

“Dat meen je toch niet, dat wil mijn mama nooit, ik geloof nooit dat zoiets met haar mogelijk is”. “Dat kan ik niet geloven”.

Gert keek naar Evi. Ze stonden alle twee op een meter of drie van mekaar, in het maanlicht en het was verder al erg donker. Dan zei hij : “oh, jawel, Evi, met jouw hulp, maak ik daar een gewillige lustslavin van”. Hij had ernstig gesproken. Evi zei niets.

Gert zei dan : “Evi, meisje, je mama is heel ongelukkig, al meer dan tien jaar zonder seks en als ik jouw en haar papiertje vergelijk, weet je nog, waar haar en jouw opwindende en afstotende dingen op stonden, dan weet ik zeker dat zij een onderdanig type is en helaas heeft jouw papa dat, toen ze nog bij mekaar waren, niet gezien of was hij niet dominant genoeg om er iets mee te doen”. “Dat is de echte reden van hun echtscheiding”.

Als wij twee van haar een onderdanige lustslavin kunnen maken, dan weet ik met stellige zekerheid, dat zij terug een gelukkige vrouw wordt, gelukkiger dan ze ooit geweest is, want tot vandaag heeft zij niemand die haar echt gelukkig kan maken”. “Jij kunt dat wel, mits de juiste aanpak en als jij akkoord gaat, gaan we dat morgen in praktijk omzetten”.

Evi kwam dichterbij Gert gewandeld, ze stak een arm door de zijne en ze wandelden verder. Dan zei ze, na een minuut of twee : “we kunnen het tenminste proberen, valt het tegen, dan is dat maar zo, valt het mee, dan krijg ik een gelukkige mama en dat heb ik nu niet”. Gert knikte.

Dan vroeg Evi : “hoe pakken we dat aan”. Gert grinnikte omwille van de directheid en de gedrevenheid van Evi, eens ze van iets overtuigd was.

“Simpel” zei Gert, jij gaat zo dadelijk naar huis”. “Jouw mama zal wel op jou zitten wachten en erg ongerust zijn over jouw afwezigheid, ‘haar kindje’ dat niets laat weten van wat ze uitspookt”. “Je vertelt best niets van wat we vanavond uitgespookt hebben, enkel dat we langdurig met mekaar gepraat hebben en dan zeg je dat je mij uitgenodigd hebt om bij jullie te komen brunchen tegen twaalf uur”. “Gewoon wat broodjes, beleg en een eitje of zo”. “Ik verschijn stip om twaalf uur bij jullie”.

“Zolang we eten, babbelen we over niets bijzonder”. “Na het afruimen, gaan we ergens in een zetel zitten of zo, liefst op enige afstand van mekaar en ik begin een babbel met haar over de dingen des levens”. “Al wat jij hoeft te doen is luisteren naar wat ik zeg en vooral wat ik vraag aan jouw mama”. “Meermaals zal ze protesteren, of tegenspreken, of niet willen doen wat ik vraag en telkens als je dat merkt, moet je ingrijpen en gewoon bevelen dat ze moet doen wat ik vraag”. “Jij hebt in werkelijkheid de touwtjes in handen, al wat ik doe is vragen stellen, die jij dan verandert in bevelen”. “Bij elk bevel dat jij je mama geeft haar rechtstreeks en dwingend in de ogen kijken en iets harder praten, zonder te roepen”. “En” zei Gert, “als ik jou iets vraag, probeer dat dan direct en zonder te protesteren te doen, dat is gewoon een kwestie van een voorbeeld van gehoorzaamheid aan je mama te geven”.

“Trouwens, morgen ga ik jou ook van heel de dag niet aanraken, jouw mama waarschijnlijk wel, maar dat moet jij maar aangeven”. Evi keek naar Gert onbegrijpend en die zei : “jij mag, correctie zou moeten aangeven, morgen, hoe en waar ik jouw mama van jou moet aanraken”. “Jij bepaalt dat, ik niet”. “Vanzelfsprekend, steek ik mijn piemel daar waar jij het wilt, het is te zeggen in die opening bij je mama die jij uitkiest”. “Jou ga ik niet aanraken, want je bent morgen nog geen achttien” en Gert lachte. “Dat is eventueel, als jij dat nog wenst na morgen, voor het derde deel van mijn verjaardagscadeau, maar daarvoor moet je achttien zijn”.

Ze waren ondertussen aan de woning van Gert en Katja aangekomen en daar was niemand. Gert zette de hond Max, binnen, liep naar de fiets van Evi, smeet die in de Berlingo en zei : “ik rij je wel even naar jullie huis, want nu nog, in het donker zo ver rijden, als jonge, mooie vrouw, helemaal alleen, dat lijkt me niet verstandig”. Vijf minuten later, zette Gert, Evi af aan hun villa. Gert haalde de fiets nog uit de Berlingo, Evi gaf Gert een kus op de kaak en zei : “tot morgen”. Gert knikte en reed naar huis om te gaan slapen.

Toen Evi de fiets gestald had en langs de achterdeur de villa betrad, zat Carole, de mama van Evi, inderdaad nog wakker in de woonkamer op Evi te wachten.

Evi keek naar Carole, haar mama en zag dat die er erg ongelukkig uitzag. Carole zei : “kindje toch, waar was je nu heel de avond, ik was doodongerust, je hebt toch niets verkeerd gedaan, mag ik hopen ?” “Doe dat alsjeblieft nooit meer, mij zo lang in de steek laten”. Evi dacht bij zichzelf : ‘mijn mama doet precies wat Gert voorspeld had’.

Evi zei : “mama, jij moet mij ontzettend graag zien, dat je zo bezorgd om mij bent”. “Maar ik ben geen kind meer en je wist dat ik naar Gert ging, op bezoek”. “Maak je geen zorgen, hij heeft mij met geen vinger aangeraakt en ik heb dus niets ‘verkeerd’ uitgespookt”. “Wij hebben langdurig over van alles en nog wat gebabbeld en het werd te laat, hij zei dat jij te ongerust zou worden, dus heeft hij me naar hier gevoerd, hij wou niet dat ik zo laat nog in het donker, alleen naar hier zou fietsen”. “Maar we waren nog lang niet uitgebabbeld, dus heb ik hem voor morgenmiddag, hier uitgenodigd om samen te brunchen”. “Je moet zelf niets doen, ik haal wel broodjes bij de warme bakker en pers wel wat sinaasappelen”.

Carole was sprakeloos. Haar dochter die uit zichzelf iemand uitnodigde, zonder voorafgaand overleg, die zelf om broodjes zou gaan en fruitsap persen, dat had ze nog nooit beleefd. Haar dochter was altijd een ongelofelijke luierik geweest en deed normalerwijze nooit iets. Carole snapte het niet. Ze wou eigenlijk geen enkele vent in haar woning, ook Gert niet, ook al was die de dag ervoor samen met haar broer er al geweest, maar dat was anders want dat was voor het verjaardagsfeestje. Zonder het te beseffen had Evi de touwtjes in handen genomen en haar mama voor voldongen feiten geplaatst. Carole had geen keuze gehad. Evi zei : “mama ik ga slapen, want ik wil morgen fris en monter zijn, tegen wanneer Gert komt”. “Is goed kindje” zei Carol nog en Evi, die zich al omgedraaid had, glimlachte toen ze het woord ‘kindje’ hoorde.

De dag erna, stond Evi al om acht uur onder de douche. Ze schoor zich de oksels en heel voorzichtig haar kutje. Ze was dan wel blond en had weinig schaamhaar, maar op aanraden van Gert scheerde ze zich onderaan, helemaal biljartkaal, inclusief de bilspleet. Ze had zelfs haar lange blonde krullen, gewassen en daarna trok ze een fleurig jurkje aan, met daaronder de lingerie die ze van haar mama gekregen had voor haar verjaardag. Het champagnekleurig setje met zwarte kant afgeboord had ze wel de dag ervoor aan gehad, maar het had voor haar een speciale betekenis en Gert had ook gevraagd om dat aan te trekken. Met de haardroger ging ze minutenlang aan het werk en na meer dan een uur, kwam ze als een vrolijke, speelse, jonge vrouw naar beneden, sprong op haar fiets en reed naar de bakker.

Carole, nog in nachtkleed in het salon zat, met een mok koffie in de handen, keek verbaasd naar de verschijning en het vertrek van haar dochter. ‘Wat gebeurt er toch allemaal met haar ?’ vroeg ze zich af. De rest van de dag, zou zeker een antwoord op haar vraag geven.

Een half uur later, was Evi terug. Ze begon de eetkamertafel te dekken voor drie personen. Ging in de keuken, sinaasappels persen, zette de nog warme broodjes in een mandje op de tafel en zei dan tegen haar mama : “mama, ga je douchen en maak je mooi alsjeblieft, dat verdient Gert en doe alsjeblieft geen jeans of een andere lange broek aan”. Carole snapte de draagwijdte van die uitspraak niet, maar trok toch naar de badkamer op het eerste.

Om kwart voor twaalf, haalde Evi een aantal schotels tevoorschijn, daarop etaleerde ze alle mogelijke soorten beleg. Dan ging ze drie eitjes koken, zette die daarna ook op de eetkamertafel en alles was klaar. Het was drie minuten voor twaalf, ze overkeek het geheel en was tevreden. Iets later ging de bel en ze holde naar de voordeur om hem binnen te laten.

Gert droeg een mooi, elegant hemd, een strakke donkerblauwe jeans, cognackleurige schoenen en had een heel dik boeket donker, rode rozen bij. Achttien stuks in totaal en hij gaf dat na de ondertussen gebruikelijke welkomstzoen aan Evi. “Oh, dat is lief” zei Evi toen ze de bloemen aannam. Carole had vanuit de woonkamer gezien dat Evi, Gert een kus op de kaak gaf en de bloemen aannam.

Gert en Evi kwamen de woonkamer in en Evi schoot direct naar de keuken om een vaas voor de bloemen te pakken.

Van zodra Evi uit zicht was, zei Carole : “probeer jij nu mijn Evi te versieren met die bloemen ?” Gert keek een seconde lang boos, maar zei dan : “Carole, ik mag toch Carole zeggen, hoop ik, jij woont hier samen met Evi en ik mag hier komen brunchen, dus ik wou niet met lege handen komen, dat vond ik onbeleefd, dus wou ik een boeket kopen voor zowel Evi als jij”. “Alleen wist ik niet precies hoeveel stuks te kopen en omdat Evi morgen achttien wordt, besloot ik dan maar achttien stuks te kopen”. Carole had al direct spijt van haar opmerking, maar Evi kwam met een grote vaas met de rozen er in, de woonkamer binnen. “Ze zijn prachtig” zei ze vrolijk. “Jonge dame, die zijn zowel voor jou als voor je mama, gezien jullie hier samen wonen”.

Evi zette de vaas op een lange commode en zei : “kom aan tafel, want ik heb honger”.

Evi dirigeerde haar mama naar een aangewezen stoel, vroeg Gert om tegenover haar mama te gaan zitten en zelf ging ze naast haar mama zitten. Ze aten erg smakelijk en babbelden over van alles. Over Marcel, de broer van Carole en baas van Gert, over het bedrijf van Marcel, over de school van Evi en het feit dat ze haar laatste jaar humaniora gedaan had en eind september in Leuven aan de richting psychologie zou beginnen op de universiteit. Carole gaf aan daar wat ongerust over te zijn, gezien Evi van zondagavond tot vrijdagavond op kot in Leuven zou zitten en zij dus alleen, heel de week. Gert keek haar aan en zei : “tja, die studies kunnen volgens mij enkel in Leuven, Brussel en misschien Gent, maar ze gaat daarvoor sowieso op een studentenkamer moeten gaan”. “Dat is een feit en misschien wat lastig voor jou, maar ik weet uit gesprekken met Evi, dat ze jou dolgraag ziet Carole en elk weekend zie je haar terug, dat gaat dan telkens weer een feest zijn”. Toch zuchtte Carole en keek wat sip.

Gert bekeek de twee dames recht tegenover hem. Een achttienjarige blonde, jonge vrouw en een achtendertigjarige volwassen vrouw, eveneens blond en allebei erg mooi. Carole zag er veel jonger uit dan ze werkelijk was en zou zelfs voor de zus van Evi kunnen doorgaan.

Het eten was gedaan en Evi schonk Gert nog een kop koffie en zei : “kom we gaan in het salon zitten”. Ze verkasten naar drie meter verder. Daar stonden drie grote sofa’s, alle drie met plaats voor drie personen en tussen die drie zitbanken stond een grote vierkante salontafel in duur hout.

Gert ging in één van de zetels zitten, knal in het midden, Carole ging dan maar is de zetel daar tegenover zitten en Evi ging in de derde sofa zitten. Alle drie met een vers gevulde kop koffie.

Gert nipte aan zijn koffie, maar die was veel te heet en zette die terug op de salontafel. Dan keek hij naar de twee dames en zei : “mocht ik niet beter weten, dan zou ik jullie voor zussen houden”. Carole was direct alert en zei : “probeer je mij te charmeren om aan mijn dochter te kunnen zitten ?” Evi riep hard : “mama !” Maar Gert reageerde door te zeggen : “laat maar Evi, ik snap best de reactie van je mama”. “Ze is je moeder en ze heeft een heel grote moederlijke bezorgdheid voor jou, dat is heel lovenswaardig”. “Wees daar alsjeblieft nooit boos voor op je mama”.

Dan zei hij tegen Carole : “Carole, ik denk dat jij de allerbeste mama voor Evi bent, die je maar zou kunnen zijn, maar toch klopt er iets niet”. Carole keek vragend.

Dan vervolgde Gert : “Carole, ik herinner me de dag dat jouw broer, heel aarzelend en bijna angstig aan mij op kantoor kwam vragen of ik voor de maand augustus het gezelschap van Evi, zijn petekind, wou accepteren”. “Ik was verbaasd over zijn voorzichtigheid bij die vraag”. “Dat was niet zijn normale doen”. “Dus vroeg ik hem, of dat nichtje van hem zo lelijk was, wat hij ten stelligste ontkende, maar hij zei, dat ze erg lui, arrogant, en soms heel cassant en grof was, maar dat hij naast zijn zus en haar dochter geen andere familie had en dat hij beiden doodgraag zag”.

“Gezien mijn privésituatie, kon ik best wat afleiding gebruiken, dus zei ik maar dat het ok was”.

“De eerste week van de aanwezigheid van Evi, bleek ze ook erg lui, ze heeft bijna heel die week geslapen of wat op een pc geprutst”. “Ze was nauwelijks vriendelijk naar mij toe, het enige dat we samen deden, was ’s middags een broodje nuttigen”. “Ze kwam ’s morgens nooit op tijd, deed van heel de dag niets, gedroeg zich inderdaad arrogant en mij kon het helemaal niet schelen”. “Voor mij was Evi, toen gewoon een rotverwend nest, meer niet”.

“De ommekeer is gekomen, de vrijdag van die week, toen ze een gesprek heeft gehad met Chloé, mijn stiefdochter”. “Alle eer gaat dus duidelijk naar Chloé”.

“De maandag daarna ging ik haar ’s morgens oppikken”. “In de week die volgde, heb ik haar leren kennen als een intelligente, dynamische, jonge vrouw”. “Ze zit boordevol energie, was ineens leergierig en behulpzaam, kortom het tegenovergestelde van de week er voor”.

“Door haar hulp, die tweede week, ging al het werk veel vlugger en was er daardoor tijd om te babbelen over allerlei thema’s”.

“Ik heb haar leren waarderen voor wie ze is, ik heb dan wel een toffe stiefdochter, maar in werkelijkheid ben ik stik jaloers op jou Carole, want je hebt een fantastische dochter en ik heb geen eigen kinderen, laat staan een dochter”.

“Over alles wat tussen ons besproken is, heb ik lang en veel nagedacht”. “Ik was eigenlijk stomverbaasd dat een prachtige jonge vrouw zoals Evi, zich gedroeg zoals ze dat de eerste week deed en ook over de totale ommekeer de week daarop”. “Ik kon het allemaal niet goed vatten”.

“Evi heeft een bijzonder liefhebbende mama, dat is een feit, maar mijn conclusie was tweeërlei : die liefhebbende mama, jij dus, was helemaal niet gelukkig en verloor zich ook in arrogant gedrag, heel veel shoppingtripjes en reisjes om dat te camoufleren en dat ongelukkig zijn van haar mama, stoorde Evi mateloos”. “Dat verklaart ook een deel van haar gedrag vooraf”. “Een tweede punt Carole, was dat ik vaststelde dat, ondanks dat Evi een bijzonder mooie jonge vrouw was en is, en ondanks dat jij haar met heel veel liefde probeerde op te voeden en te beschermen tegen de ‘boze mannenwereld’ ze zich niet vrouw voelde, maar als een klein kindje behandeld voelde”.

Carole wou reageren, maar Gert zei : “wacht even vooraleer je iets zegt”. Dan vervolgde hij : “Carole, jouw dochter ziet je uitermate graag, maar ze is geen kind meer, ze is een jonge vrouw”. “Toch blijf je haar als kind behandelen en beschermen, met de beste bedoelingen, wat op zich lovenswaardig is, maar wat haar ook deels verstikt”.

“Evi heeft, net als elke jonge vrouw, behoeftes aan knuffels, die ze ongetwijfeld van jou krijgt, maar ze heeft ook behoefte om haar vrouw-zijn te kunnen uiten en dat ligt wat gevoeliger”.

“Aan de éne kant wil ze jou gelukkiger zien en jou vooral niet kwetsen, dus volgt ze jou maar in en aan de andere kant wil ze vrouw zijn en zich zo gedragen, maar dat onderdrukt ze door jouw invloed en daardoor geraakte ze gefrustreerd”. “Dat is voor Evi een soort van vicieuze cirkel waar ze in vast zat”. “Hopelijk heb ik dat, met hulp van mijn stiefdochter wat kunnen doorbreken”. Evi knikte heftig.

Gert besloot niet langer de pseudo-therapeut uit te hangen en naar iets meer drastisch over te schakelen en zei tegen Evi : “Evi schattebout, laat eens zien hoe jij als vrouw bent”. Evi wist vooraf wat Gert bedoelde en trok haar jurkje over haar hoofd uit en smeet het opzij. Carole trok grote ogen toen ze haar dochter ineens in haar lingerie in de zitbank zag zitten. “Evi, kindje, wat doe je toch ?”

Evi zweeg en Gert reageerde : “Carole, al wat Evi nu doet, is gewoon aan jouw laten zien dat ze een vrouw is”. “En geef nu eerlijk toe, als je naar haar kijkt Carole, zie je daar dan geen bijzonder mooie vrouw zitten ?” Gert wees naar Evi. Carole was sprakeloos.

Gert zei : “Carole, jouw dochter heeft heel haar leven van alles van jou gekregen, maar het allereerste geschenk dat je haar gaf en dat jouw dochter een gigantische voldoening gaf, is dat lingeriesetje”. “Dat mooie setje, dat ze speciaal op mijn vraag nu aan heeft, is het eerste geschenk in haar leven, waardoor ze zich echt vrouw voelt, je had echt niets beter kunnen geven dan dat prachtige setje”.

“Carole” zei Gert, “kijk naar je dochter, die zit daar mooi te wezen in haar prachtige lingerie, die voelt zich op en top vrouw, in elk vezeltje van haar lichaam en die wil maar één ding, Carole, dat is jou gelukkig zien, meer niet”. “Vanzelfsprekend wil ze niet meer als kleuter behandeld worden, maar dat komt vanzelf, van zodra jij haar vrouw-zijn leert aanvaarden”.

Met open mond van verbazing keek Carole beurtelings naar Evi en naar Gert. Ze wist het allemaal even niet meer en begon dan maar stilletjes te wenen en keek naar de grond. De tranen rolden van haar gelaat en drupten op de grond. Evi wou reageren, maar Gert hield zijn wijsvinger voor de mond om aan te geven dat ze niets mocht zeggen, dus zweeg ze maar.

Na verschillende minuten waarbij Evi en Gert de wenende Carole observeerden, stopte het wenen geleidelijk aan. Ze keek op en keek naar Evi en daarna naar Gert. Ze leek zich binnenin moed te verzamelen en dan stamelde ze : “hoe doe ik dat dan, haar vrouw laten zijn, doelende op Evi en zelf terug gelukkig worden ?”

Voor commentaar op dit waargebeurde verhaal, enkel namen en locaties zijn aangepast ; stuur een berichtje naar rickdanvers@yahoo.com of hier op de site. Alle eventueel crimineel interpreteerbare feiten zijn vanzelfsprekend compleet verzonnen. Tevens is dit verhaal enkel bedoeld voor de Gertibaldi site, enkel te kopiëren mits voorafgaande, schriftelijke toestemming van de auteur.

Sensuele groeten,
Rick