Daar stond ik dan, vast in de eindeloze file, mijn hoofd bonkte lichtjes van vermoeidheid. De dag op kantoor had me leeggezogen. Elke taak, van het inwerken van nieuwe collega’s tot het eindeloos controleren van hun fouten, had ik tot in de puntjes moeten managen, omdat ik wist dat niemand het anders zo perfect zou doen. De nieuwe functie was een grotere aanslag op mijn reserves dan ik ooit had gedacht. De lat lag altijd al hoog, maar voor mezelf lag hij onbereikbaar hoog. Ik verlangde naar de rust van thuis, naar het moment dat ik mijn schoenen uit kon schoppen en de stilte me zou omarmen. Maar die rust was een illusie. De gedachte aan de puinhoop die Lieke ongetwijfeld weer had achtergelaten, de chaos die mijn negentienjarige dochter maar niet onder controle kreeg, legde een grauwe sluier over mijn verwachting. Zelfs thuis moest ik alles regelen, de touwtjes strak in handen houden, anders stortte de boel in. Soms voelde het alsof alles te veel was, al die veranderingen. Twee jaar was het nu geleden dat mijn man me verliet. Hij sprak over een een uitgedoofd vuur, maar ik wist wel beter; de vlammen waren elders aangewakkerd, gevoed door een jongere huid. En ik, ik was slechts het droge hout dat hij achterliet.
Ik deed de deur open en bleef even verbijsterd staan… “LIEKE!!!” schreeuwde ik. Er kwam geen antwoord, maar vanuit de huiskamer klonk een stem. “Nee, ik ben het, Daan!” Ik schrok even, onverwacht. Mijn dochter, Lieke, was er niet. Daan, haar vriend, zat daar op mijn bank. “Lieke is naar haar werk,” legde hij uit, zijn stem kalm. “Ze is over twee uur terug. Ik mocht hier wel wachten van haar.” Een diepe zucht ontsnapte me. Mijn schouders zakten, vermoeidheid golfde over me heen. Ik wilde zo graag gewoon op de bank ploffen, mijn schoenen uitschoppen, en even niets doen. Nu moest ik socializen. Het voelde als een verplichting. Netjes zijn.
“Oh, oké,” zei ik, mijn stem iets te gespannen. Ik dwong mezelf tot een glimlach. “Wil je iets drinken, Daan?” Ik liep naar de keuken, pakte twee glazen en vulde ze met frisdrank. Toen ik terugkwam in de woonkamer, plofte ik met een zucht op de bank, mijn glas stevig vasthoudend. Daan begon te praten, over zijn studie, over een film die hij gezien had, over van alles en nog wat. Zijn woorden waren licht, ongedwongen. Het contrast met de zwaarte die ik voelde, was opvallend. Zijn aandacht voelde warm en oprecht, alsof hij elk woord dat ik sprak absorbeerde. Zijn complimenten over de inrichting van mijn huis, over mijn rustige manier van luisteren, voelden als een zachte balsem op mijn vermoeide ziel. Toen hij tijdens een anekdote kort zijn hand op mijn arm legde, trok er een lichte, maar onmiskenbare elektrische schok door me heen. Het was een gevoel van gezien en gewild worden dat ik in jaren niet had ervaren, een herinnering aan wat ik miste. Het was niet alleen zijn jeugd, zijn lijf, het was de simpele, hongerige behoefte aan een aanraking die me al zo lang ontbrak. Een aanraking die niet van een kind was, of uit verplichting. Het was puur. Voor mij.
Zijn ogen rustten langer op mijn mond. “Je ziet er moe uit,” zei hij zacht, zijn stem lager nu, “maar nog steeds ongelooflijk mooi.” Mijn adem stokte. Ik voelde hoe mijn hart een slag oversloeg. Een diepe, prikkelende warmte verspreidde zich vanuit mijn buik. Ik wist. Hij wist. We stonden beiden open voor wat hierna kwam. Het was een wel heel directe en iets wat ongepaste opmerking voor een jongen die zoveel jonger was dan ik. Een jongen, nauwelijks volwassen, en ik? Ik voelde me vijftig jaar oud, en toch, zijn blik deed me iets voelen dat ik dacht verloren te zijn. Dit kon toch niet echt gebeuren? Met hém?
Zonder een woord te zeggen, zette ik mijn glas met een zacht tikje op de salontafel. Ik liet mij niet terugvallen op mijn plek. In plaats daarvan legde ik mijn hand, langzaam, behoedzaam, op Daans bovenbeen. Mijn vingers streelden zachtjes over de stof van zijn broek, voelden de spieren eronder. Toen, onmiskenbaar, raakte de top van mijn wijsvinger de punt van zijn erectie, die zich gespannen en duidelijk afgetekend in zijn broek bevond. Zijn lichaam verstijfde even. Mijn blik was gefixeerd op zijn ogen. En toen, zonder aarzeling, boog ik me naar voren en kuste hem vol op de mond.
Daan schrok, zijn lippen even stijf onder de mijne. Een fractie van een seconde voelde ik zijn aarzeling, zijn schrik. Lieke. Die gedachte danste even door mijn hoofd, en ik wist dat hij hetzelfde dacht. Maar mijn mond bleef op de zijne, mijn kus werd dieper, meer uitnodigend. Ik voelde hem ontspannen, zijn mond opende zich iets, zijn lippen bewogen nu mee. Ik trok me een klein stukje terug, keek hem in zijn ogen. Zijn blik was een mengeling van verrassing en overweldigend verlangen. “Het is oké,” fluisterde ik, mijn stem hees van de spanning. “Rustig maar.” En ik kuste hem opnieuw. Mijn hand bleef op zijn bovenbeen, mijn vingers streelden nu plagerig, bewust, over de harde lijn van zijn stijve die gespannen in zijn broek lag. O, wat voelde dit heerlijk. De jeugdigheid van Daan, de energie van een jonge man in de bloei van zijn leven, stroomde door me heen. Zijn lichaam, gespierd en toch zacht onder mijn aanraking, was zo anders dan ik gewend was. De zoete, frisse geur van zijn huid vulde mijn neus. We bleven zoenen, lang, intens, mijn tong die zijn mond verkende, zijn tong die aarzelend de mijne beantwoordde. Daan’s hand zocht onwennig zijn weg over mijn lijf, over mijn rug, mijn heupen, alsof hij elk contour opnieuw wilde leren kennen.
Toen stond ik op en besloot te doen wat ik nog geen uur geleden niet in mijn hoofd gehaald zou hebben. Ik liep langzaam naar de eettafel, mijn blik nog steeds op hem gericht. Zonder een woord te zeggen, deed ik de knoop van mijn broek open en liet hem over mijn heupen glijden. Ik trok hem uit, liet hem op de grond vallen, en boog me voorover over de tafel. Mijn bovenlijf en gezicht rustten plat op het koude oppervlak, mijn billen staken uit, en het vochtige verlangen tussen mijn benen wachtte gretig op de vulling van zijn lichaam. Ik wachtte, gewillig, mijn hart bonzend in mijn borst. Maar zou hij de uitnodiging begrijpen? Of was dit een stomme zet, te impulsief, te direct? Een lichte paniek kroop omhoog in mijn keel. Zou hij opstaan en wegvluchten, geschrokken van mijn openlijke verlangen? Of zou hij, zoals ik zo vurig hoopte, achter me komen staan en me nemen? De seconden kropen voorbij, elke ademhaling voelde te luid. Mijn verlangen naar hem was bijna ondraaglijk. Ik sloot mijn ogen. Ik voelde zijn blik op me rusten en wist dat hij nu ook was opgestaan.
Zijn warme adem raakte mijn nek, terwijl ik een zachte druk voelde. Een vinger. Zachtjes streelde hij de naad van mijn bilspleet, van mijn stuitje naar beneden, tot aan het zachtste, meest gevoelige plekje van mijn achterkant. Daar bleef hij even hangen, zijn vinger zette zachtjes druk. Dit was nieuw, zo onverwacht. Mijn adem stokte in mijn keel. Deze plek. Een golf van koude paniek trok door me heen. Ik had gerekend op mijn benen gespreid, mijn warmte die hij zou vullen. Maar dit? Dit was niet de bedoeling. Ik had me mentaal voorbereid op de bekende weg, op de zachte vochtigheid die zijn stoot zou opvangen. Maar nu? Hier was de verrassing, het onbekende. Ik sloot mijn ogen, alsof ik me kon verstoppen voor de realiteit van wat er ging gebeuren, me kon verschuilen in de duisternis achter mijn oogleden. Ik drukte mijn handen plat op het koude tafelblad, mijn vingers gespannen, de spieren in mijn armen en schouders aangespannen om me schrap te zetten voor wat komen ging. Nooit. Nog nooit had een man dit gedaan. De gedachte was tegelijkertijd schokkend en opwindend.
Toen, na een moment dat een eeuwigheid leek, trok hij zijn vinger terug. De lucht tintelde, mijn huid gloeide na. En toen voelde ik de harde, warme punt van zijn erectie, die langzaam en teder tegen mijn kontje drukte. Het was de realiteit die mijn fantasie overtrof, de belofte van wat komen ging.
En toen, langzaam, begon hij te bewegen. Een diepe, slepende stoot, terugtrekkend tot net aan de rand, en dan weer diep naar binnen. Pijn vermengd met genot. Ik voelde hoe mijn binnenste zich oprekte, hoe elke zenuwbaan in mijn achterste ontwaakte. Ik voelde me volledig open, blootgesteld, een mix van schaamte en het besef van diepe overgave. Nooit gedacht dat ik… dit… zou doen.
Het ritme werd sneller, harder. Diepe, krachtige stoten volgden elkaar op, een constante, onverbiddelijke penetratie. Daan neukte me met een moordend tempo, dieper en dieper, zich diep in me stotend. Zijn heupen beukten tegen mijn billen, de klappen galmden door de kamer. Ik voelde het zweet op mijn rug parelen, mijn haren plakten aan mijn voorhoofd. Ik was verloren in de sensatie, overgeleverd aan dit rauwe, dierlijke genot. Elke stoot duwde de controle die ik altijd zo angstvallig vasthield verder weg. Het was beangstigend, maar ook onwaarschijnlijk bevrijdend. Eindelijk was ik alleen maar… vrouw. Geen moeder, geen werknemer, geen ex-vrouw. Alleen dit lichaam.
In een flits schoot de gedachte door mijn heen: Lieke. Mijn dochter. Heeft hij haar ook zo genomen? Deze rauwe, ongenadige manier? Het was een bizarre, bijna surrealistische vraag die door mijn hoofd suisde, midden in de kolk van genot. Haar dochter was op dit moment aan het werk, ver weg van deze daad, maar de suggestie alleen al maakte de ervaring op een vreemde manier intenser, meer verboden. Een golf van schaamte en vernedering spoelde over me heen, mijn wangen gloeiden. Maar net zo snel als die gevoelens opkwamen, werden ze overspoeld door de overweldigende golven van lust die Daan me bezorgde. Mijn moederlijke schild, mijn behoefte aan controle, alles brokkelde af onder de krachtige stoten. Ik gaf me over. Ik accepteerde het. Sterker nog, ergens diep van binnen voelde ik een perverse opwinding bij de gedachte dat Daan, de vriend van mijn dochter, mijn lichaam op deze manier binnendrong, en misschien haar lichaam ook. Het was een soort revanche, een demonstratie van een seksualiteit die ik zelf jarenlang had ontkend.
De druk was immens, maar de pijn was nu bijna geheel overgegaan in puur, allesoverheersend genot. Ik voelde een knoop van spanning zich opbouwen diep in mijn buik, een onhoudbare druk die zich verspreidde naar mijn klit, waar nog steeds geen vinger was geweest. Mijn hele lichaam trilde, mijn spieren spanden zich tot het uiterste. Ik was op de rand, mijn ademhaling versnelde tot hijgend.
“Oh! Oh God!” kreunde ik, mijn stem hoog en bijna onherkenbaar. Een explosie van plezier schoot door me heen, een golf van warmte die zich vanuit mijn kern verspreidde en mijn hele lichaam deed samentrekken. Mijn vulva pulseerde, trok samen, in een reeks oncontroleerbare spasmen. De golven van mijn orgasme waren zo intens dat ze me bijna duizelig maakten. Ik was klaar. Compleet en totaal in beslag genomen door genot. En Daan zat nog steeds diep in me, zijn heupen nog steeds pompend, zijn eigen naderende hoogtepunt voelbaar. Mijn binnenste voelde vol, bevochtigd door mijn eigen vocht, terwijl de vibraties van mijn orgasme er nog doorheen trokken, versterkt door de diepe aanwezigheid van zijn penis.
Pas toen mijn orgasme langzaam wegebde, trok Daan met een laatste, diepe stoot zijn penis uit mijn kont. Ik voelde een leegte, maar ook een diepe voldoening. Ik bleef stil op de tafel liggen, mijn wangen nog steeds tegen het koele oppervlak. Ik hoorde Daan zwaar ademen achter me, zijn heupen bewogen nog na, de spieren in zijn dijen strak van inspanning. Ik voelde zijn ballen zachtjes, ritmisch, tegen mijn kont aankomen, een herinnering aan de daad die zojuist had plaatsgevonden. Mijn huid tintelde nog na van de frictie. Ik rook de scherpe, aardse geur van zijn opwinding, vermengd met mijn eigen muskusachtige geur en het lichte aroma van het schuurmiddel dat ik eerder op de tafel had gebruikt. Het was een rauwe, intieme mix van geuren. De geur bleef hangen op mijn huid, in mijn haar, een onuitwisbare herinnering aan het moment.
Ik hoorde het zachte geritsel van zijn hand die zijn stijve omklemde, het snelle, slurpend geluid van zijn vlees dat over zijn huid bewoog. De klanken vulden de stille kamer, elke beweging van zijn pols was hoorbaar. Ik voelde zijn bewegende hand langs mijn billen schuren, soms langs de zijkant van mijn dij, soms dicht bij de opening die hij zojuist had gevuld. Het was een constante, herinnerende aanraking, die de intense sensaties diep vanbinnen levend hield. Mijn ogen waren nog steeds gesloten, maar de beelden dansten voor mijn innerlijke blik: zijn geconcentreerde blik, de manier waarop zijn spieren zich aanspanden. Ik voelde mijn eigen lichaam opnieuw zachtjes pulseren, alsof het de spanning in hem wilde spiegelen. Er was een bijna gewichtloze sensatie van complete overgave, van machteloosheid, en juist daarin lag een diepe vorm van genot. De geluiden van zijn inspanning werden intenser, zijn ademhaling dieper, en ik voelde de spanning in de kamer verder oplopen. Hij kreunde zachtjes, een diep, dierlijk geluid. En toen, met een laatste, krachtige stoot van zijn hand, kwam hij.
Warm, dik en kleverig landde het op mijn huid, verspreidde zich over mijn billen, vloeide tussen mijn bilnaad door. Mijn bilspieren trilden nog na, de echo van zijn stoten diep in mijn lijf. Een zacht branderig gevoel, en de vreemde, volle sensatie van zijn aanwezigheid, zelfs nu hij eruit was. Het was een rauwe, primaire daad, direct op mijn lichaam, en de schaamte die even opvlamde, werd onmiddellijk overspoeld door een bizarre vorm van overweldigend genot. De geur van vers sperma vermengde zich met de andere aroma’s in de kamer, een concrete herinnering aan wat er zojuist was gebeurd. Mijn spieren trilden nog na, de ademhaling stokte even. Ik bleef liggen, volledig uitgeput, mijn lichaam een en al sensatie, mijn geest verbonden met deze onverwachte, allesoverheersende ervaring.
Daan’s zware ademhaling nam langzaam af. Ik hoorde het geritsel van zijn broek toen hij hem weer aantrok, een zachte klik van de knoop. Hij was klaar, en de spanning die tussen ons had gehangen, veranderde nu in een geladen stilte. Ik voelde de aanwezigheid van zijn lichaam achter me, nog steeds dichtbij, maar de intieme verbinding was verbroken. Toen ik mezelf overeind duwde, voelde ik het meteen: het warme, kleverige sperma dat langs mijn huid naar beneden druppelde, een onmiskenbaar bewijs van wat er zojuist was gebeurd. Snel trok ik mijn ondergoed omhoog, de stof schuurde langs de natte plekken. Daarna trok ik mijn broek aan, voelend hoe het sperma zich ongemakkelijk tegen mijn kleding en huid plakte. Een ongemakkelijke, maar ook opwindende herinnering.
Toen mijn kleding weer zat, draaide ik me om naar Daan. Hij stond daar nog steeds, een beetje beteuterd, zijn blik afwezig, zijn gedachten duidelijk nog in het moment dat we zojuist hadden gedeeld. De glinstering van opwinding was uit zijn ogen verdwenen, vervangen door een mengeling van schok en besef. Hij had de moeder van zijn vriendin geneukt. Dat besef sloeg bij hem in, net zoals het bij mij landde. Ik voelde de realiteit binnensijpelen. Lieke. We moesten Lieke beschermen.
Mijn moederrol schoot onmiddellijk in actie, als een reflex. De ongemakkelijke stilte moest doorbroken worden. “Daan,” zei ik, mijn stem kalmer dan ik me voelde. “We moeten hier verstandig mee omgaan,” voegde ik eraan toe, mijn stem nu ijzig kalm, mijn werkmodus volledig geactiveerd. Ik was weer in controle. Hij had zojuist misschien de lakens uitgedeeld, maar nu was het mijn beurt om de regie te nemen. Zijn ogen richtten zich op de mijne, een mix van verwarring en een vleugje angst. “Lieke mag hier niets van weten,” vervolgde ik, mijn stem nu ferm en geordend, zoals ik op mijn werk was. “Als ze thuiskomt, zeg je dat je toch bent gegaan. Dat je je bedacht had en dat je nog iets moest doen. Ze mag geen seconde twijfelen.” Ik zag hem knikken, zijn gezicht weer iets meer tot rust komend. Het plan, hoe snel ook bedacht, bood houvast. Hij leek opgelucht dat ik de controle overnam, hem hielp zich te herpakken.
“Ga nu maar,” zei ik, en ik liep met hem mee naar de voordeur. De lucht was buiten koel en fris, een scherp contrast met de zwoele sfeer van zojuist. Ik opende de deur en Daan stapte naar buiten. Hij draaide zich nog een keer om, zijn ogen zochten de mijne. “Gaat dit nog een keer gebeuren?” vroeg hij zachtjes, een sprankje hoop in zijn stem. Een razendsnelle flits van opwinding schoot door me heen – ja, dát wilde ik – maar even snel drukte ik die gedachte weg. Nu was ik weer de volwassen vrouw, de ervaren hand die de touwtjes in handen had. Heel verstandig, als een moeder, antwoordde ik: “Nee, Daan. Dat lijkt me beter van niet.” Ik gaf hem een lichte, geruststellende glimlach, en sloot langzaam de deur. De stilte in huis omhelsde me, nu een andere stilte, gevuld met de echo van wat zojuist was geweest.
Weten hoe Daan dit beleefd heeft? Lees dan Moeders liefde, dochters vriend – Daan’s verhaal